Na ekrany kin wchodzi właśnie kolejna ekranizacja słynnej powieści Erica Knighta, dla dorosłych i dzieci, o bohaterskim owczarku collie, który wiedziony tęsknotą, oddaniem i własnym instynktem przemierza całą Szkocję, by powrócić do swej ukochanej rodziny.
p=. Kadr z filmu Lassie, monolith.pl
p=. Kadr z filmu Lassie, monolith.pl
Jednakże film Charlesa Sturridge’a adresowany jest przede wszystkim do tej drugiej grupy, czyli do najmłodszych odbiorców. Świadczy o tym w dużej mierze pominięcie pewnych mechanizmów psychologicznych, liczne uproszczenia i omijanie trudnych, a raczej smutnych z perspektywy odbiorczej sytuacji. Odnosi się to w dużej mierze do pierwszej części filmu, w której to uboga rodzina jest zmuszona do sprzedaży swej ukochanej Lassie, gdyż tylko w ten sposób wydobędzie się, przynajmniej na jakiś czas, z tarapatów finansowych. Niewątpliwie jest to dramat, szczególnie dla chłopca, który bardzo mocno przywiązany był do psa, jednakże w zobrazowaniu tego reżyser przyjmuje konwencję moim zdaniem zbyt dużej poprawności. W jednej scenie Lassie należy do rodziny, co przejawia się tym, że jakkolwiek to zabrzmi, przychodzi po chłopca do szkoły, w drugiej już jej tam nie ma, a co za tym idzie możemy wykoncypować, że została sprzedana. I tyle. Sturridge nie pokazuje tego dosłownie, nie wgłębia się w dramat chłopca, poza kilkoma zdawkowymi stwierdzeniami: Myślę o Lassie itd., jakby bojąc się, że może wywołać to niepożądane reakcje u swych młodych widzów. W drugiej części filmu – powrotu do domu z odległych zakątków Szkocji – jest już z tym znacznie lepiej, co powoduje, że osoba starsza, najpewniej rodzic, śledził będzie przygody psa z zaciekawieniem.
Największą gwiazdą produkcji, zresztą podobnie jak było to w poprzednich ekranizacjach, jest sama Lassie, a w zasadzie pies, który wcielił się w jej rolę. Mądrość, szlachetność, odwaga i to ślepe przywiązanie do chłopca i domu powoduje, iż natychmiast zjednuje sobie naszą sympatię, co w miarę upływu czasu przekształca się w kibicowanie i wiarę w szczęśliwy powrót do ukochanego domu. Najciekawszym epizodem filmu Sturridge’a jest ten, w którym nasza tytułowa bohaterka przyłącza się do karła i jego ulubieńca, którzy wędrują od wsi do wsi pokazując różne sztuczki, teatrzyki i w ten sposób zarabiając na życie. W roli Rowliego (karła), znany z Dróżnika – Peter Dinklage.
Lassie to momentami zabawna, momentami wzruszająca opowieść o prawdziwej, szczerej i bezgranicznej przyjaźni pomiędzy chłopcem i psem. O relacji, która często nie jest możliwa między dwojgiem ludzi. To film miły, przyjemny, zarówno w warstwie wizualnej jak i treści, w której nie tylko miłośnicy owczarków collie znajdą coś dla siebie.
Komentarze 0