Filmy sędzia, obrońca, morderstwo

Państwo Roses po latach długiego i szczęśliwego małżeństwa postanawiają się rozstać. Okazuje się to jednak niemożliwe, bo żadne z małżonków nie chce zrezygnować z przebywania w okazałym, dostatnim domu. Mały konflikt przeradza się w wielką wojnę...

Mickey Haller (Matthew McConaughey) jest prawnikiem, który broni przestępców, nie zważając na to, czy są winni, czy nie. Pewnego dnia jego klientem zostaje Louis Roulet (Ryan Phillippe), którego oskarżono o pobicie i próbę gwałtu prostytutki. Mimo wskazujących na jego winę dowodów twierdzi, że jest niewinny. Mike w poszukiwaniu udowodnienia jego niewinności odkrywa morderczą prawdę.

Młody prawnik nieświadomie staje w obronie matki, która porzuciła go, gdy miał trzy lata.

Rok 1977. Roman Polański, który po sukcesie filmów Chinatown i Dziecko Rosemary ma u stóp cały filmowy świat, zostaje aresztowany w Los Angeles. Oskarża się go o uprawianie seksu z 13-letnią dziewczynką. Reżyser staje się ofiarą bezprecedensowego w dziejach Hollywood medialnego spektaklu. Brukowce oskarżają go o organizowanie satanistycznych orgii. Sędzia przed ogłoszeniem wyroku zwierza się znajomemu, że "da popalić temu polskiemu sukinsynowi". Polański ucieka ze Stanów w dniu ogłoszenia wyroku, łamiąc zasady zwolnienia warunkowego. Nie wraca tam już nigdy. Marina Zenovich poświęciła pięć lat życia na rozjaśnienie mroków tamtego procesu. Powstał film wyciągający na światło dzienne nieznane wcześniej fakty. Pojawiają się w nim ludzie, którzy nigdy dotąd nie wypowiadali się w tej sprawie. Dość szybko okazało się, że proces był skandaliczną mieszanką uprzedzeń, niepohamowanych ambicji i chęci zaspokojenia społecznej żądzy odwetu na przybyszu znikąd, który w kilka lat podbił Fabrykę Snów. Część amerykańskich mediów postrzegała Polańskiego jako "dziwacznego karła mówiącego ze śmiesznym akcentem". Podczas gdy dla europejskich dziennikarzy był wielkim artystą, który padł ofiarą purytańskiej moralności i hipokryzji, dla ich kolegów zza oceanu stał się obcym, któremu należało dać nauczkę. Reżyserka, umiejętnie wplatając w narrację fragmenty filmów Polańskiego, udowadnia, że ci, którzy go sądzili, brali fikcję za rzeczywistość.