Filmy zdrada, media

Oliver Stone twórca takich filmów jak Pluton, Urodzony 4 lipca czy JFK przedstawia historię jednego z najsłynniejszych zespołów w historii muzyki rockowej i jego charyzmatycznego lidera Jima Morrisona. Lata sześćdziesiąte przesiąknięte duchem rewolucji obyczajowej, wolna miłość, eksperymenty z narkotykami i wszechobecny rock’n’roll. Oto tło, na którym rozgrywa się historia krótkiego, ale burzliwego życia człowieka, który stał się obok Jimi'ego Hendrixa i Janis Joplin, symbolem swoich czasów. Jim Morrison swoją muzyką i zachowaniem budził od początku skrajne emocje – od bezgranicznego zachwytu do oburzenia, ale nikogo nie pozostawiał obojętnym.

Truman Burbank zaczyna zdawać sobie sprawę, że przez całe życie jest głównym bohaterem reality show emitowanego 24 godziny na dobę.

Po stracie ukochanej Jean Logan zaszywa się w leśnych ostępach, odrzuciwszy to kim był. Nie mając już celu zgadza się wyruszyć do Japonii, by pożegnać się z człowiekiem, któremu przed laty uratował życie. Na miejscu wszystko się jednak gmatwa i Logan po raz kolejny musi walczyć o życie tylko, że tym razem niemalże jak zwykły śmiertelnik.

Historia, inspirowana książką autorstwa Julie Kavanaugh „Rudolf Nureyev: The Life”, opowiada o losach młodego Nuriejewa, jednego z najsłynniejszych tancerzy w historii, jego słynnej ucieczce z Rosji (1961), próbach zatrzymania go przez KGB.

Sekretna wiadomość sprawia, że brytyjski agent James Bond dowiaduje się o istnieniu złowrogiej organizacji. Ponieważ M zmuszony jest toczyć polityczną bitwę, w której stawką jest przyszłość tajnych służb, Bond w walce z potężną organizacją może liczyć głównie tylko na siebie.

Głównym wątkiem filmu Piętnaście minut jest tajemnica podwójnego morderstwa popełnionego w Nowym Jorku. Ale w filmie chodzi w takim samym stopniu o odkrycie prawdy, jak o zrozumienie kto steruje ta prawdą. To thriller pokazany z zupełnie innego punktu widzenia - oczyma kamer telewizyjnych polujących na sensację za wszelką cenę. Tutaj policjanci gonią przestępców, media gonią policjantów a całość wieńczą efektowne sceny pożarów.

Sztandarowym produktem firmy NorthWest Broadcasting Company jest telewizyjny kanał programowy True TV. Nagle los tego specjalizującego się w relacjach dokumentalnych kanału zawisł na włosku, ponieważ od jakiegoś czasu dramatycznie spadła jego oglądalność. Dyrektor programowy Cynthia Topping (Ellen DeGeneres), próbując w akcie desperacji poprawić notowania upadającego kanału i utrzymać swoją pozycję wpada na nowatorski i odważny pomysł relacjonowania przez 24 godziny na dobę życia całkiem przeciętnego człowieka. Bohaterem przedstawienia zostaje wyłuskany z tłumu w klubie bilardowym trzydziestoletni Ed Pakurny (Matthew McConaughey), pracownik wypożyczalni kaset wideo. Jak zakładała autorka programu, amerykańscy widzowie śledzą życie człowieka na żywo i z zainteresowaniem mu kibicują. W ciągu krótkiego czasu program staje się przebojem, a jego bohater zyskuje ogromną popularność. Jednak ta popularność powoli zagraża całej jego rodzinie oraz wzajemnym relacjom. Ed zraża do siebie swojego starszego brata Ray'a (Woody Harrelson), pechowego biznesmena w chwili, gdy zakochuje się w jego narzeczonej Shari (Jenna Elfman). Wkrótce pojawia się od dawna nie widziany ojciec Eda - Hank (Dennis Hopper), który wprawdzie na krótko, ale wprowadza spore zamieszanie w życiu rodzinnym Eda. Powoli sytuacja przestaje być komfortowa dla samego Eda, który decyduje się na zakończenie kariery.

Opowieść o kulisach telewizji. Ukazuje od podszewki funkcjonowanie tego wszechpotężnego medium. Spotykamy skrupulatnego szefa działu informacji, pomysłowego i bezwzględnego kierownika programów i zwariowanego reportera. Pracownicy sieci chwytają się wszystkiego byle tylko zdobyć i porwać widzów.

Sherman McCoy (Tom Hanks) miał wszystko - bogactwo, żonę i córeczkę. Co na ogół robią faceci o tak ustalonym statusie społecznym? Znajdują sobie kochankę (Melanie Griffith). Pewnego dnia odbierając ją z lotniska skręca w niewłaściwą ulice i ląduje nocą na "nie najlepszej dzielnicy". Dochodzi do nie do końca zawinionego przez niego wypadku, w którym potrącony zostaje czarny a on sam i jego kochanka uciekają z miejsca wypadku. Niby nic wielkiego, przynajmniej jak na warunki amerykańskie. Sprawa jednak zaczyna żyć własnym życiem i Sherman trafia do sądu. Nie ma on jednak nic wspólnego z wymierzaniem sprawiedliwości. Prawie każdy kto znalazł się w sądzie nie chce wyjawić prawdy, a tylko zyskać coś dla siebie.

John Ellman (Boris Karloff) zostaje wrobiony w morderstwo sędziego, który kiedyś wsadził go do więzienia. Dowody przemawiają za jego niewinnością, jednak zostaje na nim wykonany wyrok śmierci poprzez porażenie prądem. Jego ciało zostaje poddane eksperymentowi przez doktora Evana Beaumonta (Edmund Gwenn). Wszczepia on specjalne urządzenie do jego serca, które przywraca go do życia.