Filmy pocałunek, kawiarnia

Trzy historie miłosne o romantycznym uwodzeniu, trzy odmiany kłamstwa, pozorów i paradoksy prawdy, w różnych dzielnicach Paryża.

Po śmierci męża doktor Helen (Patricia Clarkson) zamieszkuje na opuszczonej wyspie. Pewnego razu po październikowej burzy morze wyrzuca na brzeg rozbitka z raną po postrzale. Kobieta przyjmuje przybysza pod swój dach. Nie wie, że nieznajomy odmieni całe jej życie.

Film ukazuje historię 22-letniej Aury (Lena Dunham), która wraca z college'u do swojej matki artystki. Aurze nie powodzi się: jej strona na YouTube ma tylko 357 odwiedzin, rzuca ją chłopak, jej chomik umiera, a ona sama nie wie jak pokierować własnym życiem. Zatrudnia się jako hostessa w restauracji, wchodzi w związki z dwoma mężczyznami, a przede wszystkim chce, żeby ktoś pomógł jej określić kim tak naprawdę jest.

Suzanne, imienniczka bohaterki filmu Za naszą miłość Maurice'a Pialata, którego plakat wisi w jej pokoju, jest szesnastolatką mieszkającą w Paryżu. Wydaje się bardziej dojrzała od swoich rówieśników, nieco zagubiona i przede wszystkim znudzona licealnym życiem – nie pociąga jej ani plotkowanie z koleżankami, ani picie piwa na imprezach. Pewnego dnia poznaje starszego od siebie mężczyznę, który zaczyna ją fascynować i szybko staje się odskocznią od nastoletniego świata. Oboje bohaterów zdaje się wiele dzielić, ale niewątpliwie łączy jedno: rodzaj romantycznego ennui, poczucie nieobecności i egzystencjalnego zawieszenia. Szesnaście mgnień wiosny to niepozbawiona melancholii opowieść o pierwszej miłości, dojrzewaniu i nastoletnich niepokojach. Eleganckie kadry rozsadza jednocześnie smutek i młodzieńcza energia, którą wspaniale oddaje Suzanne Lindon – reżyserka i jednocześnie odtwórczyni głównej roli.

Blaine (Nicholas Downs) - początkujący pisarz i felietonista gejowskiej gazety - marzy o znalezieniu prawdziwej miłości. Ale w Los Angeles, gdzie mieszka, "wszyscy myślą tylko o jednym". Na dodatek, Blaine nie jest typem umięśnionego osiłka spędzającego długie godziny w siłowni, w związku z tym ma też kompleksy na punkcie swego wyglądu. Pewnej nocy udaje mu się na portalu randkowym nawiązać kontakt z przystojnym Xanderem (David Loren). Rozmawia im się znakomicie, Blaine’owi wydaje się, że wreszcie znalazł swojego księcia. Jest tylko jeden problem - przez pomyłkę czatuje z profilu swego współlokatora, tancerza go-go, Camerona (Adam Huss). Co będzie, gdy Xander dowie się o tym nieporozumieniu i zobaczy, że Blaine nie ma "sześciopaku" na brzuchu i urody gwiazdora porno? Czy on też "myśli tylko o jednym"?

Młodym być i nic więcej. Pławić się w absolutnej beztrosce i spędzać miło czas na plażach przysłowiowej już słonecznej Italii. Jak u Felliniego: la dolce vita. Taki żywot wiedzie amerykański playboy Dickie Greenleaf (Jude Law); o takim życiu marzy inny Amerykanin Tom Ripley (Matt Damon). Dickie ma ojca, wziętego konstruktora łodzi żaglowych, który prosi Toma o to, by sprowadził mu syna z powrotem do domu, do Stanów Zjednoczonych. Tom podejmuje się tej misji, chorobliwie zazdroszcząc Dickie'mu sposobu bycia. Dickie i jego dziewczyna, Marge Sherwood (Gwyneth Paltrow) nawet nie przeczuwają, na jak ryzykowny krok zdecyduje się Tom, by ten sposób bycia zawłaszczyć. Ostatecznie lepiej, udając kogoś innego, mieć poczucie, że się jest kimś, niż pozostać sobą będąc nikim...

Bohaterem opowieści jest seryjny morderca, pan Brooks, który postanawia panować nad swoimi morderczymi skłonnościami. Nie pozwala mu na to jednak jego alter ego, ta część jego osobowości, która lubuje się w przemocy i zbrodni.

Nowela pierwsza, wprowadzająca w klimat filmu, rozgrywa się w skąpanej we mgle Ferrarze, rodzinnym mieście Antonionioego. Druga - zrealizowana w Portofino - opowiada o tajemniczej dziewczynie, która wyznaje: zabiłam własnego ojca. W noweli paryskiej spotykamy znany z poprzednich filmów reżysera świat "śmierci i uczuć", zimnego luksusu i rozpaczliwego poszukiwania miłości. W noweli czwartej Antonioni przekonuje: to samo serce może kochać Boga i mężczyzn.

Młoda kobieta pewnego dnia odkrywa, że historia jej rodziny była kanwą powieści Charlesa Webba, na podstawie której powstał film Absolwent. Dochodzi do wniosku, że jej babka jest słynną panią Robinson a jej prawdziwym ojcem jest szkolna miłość jej matki - pierwowzór absolwenta. Postanawia go odszukać...

Maj 1946 roku. Po dziewięciu latach internowania, Antonin Artaud (Sami Frey), aktor, artysta, pisarz, ostatecznie opuszcza azyl psychiatryczny, by powrócić do Paryża do swojej rodziny. Jacques Prevel (Marc Barbé), młody poeta, podąża za Artaudem w wędrówce między domem zdrowia Ivry'ego i Saint Germain-des-Prés, jednocześnie dążąc do tego samego co on: poezji, narkotyków i absolutów. Prevel staje się uczniem i towarzyszem jego geniuszu, którego kroniki obserwują aż do jego śmierci, dwa lata później. W tym powojennym Paryżu, gdzie poznaje nędzę i cierpienie, Prevel dzieli swoje życie między dwie kobiety, Rolande (Valérie Jeannet) i Jany (Julie Jézéquel), jednocześnie przywiązując się do Antonina, którego był synem, przyjacielem.