Filmy film czarno-biały, warszawa, prowincja

Z głębokiej prowincji przyjeżdża do Warszawy siedemnastoletnia Krysia. Jest osamotniona po śmierci matki i liczy na pomoc dalekiej rodziny. Gdy ta zawodzi, „smarkulą” zaopiekuje się para przyjaciół: taksówkarz Florek i lekarz Bogdan. Każdy na swój sposób zajmuje się edukacją Krysi. Florek zapoznaje ją z tajnikami zawodu kierowcy, Bogdan pomaga przygotować się do matury. W niedługim czasie sympatyczną dziewczyną zainteresuje się jeszcze jeden mężczyzna, młody oficer marynarki – Jurek. Ulegając prośbom zakochanego marynarza, Krysia zgadza się na małżeństwo.

Odstawiony we frak bezrobotny nędzarz Nikodem Dyzma stara się o pracę fordansera w warszawskim nocnym lokalu. Jednak właściciel oświadcza, że Dyzma jest prowincjuszem i nie daje mu angażu. Szczęśliwym trafem Dyzma znajduje na ulicy zaproszenie na bal wyższych sfer. Idzie tam z zamiarem oddania zaproszenia właścicielowi, licząc na suty napiwek. Przez omyłkę służący biorą go za ważnego gościa i wpuszczają na raut. Tam chamskie zachowanie Dyzmy otwiera mu drzwi do oszałamiającej kariery.

Historia o tym jak niespodziewane wzbogacenie się może odmienić życie. Rodzina Grzybków otrzymuje ogromny spadek z Ameryki i od razu zaczynają korzystać z życia. Wyjeżdżają całą rodziną do Warszawy, aby zakosztować światowego życia. Nie zważają przy tym na uczucia własnej córki, która zostawia w miasteczku ukochanego Janka - ubogiego urzędnika.

Powikłane losy dwóch kobiet, które muszą walczyć przeciwnościami rzucanymi im przez los. Teresa i Linka występują razem w kabarecie, gdy ten upada, muszą szukać pracy w prowincjonalnym miasteczku. Tam nie zagrzewają długo miejsca, ponieważ teatrzyk nie wytrzymuje próby czasu, a Linka nie występuje z powodu ciąży. Zastanawia się nad jej przerwaniem, jednocześnie planując powrót do Warszawy, gdzie pozostał ojciec dziecka.

„Gruba Kaśka” jest to nazwa jednej z warszawskich stacji pomp. Pracują tam sami „fachowcy”, więc ciągle zdarzają się awarię, które naprawiane są tygodniami. Dyrektor stacji wynajmuję Leopolda Górskiego, poetę, który ma za zadanie natchnąć pracowników do bardziej efektywnej pracy.