Dolly Tree

1899-03-17
Bristol, Anglia, Wielka Brytania

Dolly Tree urodzona jako Dorothy Marian Isbell, była jedną z najbardziej wszechstronnych projektantek kostiumów epoki jazzu i Złotej Ery Hollywood. Urodziła się 17 marca 1899 roku w Westbury-on-Trym koło Bristolu w Anglii. Już jako dziecko wykazywała talent plastyczny, ale początkowo marzyła o aktorstwie, grając małe role w brytyjskich filmach niemych. Przełomem był rok 1916, kiedy jej rysunek reklamowy do spektaklu „Vanity Fair” kupił Sir Alfred Butt, oferując jej dwuletni kontrakt na projektowanie plakatów i okładek programów teatralnych. W latach 20. XX wieku Tree stała się czołową projektantką teatralną w Londynie i Paryżu. Przeszła do historii jako pierwsza Angielka i pierwsza kobieta projektująca dla słynnego kabaretu Folies Bergère. W 1926 roku przeniosła się do USA, gdzie na Broadwayu stworzyła przełomowy wizerunek Mae West w sztuce „Diamond Lil” (1928). Jej projekty w stylu lat 90. XIX wieku stały się znakiem rozpoznawczym gwiazdy. W 1929 roku trafiła do Hollywood, początkowo pracując dla Fox Studios, a od 1931 do 1942 roku dla potężnej wytwórni MGM. W tym czasie zaprojektowała kostiumy do blisko dwustu filmów. Ubierała największe gwiazdy, takie jak Myrna Loy, Jean Harlow, Judy Garland oraz Rosalind Russell. Przypisuje się jej spopularyzowanie sukni wieczorowej bez ramiączek („strapless gown”). Jej życie osobiste było skomplikowane. W 1931 roku poślubiła oficera marynarki Thomasa Kimesa, jednak częste rozłąki doprowadziły do rozwodu w 1940 roku. To wydarzenie, wraz ze śmiercią ojca w 1942 roku, pogłębiło jej problemy z alkoholizmem. Drugie małżeństwo z Donem E. Whitefordem również zakończyło się fiaskiem. Z powodu postępującej choroby i niepunktualności straciła pracę w dużych studiach. Zmarła w zapomnieniu 17 maja 1962 roku w szpitalu psychiatrycznym Pilgrim State Hospital w Nowym Jorku. Pamięć o niej przywróciła dopiero bogato ilustrowana biografia Gary’ego Chapmana „Dolly Tree: A Dream of Beauty” (2017).

Dolly Tree urodzona jako Dorothy Marian Isbell, była jedną z najbardziej wszechstronnych projektantek kostiumów epoki jazzu i Złotej Ery Hollywood.

Urodziła się 17 marca 1899 roku w Westbury-on-Trym koło Bristolu w Anglii. Już jako dziecko wykazywała talent plastyczny, ale początkowo marzyła o aktorstwie, grając małe role w brytyjskich filmach niemych. Przełomem był rok 1916, kiedy jej rysunek reklamowy do spektaklu „Vanity Fair” kupił Sir Alfred Butt, oferując jej dwuletni kontrakt na projektowanie plakatów i okładek programów teatralnych.

W latach 20. XX wieku Tree stała się czołową projektantką teatralną w Londynie i Paryżu. Przeszła do historii jako pierwsza Angielka i pierwsza kobieta projektująca dla słynnego kabaretu Folies Bergère. W 1926 roku przeniosła się do USA, gdzie na Broadwayu stworzyła przełomowy wizerunek Mae West w sztuce „Diamond Lil” (1928). Jej projekty w stylu lat 90. XIX wieku stały się znakiem rozpoznawczym gwiazdy.

W 1929 roku trafiła do Hollywood, początkowo pracując dla Fox Studios, a od 1931 do 1942 roku dla potężnej wytwórni MGM. W tym czasie zaprojektowała kostiumy do blisko dwustu filmów. Ubierała największe gwiazdy, takie jak Myrna Loy, Jean Harlow, Judy Garland oraz Rosalind Russell. Przypisuje się jej spopularyzowanie sukni wieczorowej bez ramiączek („strapless gown”).

Jej życie osobiste było skomplikowane. W 1931 roku poślubiła oficera marynarki Thomasa Kimesa, jednak częste rozłąki doprowadziły do rozwodu w 1940 roku. To wydarzenie, wraz ze śmiercią ojca w 1942 roku, pogłębiło jej problemy z alkoholizmem. Drugie małżeństwo z Donem E. Whitefordem również zakończyło się fiaskiem.

Z powodu postępującej choroby i niepunktualności straciła pracę w dużych studiach. Zmarła w zapomnieniu 17 maja 1962 roku w szpitalu psychiatrycznym Pilgrim State Hospital w Nowym Jorku. Pamięć o niej przywróciła dopiero bogato ilustrowana biografia Gary’ego Chapmana „Dolly Tree: A Dream of Beauty” (2017).