Niepokój, zmniejszony pociąg seksualny, uzależnienie od technologii, rozpaczliwa potrzeba kontaktu z drugim człowiekiem… jakby problemy dnia codziennego nie wystarczały, każdy z nas musi sobie dodatkowo radzić z ubocznymi konsekwencjami pandemii. Ten cykl poświęcony jest codziennym trudnościom i poszukiwaniu środków niezbędnych do fizycznego i psychicznego przystosowania się do niepewności naszych czasów.
Zdolność do dostosowywania się człowieka do zmieniających się warunków, regeneracji po doświadczeniu traumatycznego wydarzenia ma swoją nazwę: rezyliencja. Jednak nie jest to wrodzony dar, ale zdolność, którą nabywa się i którą z czasem można „wytrenować”. Dzięki wyznaniom Grégoire'a, który przeżył atak terrorystyczny, oraz Marie Dasylvy, ofiary rasizmu i dyskryminacji, „Psycho” rzuca światło na dynamiczny wewnętrzny proces, który zaczyna się od przeżywanych dramatów i związanych z nimi emocji.
Znajdź przyjemność; zrozum swoje ciało; zaakceptuj swoje fantazje; uwolnij się od poczucia winy i poczuj wolność mimo ograniczeń narzucanych przez społeczeństwo. Badamy pożądanie w jego najbardziej intymny i nieskrępowany sposób.
Osoby z autyzmem uświadamiają nam, że najczęściej odmienność równa się odrzucenie. Przytaczając własne doświadczenia pokazują także, w jakie mity obrósł autyzm i jak bardzo różnią się one od rzeczywistości.
W Europie depresja jest jednocześnie jedną z najczęstszych chorób psychicznych, jak i tą, której można najskuteczniej zaradzić. Osoby dotknięte depresją opowiadają nam o trudnościach i niebezpieczeństwach, które ona powoduje i o tym, co każdy z nas może zrobić, by pomóc cierpiącym osobom.
Osoby z narcyzmem cierpią – choć niewiele się o tym mówi. Stereotypy sprowadzają je do roli manipulatorów, którzy dbają wyłącznie o swoją korzyść. Ale sednem problemów narcyzów jest to, że ich „ja” jest bardzo kruche i musi być chronione. To dlatego skrajna pewność siebie przeplata się u nich z bardzo niepokojącymi fazami zwątpienia.
Lęk przed bliskością tworzy się w pierwszych latach życia. Przemoc, separacja rodziców, znęcanie się i molestowanie prowadzą do urazów, które mogą trwale warunkować relacje z innymi. Pytamy osoby, które doznają lęku przed bliskością, jak to działa w praktyce i co można zrobić, by przeciwdziałać negatywnym skutkom tego stanu.
Uzależnienia są górą lodową. Jej widoczny na powierzchni skrawek społeczeństwo nazywa “złymi decyzjami” lub “słabą wolą”. Niewidoczna, większa część to nuda, samotność, traumy i zaburzenia psychiczne. Osoby uzależnione to ofiary, które za swoje cierpienia są zazwyczaj kryminalizowane. Dlaczego nie jesteśmy w stanie okazać im więcej empatii? Rozmawiamy o tym z trzema uzależnionymi osobami.
Czy można za bardzo kochać swoje dziecko? Czy mamy prawo żałować, że zdecydowaliśmy się na potomstwo? Czy zawsze powielamy to, czego sami doświadczyliśmy w dzieciństwie? Kultura obłożyła rodzicielstwo warstwami mitów i tematów tabu. Czas się ich pozbyć i porozmawiać o tym bez filtra.
Żałoba to reakcja na doświadczenie utraty, ale nie tylko, gdy umiera ktoś nam bliski. W pełni przeżyta pozwala domknąć bolesne doświadczenie i pójść dalej. O różnych obliczach żałoby opowiadają nam trzy osoby: wdowa, uchodźczyni i kobieta, która straciła brata.
Noc to odpoczynek? Nie dla wszystkich. Angel w rozpaczy trafiła do kliniki leczenia zaburzeń snu, Silvia zasnęła za kierownicą, a Sandra wykorzystuje swoje doświadczenie z bezsennością, by pomóc innym dobrze spać. Maud porzuciła natomiast wysiłki i zaczęła twórczo wykorzystywać nieprzespane noce.
Każdy i każda z nas boi się samotności. Przyzwyczajenia i lęk przed nieznanym odwodzą nas od zmian nawet wtedy, gdy są one konieczne dla naszej równowagi. To dlatego rozstania są takie trudne. Towarzyszący im ból jest niemal fizyczny i potrafi trwać latami, a dotyczy obu stron. Poznajemy trzy historie rozstań i analizujemy, co dzieje się w mózgu w czasie separacji. Przyglądamy się też poszczególnym etapom po rozstaniu.
“Zrobisz to lepiej niż ja”, “jak bym sobie bez ciebie poradził?”, “jesteś tego warta” – świat chce, żebyśmy mówili tak: w odpowiedzi na prośby, reklamę i perswazję polityczną. Oznacza to jednak, że mielibyśmy stawiać swoje własne potrzeby na dalszym miejscu. Osoby, które kiedyś nie potrafiły odmawiać opowiadają nam o momencie, w którym zdały sobie sprawę z destrukcyjności tego stanu i o swoich drogach do mówienia “nie”.