Ann Harding (właśc. Dorothy Walton Gatley; ur. 7 sierpnia 1902 r. w San Antonio) była cenioną amerykańską aktorką teatralną, filmową, radiową i telewizyjną. Była jedną z pierwszych gwiazd, które zyskały sławę w erze „filmów mówionych” i została nominowana do Oscara za rolę w obrazie „Wakacje” (1930). Zaczynała karierę aktorską na Broadwayu w latach 20. XX wieku, gdzie zdobyła uznanie krytyków, szczególnie rolą w sztuce „The Trial of Mary Dugan”. Pod koniec lat 20. przeniosła się do Hollywood, by spróbować swoich sił w filmach dźwiękowych. Jej atutami były doskonała dykcja i prezencja sceniczna, co szybko uczyniło ją wziętą aktorką. W 1931 roku otrzymała nominację do Oscara dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej za rolę Lindy Seton w filmie „Holiday”. Często obsadzano ją w rolach wyrafinowanych, inteligentnych kobiet, ale pod koniec dekady ten wizerunek „niewinnej, gotowej do poświęceń” bohaterki doprowadził do zaszufladkowania jej i spadku popularności. Po przerwie w karierze w latach 1937–1942, wróciła do grania w rolach drugoplanowych i charakterystycznych, pojawiając się m.in. w filmach „It Happened on Fifth Avenue” i „The Man in the Gray Flannel Suit”. Występowała także gościnnie w serialach telewizyjnych w latach 50. i 60. Była dwukrotnie zamężna, z aktorem Harrym Bannisterem (rozwód w 1932 r.) i dyrygentem Wernerem Janssenem (rozwód w 1963 r.). Miała córkę z pierwszego małżeństwa. Ann Harding zmarła 1 września 1981 roku w Los Angeles, w Kalifornii (USA). Za swój wkład w przemysł filmowy i telewizyjny została uhonorowana dwiema gwiazdami na Hollywood Walk of Fame.