Filmy samotność, chaos

Jest rok 2027. Kiedy umiera ostatnie narodzone 19 lat temu dziecko, ludzie tracą wiarę, że ludzki gatunek przetrwa. Adaptacja powieści Phyllis Dorothy James.

Po apokaliptycznej katastrofie nuklearnej i bitwie z sąsiednim New Bern, niegdyś spokojne miasteczko Jerycho rozpoczyna proces odbudowy i stara się nawiązać kontakt ze światem zewnętrznym. Kiedy nowo utworzony rząd Cheyenne dąży do ustanowienia władzy w regionie, mieszkańcy Jerycho zaczynają podejrzewać, że ich nowi liderzy nie mają dobrych intencji.

Larry desperacko poszukuje pracy, nie mając wielkiego wyboru decyduje się na posadę stróża nocnego w lokalnym muzeum. Nie spodziewa się, co go czeka. Eksponaty za sprawą antycznej egipskiej zaklętej tabliczki, ożywają. Bohater musi wymyślić sposób na zapanowanie nad conocnym chaosem.

Reżyser teatralny zamierza wystawić do bólu realistyczną sztukę teatralną opowiadającą o jego własnym życiu. Wraz z postępem prac nad sztuką rozpada się jego życie prywatne.

Młody chłopiec dowiaduje się, że jest nie z tej ziemi i posiada nadprzyrodzone moce. Jako młody mężczyzna podróżuje, aby dowiedzieć się, skąd pochodzi i jaka jest jego misja. Ukryty w nim bohater musi się ujawnić, jeśli ma ocalić świat przed zagładą i stać się symbolem nadziei całej ludzkości.

Arthur po wyjściu ze szpitala psychiatrycznego dorabia jako klaun marząc o karierze komika. Niezrozumiany przez społeczeństwo zostaje ofiarą przemocy i obiektem drwin. Pozbawiony możliwości leczenia pogrąża się coraz bardziej w swym szaleństwie.

Tytułowa Mowa ptaków jest językiem, jakim posługują się wykluczeni z agresywnej, hałaśliwej większości: dręczony przez dzieci nauczyciel historii, wyrzucony z pracy polonista, trędowaty kompozytor, dziewczyna sprzątająca w domu bankiera, szpotawa kwiaciarka i zafascynowana kinem uczennica. Zepchnięci na out przez reprodukujący bezmyślność system, przez skandujące „Nie-na-wi-dzę! Nie-na-wi-dzę!” stadionowe bandy nazioli; na swoją obronę mają tylko ironię, kwiaty i cytaty z klasyków.

Po wojnie atomowej resztki ludzkości znów cofnęły się do barbarzyństwa. Mieszkańcy małych osad, które przetrwały, zastraszeni są przez paramilitarną grupę, zwaną Holnistami. Pewnego dnia u bram jednej z osad pojawia się tajemniczy mężczyzna podając się za listonosza. Przynosi on ze sobą nie tylko listy dawno nie widzianych osób ale przede wszystkim nadzieje. A to nie podoba się Holonistom.

Adriana żyje sama, ale nie samotnie. Przeciwnie, życie towarzyskie i znajomości - zwłaszcza z mężczyznami - są najważniejszą częścią jej egzystencji. Pracuje, a raczej ma zawsze jakieś zajęcie nieźle płatne, nie wymagające wiele więcej ponad urodę, młodość, obycie i potoczną inteligencję. Może więc to być zajęcie manicurzystki, modelki, cover-girl lub statystowanie w filmie. Zarobki wystarczają Adrianie na opłacenie niewielkiego, ale nowoczesnego mieszkania, mały samochód i modną garderobę na każdą okazję. A to najważniejsze, bo życie Adriany upływa właśnie od okazji do okazji. Jej życie "właściwe" to spotkania, przyjęcia, wizyty w lokalach, wycieczki do kina lub na weekend za miasto. Partnerzy zmieniają się często i bywają różni.

Mężczyzna budzi się w niebieskim pokoju. Utknął w jego wnętrzu. Nie może z niego uciec. Tylko okno daje mu możliwość, by mógł skontaktować się ze światem zewnętrznym. Jednak filtruje ono rzeczywistość w sposób dość osobliwy.