Filmy seks, kobieca nagość, fellatio

Cztery erotyczne opowieści z różnych, historycznych epok. Pierwsza Fala, umieszczona jest w czasach współczesnych (rok 1974) i pokazuje studenta i jego młodą kuzynkę, obmywaną na plaży przez morskie fale. Filozofia Teresy dzieje się w XIX wieku i skupia się na historii kobiety więzionej pod kluczem w sypialni. Erzsebet Batory jest portretem żyjącej w XVII hrabiny, rzekomo kąpiącej się w krwi dziewic, zaś Lukrecja Borgia nawiązuje do XV-wiecznej historii, w którą uwikłana była tytułowa Lukrecja, jej brat oraz ojciec, będący… Papieżem.

Nieśmiała sekretarka Janet (Beverly Lynne) znajduje zgubiony przez złą czarodziejkę Darvellę (Nikki Fritz) naszyjnik. Przedmiot ten powoduje, że Janet zmienia się w spragnioną seksu dynamiczną kobietę. Czarodziejka nie szczędzi jednak wysiłków, by odzyskać naszyjnik.

W dobie ekonomicznego kryzysu, życie mężatki Virginie (Christelle Benoit) i romantyczki Alice (Helene Zimmer) wywraca się do góry nogami, gdy spotykają wyzwoloną, przepełnioną różnymi pragnieniami Cécile (Déborah Révy).

American Pie to zwariowana komedia o wkraczaniu w dorosłość. Grupa przyjaciół zdenerwowanych faktem, że nie mogą się pozbyć znienawidzonego dziewictwa, postanawia podjąć zdecydowane kroki. Jednak, aby zamknąć niechlubny dziewiczy rozdział w swoim życiu trzeba się nieźle namęczyć : zaliczyć parę trudnych lekcji miłości i seksu, doświadczyć poniżenia i rozczarowania i ćwiczyć cierpliwość.

Film powstał na podstawie powieści M. D. Sade "120 dni Sodomy". Jego akcja toczy się w czasie II Wojny Światowej we Włoszech. W republice Salo trwają poszukiwania młodych, atrakcyjnych ludzi, którzy zostaną wykorzystani do orgii kierowanej przez nazistów.

Życiem Julia (Gael García Bernal) i Tenocha (Diego Luna), jak wszystkich siedemnastolatków, rządzą hormony, przyjaźń i pragnienie osiągnięcia dorosłości. Pewnego świątecznego popołudnia poznają piękną, 28-letnią Hiszpankę, Luisę (Maribel Verdú), którą kokietują z klasą i wdziękiem typowymi dla młodzieży w ich wieku. W żartach zapraszają ją w podróż na wyimaginowaną plażę, zwaną Boca del Cielo (Usta Niebios). Luisa grzecznie ich ignoruje, potem rozchodzą się każde w swoją stronę i wydaje się, że cała sprawa odchodzi w niepamięć. Jednakże Luisa dostaje bardzo złe wiadomości. W obliczu potrzeby zmian w swoim życiu, odnajduje chłopców i przyjmuje ich zaproszenie. Cała trójka wyrusza w podróż, która zmieni na zawsze ich życie, prowokując konflikt pomiędzy niewinnością, seksualnością a przyjaźnią.

Pewne miasto zostaje dotknięte nagłą epidemią białej ślepoty. Wybucha panika. W obliczu szerzącej się epidemii władze decydują się odizolować chorych. Wraz z gwałtownie rosnącą liczbą pacjentów dramatycznie pogarsza się ich sytuacja. Ludzie organizują się grupy, porcjowane jest jedzenie, zaczyna się brutalna walka o władzę. Naocznym świadkiem tego jest kobieta, która zachowała wzrok i postanowiła podążyć za swoim ociemniałym mężem, aby pomóc mu przetrwać w tym koszmarze.

Film opowiada o grupie młodych nowojorczyków, którzy zbierają się w undergroundowym klubie "Shortbus", który cieszy się złą sławą z powodu kontrowersyjnej mieszanki sztuki, muzyki i polityki. Ich celem jest rozwiązanie problemów seksualnych w ich związkach.

Bezrobotny trzydziestolatek Hlynur nadal mieszka z matką, a dni spędza na piciu, oglądaniu filmów pornograficznych i surfowaniu po sieci. Na święta Bożego Narodzenia do ich domu wprowadza się nauczycielka flamenco jego matki, Lola. Podczas nieobecności matki Hlynur odkrywa, że Lola jest lesbijką, a jednak Nowy Rok spędza z nią w łóżku. Wkrótce dociera do niego, że Lola dzieli z matką nie tylko dom. Ostatecznie, Hlynur będzie musiał znaleźć swoje miejsce w tej układance i wyzbyć się nieco egoizmu.

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".