Filmy cierpienie, krew

Kilka arystokratycznych rodzin walczy o kontrolę nad krainą o nazwie Westeros.

Jeden z niewielu filmów, który zanim wszedł na ekrany kin już wzbudził ogromne emocje i kontrowersje. Protestowali m.in. Żydzi, którzy stwierdzili że obraz ten ukazuje ich jako oprawców Jezusa. Film opowiada ostatnie godziny życia Jezusa z Nazaretu, który dla jednych był Mesjaszem, dla innych heretykiem, i oszustem. Trzeba zaznaczyć iż film jest przeznaczony wyłacznie dla dorosłych (i to dla takich o mocnych nerwach). Film wręcz "ocieka" krwią - sceny zarówno biczowania, jak i samej śmierci Jezusa na krzyżu, są ukazane bardzo realistycznie. Gibson doskonale ukazał klimat tamtych czasów (m.in. dlatego iż postacie mówią językami biblijnymi), i to może przemawiać za tym filmem. Sama jednak przemoc wobec Chrystusa, i zachowanie Jego oprawców, sprawia że widz zamiast skupić sie na "doznaniach duchowych" (większość filmów poświęconych Mesjaszowi, właśnie ku temu skłania), myśli jedynie o tym jak jest możliwe by człowiek coś takiego (mowa o biczowaniu) przeżył. Obraz zamiast ukazać "cierpienie duchowe" Jezusa, ukazuje Go jako okropnie cierpiącego (fizycznie) człowieka - to właśnie zadecydowało o tym, iż film ma tak wielu przeciwników.

Małżeństwo Rose i Christopher Da Silva chcą wyleczyć swoją adoptowaną córkę Sharon z tajemniczej choroby, która skazuje dziewczynkę na pobyt w szpitalu psychiatrycznym, ponieważ lekarze wciąż nie znają leku który by jej pomógł. Rose, chce zabrać córkę do opuszczonego miasteczka Silent Hill, którego nazwę Sharon przywołuje w snach. Wbrew mężowi, jedzie z nią tam. Podczas podróży, na ich drodze pojawia się tajemnicza sylwetka, przez którą Rose powoduje wypadek i mdleje. Gdy się budzi, odkrywa, że jej córki nie ma przy niej, a sama znajduje się przed zakrętem do Silent Hill. Okryte mgłą i padającym popiołem miasteczko, wcale nie okazuje się takie opuszczone...

W 2004 mamy już możliwość podróżowania w czasie. Specjalni strażnicy bronią, by nikt nie wykorzystywał podróży w czasie do celów "zarobkowych" i przestępczych.

Andriej Rublov był średniowiecznym, rosyjskim mnichem znanym jako wybitny twórca ikon. W filmie Tarkovskiego możemy zobaczyć jego biografię, pokazaną jednak bardzo wybiórczo i potraktowaną z dużą swobodą artystyczną. Andriej (w jego roli Anatoli Solonitsyn) jest wrażliwym, religijnym artystą przeżywającym różne rozterki, niekiedy przyziemne - takie jak spotkanie z pogańską, hedonistyczną religią, brak weny artystycznej czy też najazd Tatarów i cierpienie. Mimo to, przemierzając kresy średniowiecznej Rosji, powoli zbliża się do wypełnienia swojej życiowej misji, jaką jest tworzenie ikon ku czci Chrystusa. Film podzielony jest na osiem części, a postać Rublowa, luźno zaadoptowana na potrzeby obrazu, została pokazana z niezwykłym pietyzmem i wzniosłością.

Oparta na autentycznej historii opowieść o brutalnych torturach, gwałcie i morderstwie Sylvii Likens popełnionym w stanie Indiana w 1958 roku. Film jest adaptacją powieści Jacka Ketchum'a o tym samym tytule.

Przerażający Cenobici z demonicznym Pinheadem na czele powracają. Kristy Otton - bohaterka pierwszej części Hellraisera - po ciężkich doświadczeniach trafia do szpitala psychiatrycznego. Nikt nie chce słuchać jej opowieści o przerażających Cenobitach i kostce Lemarchanda - bramie piekieł. Nikt, z wyjątkiem ekscentrycznego psychiatry, dr Channarda, który od wielu lat bezowocnie szukał wrót do innego wymiaru. Nie zważając na protesty Kristy, opętany manią doktor, jest gotów na wszystko, nawet na morderstwo, by tylko poznać świat Cenobitów - piekielnego wymiaru, w którym ból i rozkosz są nierozłączne.

Rok 1937. Tenzin Gyatso, rozkoszny dwulatek z biednej, tybetańskiej rodziny, przygląda się rozłożonym przed nim przedmiotom. Dla niego to tylko zabawa, ale dla obserwujących tę scenę mnichów buddyjskich bezbłędne rozpoznanie przez malca przedmiotów należących do zmarłego właśnie XIII Dalaj Lamy i uznanie ich za własne to znak, że ów malec jest XIV Dalaj Lamą - XIV wcieleniem (reinkarnacją) Buddy Miłościwego. W przyszłości sądzone mu zatem będzie stać się religijnym i politycznym przywódcą Tybetu...

Akcja filmu rozpoczyna się wiosną 1794 r. W rewolucyjnej Francji szaleje terror. Billaud Varenne oskarża Dantona i jego przyjaciół o działalność kontrrewolucyjną. Robespierre nie zgadza się wprawdzie na sądzenie Dantona, ale inni członkowie Komitetu przytaczają wciąż nowe argumenty przeciwko niemu. Jednocześnie dochodzi do konfiskaty redagowanej przez Desmoulinsa gazety dantonistów „Vieux Cordelier”. Wkrótce Danton otrzymuje poufne ostrzeżenie, że rząd nosi się z zamiarem aresztowania go. Z inicjatywy Robespierre'a dochodzi do spotkania obu przywódców, ale nie udaje im się osiągnąć porozumienia. W Komitecie Ocalenia Robespierre domaga się aresztowania Dantona. Nalega, by nastąpiło to szybko, gdyż czas pracuje na korzyść jego przeciwnika, który może w ciągu paru dni zmobilizować przeciw rządowi armię. Na podstawie raportu Saint-Juste'a zostaje przygotowana lista osób do aresztowania.

Film powstał na podstawie powieści M. D. Sade "120 dni Sodomy". Jego akcja toczy się w czasie II Wojny Światowej we Włoszech. W republice Salo trwają poszukiwania młodych, atrakcyjnych ludzi, którzy zostaną wykorzystani do orgii kierowanej przez nazistów.