Obyczajowy 1979

Mosz – kapitalnie grany przez Jerzego Stuhra – zaopatrzeniowiec w zakładzie przemysłowym gdzieś w podkrakowskim miasteczku. Momentem przełomowym w jego życiu staje się kupno amatorskiej kamery filmowej. Filip bowiem, jako człowiek bez reszty oddany rodzinie, pragnie uwiecznić narodziny i rozwój swojej córki. Więść o zakupie Mosza obiega zakład pracy. Filip otrzymuje propozycję nakręcenia filmu z okazji pięciolecia przedsiębiorstwa. Dyrektor zakładu obejmuje nawet protektorat nad nowo powstałym amatorskim klubem filmowym. Kieślowski z niezwykłą przenikliwością ukazuje powolna ewolucję Filipa, który z człowieka „schowanego“ we własną prywatnośći ceniącego ponad wszystko „święty spokój“ przeobraża się w społecznika i artystę, wrażliwego na ludzką krzywdę i niesprawiedliwość. Amatorskim filmom Mosza daleko bowiem do propagandy sukcesu. Wręcz przeciwnie – samorodny reżyser bezkompromisowo pokazuje wynaturzenia otaczającej go rzeczywistości. Cena prawdy jest jednak wysoka...

Były mistrz świata w zapasach Władysław Góralewicz ofiaruje miejscowej operze kolekcję posążków. Przy tej okazji opowiada historię swojej kariery. W czasach młodości, jako biedny, galicyjski wieśniak występuje na jarmarkach. Pnie się coraz wyżej, zaczyna wygrywać na cyrkowych a potem międzynarodowych arenach zapaśniczych. Jest przy tym niezwykłym zapaśnikiem, bo uwielbia operę.

Adaptacja powieści Bolesława Prusa. Józef Ślimak – chłop z dziada pradziada gospodaruje na ojcowiźnie. We wsi nie jest lubiany, ponieważ zarabia na handlu z miejscowymi Żydami i przybywającymi osadnikami niemieckimi. Dostarcza też produkty żywnościowe robotnikom budującym kolej. Bogacącemu się chłopu zaczyna się nieźle powodzić. Osadnicy niemieccy zasiedlający tereny sprzedane przez właściciela ziemskiego chcą kupić Ślimakowe gospodarstwo na wzgórzu. Planują tam zbudować wiatrak - to doskonałe miejsce. Oferują wysoką cenę. Czy Ślimak zdecyduje się sprzedać ojcowiznę?

Na zebraniu partyjnym tworzy się dyskusja na temat budowy nowego hotelu. Oponentami są dziennikarz Wojtan, który jest za oraz I sekretarz Sałata, który uważa, iż pieniądze można lepiej spożytkować. Po latach następuje otwarcie nowego hotelu. Ponownie spotykają się Wojtan i Sałata. Dochodzi do weryfikacji własnych poglądów.

Młody mąż i ojciec Ted Kramer (Dustin Hoffman) kocha nie tylko swą rodzinę, ale i pracę, która pochłania mu większość czasu. Gdy pewnego wieczoru wraca do domu, jego żona Joanna (Meryl Streep) nie szczędzi mu gorzkich słów. Oświadcza mężowi, że go opuszcza i powierza mu opiekę nad ich sześcioletnim synem. Ted uczy się, jak być ojcem starając się nie zaniedbywać przy tym obowiązków zawodowych. Kiedy wydaje mu się, że zaczął się sprawdzać w nowej roli, Joanna powraca - chce odzyskać syna i nie ma zamiaru poddać się bez walki.

John Durbeyfield jest wiejskim woźnicą, jednak pewnego dnia dowiaduje się, że w linii prostej jest potomkiem starego i znanego rodu. Wysyła więc swoją najstarszą córkę Tess do dworku rodziny d'Uberville, której członkowie mieliby być ich bliskimi krewnymi w nadziei, że uzyska od nich pomoc. Piękna dziewczyna wzbudza zachwyt sir Aleca d'Uberville, w rzeczywistości noszącego nazwisko Stoke, którego ojciec kupił majątek i godności. Tess zostaje zatrudniona przez niego na farmie drobiu, a wkrótce staje się jego kochanką. Dla arystokraty romans jest nieznaczącą przygodą, jednak życie niewinnej Tess odmienia się całkowicie…

Krzysztof Kwaśniewski jest młodym studentem politechniki w pewnym małym miasteczku. Razem z grupą kolegów prowadzi mały teatrzyk który właśnie przygotowuje się do publicznego pokazu. Krzysztof jako reżyser planuje zaskoczyć widzów bardzo oryginalnym pomysłem.

30-letni Piotr Płaksin, samotny, utrzymujący się z dorywczych prac, żyje marzeniami o wyprawie na Wyspy Wielkanocne budowanym przez siebie jachtem. Pewnego dnia Piotr dowiaduje się, że został ojcem. Stawia to go przed koniecznością dokonania wyboru: albo realizacja swych młodzieńczych marzeń, albo odnalezienie tak niespodziewanie objawionego dziecka. Nie znajdując siły na podjęcie decyzji, Piotr ucieka na prowincję do domu swych rodziców. Po wieloletniej u nich nieobecności witany jest w domu jako człowiek, który potrafi rozwikłać niszczące ten dom konflikty. Piotr nadaremnie miota się – nie potrafiąc uporządkować własnego życia, nie może też pomóc innym. Poniesione porażki utwierdzają go w przekonaniu, że nie można uciec przed odpowiedzialnością. W rezultacie Piotr odnajduje szpital, w którym urodziło się dziecko, i przyznaje się do ojcostwa.