Aktorka filmowa, teatralna i telewizyjna, tancerka kabaretowa i modelka. Urodziła się w Brooklynie, w stanie Nowy Jork, - zmarła w Santa Monica, w stanie Kalifornia. Ma irlandzkie, szkockie i angielskie korzenie. Najmłodsza z pięciorga dzieci Amerykanina Byrona E. Stevensa i Catherine Ann McPhee, kanadyjskiej imigrantki z Nowej Szkocji. Kiedy miała 2 lata jej matka zginęła w nieszczęśliwym wypadku samochodowym, a ojciec 2 lata po śmierci żony porzucił rodzinę. Ukończyła nowojorską szkołę średnią Erasmus Hall Campus High School. Wychowywała się w rodzinie zastępczej. W wieku 13 lat podjęła pracę jako pomocnik w sklepie, goniec w firmie telekomunikacyjnej i pomywaczka oraz uczęszczała na lekcje tańca, a mając 15 lat dorabiała jako modelka. W 1923 roku śpiewała w dziewczęcym chórze Ziegfeld Girls, z którym w 1926 roku zadebiutowała na broadwayowskiej scenie Hudson Theatre w sztuce "Pętla". Pojawiła się ponownie na Broadwayu w spektaklu "Burleska" (1926), zanim rok później pod pseudonimem artystycznym Barbara Stanwyck trafiła na kinowy ekran w melodramacie "Broadwayowskie noce" (1927). Po udziale w filmie "Zamykane drzwi" (1929), w 1930 roku podpisała kontrakt z wytwórniami filmowymi, zainspirowanymi jej ekranowym sukcesem w melodramatach: "Ćmy nocne" (1930) i "Niedozwolony" (1931) oraz dramacie "Cudowna kobieta" (1931). Zdobyła czterokrotnie nominację do nagrody Oscara: za postać mściwej rozwódki bez manier i towarzyskiej ogłady w melodramacie "Wzgardzona" (1937), rolę przebojowej piosenkarki z klubu nocnego, zaręczonej z szefem miejscowego gangu w komedii romantycznej "Ognista kula" (1941), dreszczowcu noir "Podwójne ubezpieczenie" (1944) jako femme fatale dwukrotna morderczyni oraz za kreację chorej na serce żony, która w wyniku pomyłki telefonicznej dowiaduje się o planowanym morderstwie w dramacie noir "Przepraszam, pomyłka" (1948). W komedii romantycznej "Lady Eve" (1941) przebiera się za angielską damę i w wyszukany sposób nęka i dręczy niewinnego bogatego badacza węży. Zagrała potem w dramacie noir "Na krawędzi" (1952), westernie "Bydlęca królowa stanu Montana" (1954) oraz westernie "Czterdzieści rewolwerów" (1957), gdzie dowodzi oddziałem czterdziestu jeźdźców uzbrojonych w rewolwery. Za występ w programie rozrywkowym "Barbara Stanwyck zaprasza" (1961–62) zdobyła nagrodę Emmy. Pojawiła się w serialu-westernie "Wagon pociągowy" (1961-64) oraz w serialu "Aniołki Charliego" (1980). Kreacja Victorii Barkley, matki Heatha i Audry w serialu-westernie "Wielka Dolina" (1965-69) przyniosła jej drugą w karierze nagrodę Emmy. Za postać Mary Carson w miniserialu "Ptaki ciernistych krzewów" (1983) odebrała po raz trzeci nagrodę Emmy i otrzymała nagrodę Złotego Globu. Jej ostatnią rolą była Constance Colby Patterson, starsza siostra dyrektora generalnego Colby Enterprises Jasona, nienawidząca jego żony Sable w operze mydlanej "Dynastia" (1985) oraz Dynastia Colbych (1985-86). Zmarła na niewydolność serca. Była dwukrotnie mężatką: z broadwayowskim komikiem Frankiem Fay'em od 26 sierpnia 1928 do 30 grudnia 1935, z którym w dniu 5 grudnia 1932 roku zaadoptowała syna Diona Anthony'ego "Tony'ego" Fay'a oraz z aktorem Robertem Taylorem od 13 maja 1939 do 21 lutego 1951.