Krótkometrażowy 1997

Syn pomaga swojemu staremu ojcu w powrocie ze szpitala do domu, gdzie może znowu mieć prywatność. Nierozwiązane konflikty między ojcem i synem, poczucie osamotnienia starego człowieka i świadomość postępującej starości staje się wyjątkowo dotkliwa w trakcie brania prysznica.

Piątka przyjaciół, których można zaliczyć do kultury clubbingu, po całonocnej zabawie, spotyka się w mieszkaniu Gary’ego. Tam świętują 28 urodziny Jasona i zażywają narkotyki. Jedynie Stella odmawia zażycia środka odurzającego, jednakże po namowach także bierze ecstasy. Zaczyna czuć się źle.

Chronic to eksperymentalny pamiętnik dojrzewania, przepełniona lękiem opowieść o poszukiwaniu tożsamości w świecie przemocy. Film jest wstępem do "The Time We Killed". Gwałt, ciąża, zawód miłosny, ciągłe ocieranie się o samobójczą śmierć, wewnętrzny bunt i obawa, związana z bezbronnością kobiecego ciała, spowodują, że Gretchen trafi do szpitala psychiatrycznego. W szpitalu, a potem w wielkim mieście, w którym zamieszka, zafascynowana różnymi obliczami kobiecości, zyska nowe przyjaciółki i kochanki.

Ten spektakl telewizyjny opowiada o sierotce Emelce, która zostaje przygarnięta przez panią Vaugham. Nie czuje się jednak w tym domu szczęśliwa. Dom jest ponury, syn pani Vaugham źle traktuje Emelkę. Dziewczynka ucieka więc w świat bajki, w którym nie ma złych ludzi i nic jej nie zagraża.

Mężczyzna przychodzi błagać w dziwnym konfesjonale o swoją codzienną żałobę.

Samotniczka Wanda zaprzecza śmierci męża, którego ciało potajemnie przechowuje w łóżku swojej sypialni. Iluzja jest idealna, gdy zamyka oczy i słyszy jego głos przemawiający do niej poprzez wspomnienia wideo. Dzień Wandy to nic innego jak koszmar, który powtarza się w głowie pacjentki szpitala psychiatrycznego.

Młoda kobieta (Catherine Vinatier) pracuje w szkolnej restauracji. Jest ostatni dzień przed wakacjami. Kobieta prosi o wcześniejsze wypłacenie pieniędzy, aby móc wziąć córkę na wakacje, jednak jej prośba zostaje odrzucona.

Jest to impresja animowana będąca ilustracją do utworu Fryderyka Chopina - Preludium "deszczowego" Des-Dur op 28 nr 15

O starym fotografie i jego ostatnim dniu pracy. O człowieku, który przez całe życie starał się uchwycić czas: naprawdę go zatrzymać. Robił zdjęcia różnym ludziom, zabawnym i smutnym: z różnych pokoleń i o różnych losach. I obiecał wszystkim magicznego ptaszka, który miał pojawić się nad czarną kotarką urządzenia. Pewnego razu ptaszek naprawdę się pojawił. Stało się tak, gdy fotografowi udało się zatrzymać czas.

Jeden bar, dwie pary. Każda z kobiet opuszcza swojego towarzysza.