Filmy śmierć, choroba, ironia

Dzień z życia dwóch sprzedawców, Dante'ego i Randala, którzy spędzają swój czas w pracy denerwując klientów, dyskutując o filmach i grając w hokeja na dachu sklepu.

W szpitalu San Antonio pracuje wielu lekarzy, którzy mają za sobą odbyte misje militarne na Bliskim Wschodzie. Doświadczeni ratowaniem życia żołnierzy walczą o zdrowie swoich pacjentów do ostatniego momentu. Niestety, często w tym zadaniu przeszkadza im biurokratyczna machina.

Praca w Szpitalu Świętego Serca pozwala młodemu interniście Johnowi "J.D" Dorianowi uczyć się medycyny, nawiązywać przyjaźnie i czerpać życiowe lekcje.

Michael (Steven Robertson) jest 24-letnim młodym człowiekiem cierpiącym na porażenie mózgowe, mieszkającym w Domu Pomocy dla Niepełnosprawnych prowadzonym przez groźną Eileen. Jego życie zmienia się, gdy do ośrodka wprowadza się ekscentryczny samotnik Rory O'Shea (James McAvoy). Michael jest oszołomiony faktem, że elokwentny Rory, który zdolny jest poruszać tylko prawą ręką potrafi zrozumieć jego niemal niemożliwą do zrozumienia wymowę. Dynamiczna natura Rory'ego wywiera niezwykły wpływ na Michaela, co staje się punktem wyjścia do poznania nowego, dotąd niedostępnego świata leżącego poza murami Carrigmore.

Po śmierci męża, Rosaria Parondi z czterema synami - Simone, Rocco, Ciro i najmniejszym Lucą - wyrusza do Mediolanu. Jeszcze za życia ojca wyjechał tam najstarszy syn - Vincenzo, i on teraz musi się zatroszczyć o przyszłość reszty rodziny. Vincenzo zdobywa tanie lokum dla rodziny, ale utrzymać wszystkich nie jest w stanie. Pierwszy zarobek, który trafia się braciom, to uprzątanie śniegu, oglądanego przez nich po raz pierwszy w życiu. Wkrótce Simone angażuje się jako bokser. Talent bokserski ma też Rocco, ale nie lubi walki. Próbuje pracować w farbiarni, lecz wkrótce zostaje wzięty do wojska. On jeden wie, że Simone ma już na sumieniu kradzież.

Pracownicy szpitala na oddziale geriatrycznym muszą zmagać się nie tylko z trudnymi pacjentkami, ale także z nową panią ordynator dr Jenną James (Laurie Metcalf), która z byle powodu potrafi wpaść w złość i zrugać swoich podwładnych.

Dom świętego Kazimierza w Ivry na peryferiach Paryża – miejsce, gdzie w osamotnieniu spędził sześć lat niedoceniony za życia poeta romantyczny Cyprian Kamil Norwid. Przybył z zamiarem spędzenia w przytułku dla emigrantów dwóch tygodni. Pozostał do końca swych dni. Zamieszkują tam również weterani powstań narodowych, którzy wiecznie prowadzą spory, które z nich było ważniejsze. Domem i jego pensjonariuszami opiekują się siostry zakonne, które fundusze na utrzymanie pozyskują od „dobroczyńcy” księcia Czartoryskiego. Okazuje się, że sponsor ogranicza ich wydatki, co staje się przyczyną często nieświeżego jedzenia. To jest powodem buntu…

Maj 1946 roku. Po dziewięciu latach internowania, Antonin Artaud (Sami Frey), aktor, artysta, pisarz, ostatecznie opuszcza azyl psychiatryczny, by powrócić do Paryża do swojej rodziny. Jacques Prevel (Marc Barbé), młody poeta, podąża za Artaudem w wędrówce między domem zdrowia Ivry'ego i Saint Germain-des-Prés, jednocześnie dążąc do tego samego co on: poezji, narkotyków i absolutów. Prevel staje się uczniem i towarzyszem jego geniuszu, którego kroniki obserwują aż do jego śmierci, dwa lata później. W tym powojennym Paryżu, gdzie poznaje nędzę i cierpienie, Prevel dzieli swoje życie między dwie kobiety, Rolande (Valérie Jeannet) i Jany (Julie Jézéquel), jednocześnie przywiązując się do Antonina, którego był synem, przyjacielem.

Po trzydziestu latach bez spotkania, Marianne odwiedza swojego byłego męża, Johana. Trafia jednak w środek wojny jaką prowadzi jej były ukochany, jego syn Henrik i jego córka Karin. Henrik nienawidzi Johana, ale stara się od niego pożyczyć pieniądze. Karin ma iść do konserwatorium w Helsinkach, ale woli studiować w Hamburgu, wbrew woli ojca. Wszystkie stare rany zostaną otwarte i doprowadzą do smutnego finału.