Filmy kobieca nagość, orgia, naga pierś

Młoda para na europejskich wakacjach zapoznaje się z pewną hrabiną i jej garbatym sługą. Nowo poznana para zamieszkuje osobliwe zamczysko gdzie zatrzymują się młodzi. Na zamku ku ich zdziwieniu odprawiane są m.in. czarne msze połączone z seksualnymi ekscesami.

Opowieść o grzecznej, ułożonej nastolatce, która zostaje opętana przez demona. Pod jego wpływem zmienia się jej zachowanie, również seksualne. Jej rozpalona, niekontrolowana chuć popycha ją nawet do uwiedzenia własnego ojca. Pewna zakonnica próbuje zwalczyć demona.

Około północy, młoda para Ali (Kate Moran) i Matthias (Niels Schneider) oraz ich pokojówka transwestyta Udo (Nicolas Maury) przygotowują się do orgii. Ich gośćmi będą Ogier (Eric Cantona), Gwiazda (Fabienne Babe), Nastolatek (Alain-Fabien Delon) i Suka (Julie Brémond).

Federico Fellini przedstawia nam poetycką wizję Wiecznego Miasta. Według reżysera, Rzym ma klika wymiarów, w których mieszają się przeszłość, teraźniejszość, przyszłość. Jest świetnym miejscem do oglądania widowiska życia. A także wielkiego widowiska końca świata. Wyobraża sobie, że koniec świata byłby w Rzymie spektaklem wysoko ocenionym i gorąco oklaskiwanym. Po czym wszystko można by zacząć od nowa, albo raczej odrodzić się. W filmie powracają liczne motywy i obsesje twórczości Felliniego.

Lucien de Rubempré (Benjamin Voisin) to młody poeta idealista urodzony bez fortuny w Angoulème na początku XIX wieku. Jego związek z zamężną kobietą miejscowej szlachty to możliwość wyjazdu do Paryża w celu zaspokojenia swoich ambicji. W tym gorączkowym i okrutnym mieście odkryje, że literackie, intelektualne i artystyczne życie Paryża jest tylko fasadą rozległego cynicznego systemu gospodarczego, w którym „wszystko się kupuje i sprzedaje, literatura jak prasa, polityka jak uczucia, reputacje jak dusze”.

Historia niemieckiej rodziny Essenbeck, przemysłowców, właścicieli fabryki, rozgrywająca się w latach 1933-34, czyli od pożaru Reichstagu do "nocy długich noży". Opowieść o zawiści, walce i upadku godności. Visconti czerpie tu z MacBeth'a, Demonów Dostojewskiego, jak i z Thomasa Manna i z Götterdämmerung Wagnera.

Debiut reżyserski Gary’ego Oldmana to próba rozliczenia się z demonami swojego dzieciństwa. Zbiorowym bohaterem filmu jest instytucja rodziny. Nic doustnie ukazuje upadek tej instytucji. Sadystyczny Ray (Ray Winstone) i młody Billy (Charlie Creed-Miles) są uzależnieni od alkoholu, narkotyków, a przede wszystkim od rodzinnej przeszłości, która była naznaczona brakiem uczuć, brutalnością i zagubieniem. Mężczyźni nie zauważają, że poprzez swoje zachowanie niszczą nie tylko siebie, ale także ludzi, których kochają.

Trzecia Rzesza pragnie rządzić światem, potrzebni do tego czyści Aryjczycy są ''produkowani'' w żeńskim obozie jenieckim, kierowanym przez sadystyczny duet, komendanta i panią doktor. Więźniarki są zmuszane do kopulacji z wybranymi do tego eksperymentu niemieckimi żołnierzami czystej krwi aryjskiej.

Dunkierka. Anatomia morderstwa. Christophe (Francis Renaud) zamordował swoją kochankę Frédérique (Isabelle Renauld), rozwiedzioną matkę dwójki dzieci. On ma 20 lat i jest przedsiębiorcą, który lubi podrywać laski ze swoim mizoginistycznym przyjacielem 30-letnim Philippem (Alain Soral), lekarzem. Po policyjnej rekonstrukcji zbrodni, wracamy do początku ich romansu i dochodzimy do jego zakończenia. Frédérique pociągała słodka strona Christophe'a, który emocjonuje się swoją przeszłością i ma ambiwalentne podejście do swojej seksualności. Jego seksualność staje się później problemem, podobnie jak jego związek z Philippem.