Czy piękna Nilgün rzeczywiście zdradza swego męża Haruna, czy padł on może ofiarą własnej obsesyjnej zazdrości? Demirkubuz w drugiej części cyklu "Opowieści o ciemności" przygląda się z bliska dobrze sytuowanemu małżeństwu z Ankary, które przechodzi przez piekło wzajemnych podejrzeń i oskarżeń. W eleganckich wnętrzach rozgrywa się dramat obcości, mający swoje źródło w tragicznych wydarzeniach sprzed lat. Związek Nilgün i Haruna naznaczony jest fatalizmem – wcześniej czy później musi nastąpić ironiczne powtórzenie minionych zdarzeń. Demirkubuz konstruuje kameralny portret damsko-męskich relacji, opartych na pysze, potrzebie dominacji i tłumionym poczuciu winy. Powolny rytm opowieści (pełnej zaskakujących psychologicznych zwrotów) skłania do wnikliwej analizy zachowań bohaterów, którzy z każdą sceną odsłaniają się coraz bardziej. Film jest pasjonującym portretem pełnej kontrastów tureckiej stolicy, symbolu wykorzenienia i izolacji. Mimo spowijającego go mrocznego klimatu, reżyser nie odbiera jednak widzom nadziei. Nawet jeśli na spalonej ziemi, jaką zostawili po sobie Nilgün i Harun, nic już się nie odrodzi, pozostanie im przynajmniej gorzki smak samopoznania.