Wątła fabuła nie musi stanowić obciążenia „Trolli 3” jeżeli przyjąć, iż jest to oferta przeznaczona dla widowni małoletniej, szukającej w kinie kolorowych i błyskotliwych wrażeń 5

„Znudziła mnie rola idola” – oznajmił jeden z członku genialnego boysbandu BroZone. Mruk, Floyd, John Paplak, Spruce i Clay tworzyli sprawny ensamble, święcąc triumfy na scenie muzycznej nie mniejsze niż legendarny Bee Gees. Niestety, cena sławy uczyniła swoje. Występy, autografy, wywiady – to wszystko zawróciło w głowach muzycznych trolli, ale też wyczerpało nad wyraz ich moce witalne. Mordercze trasy koncertowe nadszarpnęły siły członków boysbandu. Również więzy braterskie między chłopakami rozluźniły się na dobre. Konkurencja tymczasem nie spała. Korzystając z faktu, iż BroZone wypadli chwilowo ze szczytów list przebojów - dwóch osobników: Velveet oraz Veneer uprowadzają Floyda, izolując go w szklanym, dobrze ukrytym naczyniu. Odtąd zdolnemu piosenkarzowi nie grozi już zbyt szybko ponowna „rola idola”. Przeznaczono mu znacznie gorszą i teraz musi cierpieć w oczekiwaniu na pomoc.

Wieść o porwaniu Floyda dociera do pozostałych ex-członków BroZone. Bracia konsolidują siły w poszukiwaniach bliskiej im osoby. „Już nie jesteśmy takie młode wilki” – przyznają jednak samokrytycznie. Bracia czas świetności wydają się mieć za sobą. Ten muzyczny wprawdzie jeszcze dałoby się reaktywować. Gorzej, że wyzwanie, jakie stanęło nieoczekiwanie na porządku dziennym, do łatwych nie należy. Odnaleźć Floyda można tylko wtedy, gdy się wzmoże wszystkie aktywności we wspólnym działaniu. Trolle penetrują rozmaite zakamarki miejsc związanych z show biznesem, podejrzewając, iż właśnie tam ukryto brata. Wędrówka jego śladami będzie zatem nie tylko prywatnym śledztwem, ale przy okazji szalonym tournée kapeli reanimowanej na tak dziwną okoliczność. „Co tu się odjechało?” – podsumuje ktoś zwariowaną gonitwę muzycznej trupy. Iście rockandrollowa menażeria nie tylko ma więc okazję wrócić do czasu świetności estradowej. Może także na skutek niefortunnych okoliczności przypomnieć choć na chwilę momenty uniesień, jakich ekstaza publiki jest gwarancją.

Trolle 3 – dopełniają klamrą filmową triadę dla dzieci, rozkręconą przed siedmiu laty. W bieżącym z odcinków otrzymujemy wątek retrospektywny. Mruk referuje Poppy epizod, jaki stał się udziałem sławnego boysbandu w przeszłości. Sama historia do szczególnie wyszukanych nie należy. Nie w niej upatrywać należy ewentualnych walorów kreskówki w reżyserii Walta Dohrna. Tymi mogą być piosenki zaaranżowane specjalnie na okoliczność produkcji. Wartko pchają one ów dynamiczny projekt do przodu. Wątła fabuła nie musi stanowić obciążenia Trolli 3 jeżeli przyjąć, iż jest to oferta przeznaczona dla widowni małoletniej, szukającej w kinie kolorowych i błyskotliwych wrażeń, nawet kosztem wyszukanej pointy. Jeśli zaś dodać, że głosów swoim bohaterom użyczyli Justin Timberlake czy Anna Kendrick, to można mieć nadzieje że chaotyczne nieco widowisko zyska na tych transferach.

„Byłem dzieckiem, o czym miałem pisać? O pieluchach?” – tłumaczy Mruk zawiłe meandry swojej młodości zawarte w pamiętnikach. Pytająca Poppy jest ciekawa przeszłości przyjaciela. Z tej opowieści wyniknie historia z uprowadzeniem Floyda. „W pieluchach jest …kupa problemów” – niezgrabnie zamknie napoczęty wątek Mruk. Trolle 3 to film o problemach, które da się rozwiązać. Najlepiej działając w kupie.

Dziękujemy za seans sieci Cinema City