Aktorzy
George Clooney (Danny Ocean) po raz pierwszy współpracował ze Stevenem Soderberghiem na planie nominowanego do Oskara filmu Co z oczu, to z serca, w którym grał rolę Jacka Foley’a. Film był adaptacją bestsellerowej powieści Elmore’a Leonarda.
Clooney zagrał ostatnio w filmie Joela i Ethana Coenów Okrucieństwo nie do przyjęcia, w którym wystąpiła również Catherine Zeta-Jones i przebojowym Gniewie Oceanu. W roku 2000 otrzymał nagrodę Złotego Globu dla najlepszego aktora występującego w musicalu filmowym za rolę w filmie braci Coen Bracie, gdzie jesteś? Zadebiutował w roli reżysera i wystąpił w Niebezpiecznym umyśle, za film ten otrzymał specjalną nagrodę Narodowego Stowarzyszenia Krytyków Filmowych.
Po zakończeniu prac nad filmem Ocean’s Twelve, Clooney zagrał wraz z Mattem Damonem w roli głównej w politycznym thrillerze Syriana, wyreżyserowanym przez Stephena Gaghana. Clooney gra tam byłego agenta CIA Roberta Baera, film oparty jest na pamiętnikach Baera See No Evil: The True Story of a Foot Soldier in the CIA’s War on Terrorism.
Clooney wcześniej zyskał sobie uznanie krytyków i publiczności rolą majora Archiego Gatesa w wielokrotnie nagradzanym filmie Złoto pustyni. Wcześniej wystąpił w licznych filmach, w rolach głównych zagrał w Peacemakerze i Batmanie & Robinie. Clooney zagrał także w romantycznej komedii Jeden szczęśliwy dzień i horrorze Od zmierzchu do świtu.
Telewidzowie pamiętają go z roli dr Douglasa Rossa w serialu Ostry dyżur. Za rolę tę otrzymał wiele nagród, między innymi nagrodę Złotego Globu, nagrodę Screen Actors Guild i People’s Choice
Clooney realizuje się także po drugiej stronie kamery. Wraz ze Stevenem Soderberghiem założyli firmę produkcyjną Section Eight, która obecnie zajmuje się postprodukcją mrocznej komedii Welcome to Collinwood. Clooney jest producentem tego filmu, gra w nim też niewielką rólkę. Aktor był także producentem wykonawczym dwóch dobrze przyjętych filmów produkcji Section Eight: Bezsenność i Far from Heaven. Jego firma wyprodukowała ostatnio film Gregory’ego Jacoba Criminal, z udziałem Johna C. Reilly’ego, Diego Luny i Maggie Gyllanhaal.
Section Eight zajmuje się obecnie postprodukcją filmu The Jacket, w którym występują Adrian Brody, Keira Knightley i Jennifer Jason Leigh. Reżyserem filmu jest John Maybury.
Section Eight posiada także dział telewizyjny, w jego ramach Clooney był producentem wykonawczym i reżyserem serialu K Street, zrealizowanego dla HBO.
Clooney pracuje także przy produkcjach telewizyjnych, realizowanych przez jego inną firmę, Maysville Pictures. Był producentem wykonawczym filmu Fail-Safe, w którym również wystąpił. Film ten był nominowany w roku 2000 do nagrody Złotego Globu w kategorii najlepszego serialu lub filmu telewizyjnego. Scenariusz filmu, zdobywcy nagrody Emmy, został oparty na wydanej na początku lat 60. powieści pod tym samym tytułem.
Brad Pitt (Rusty Ryan) jest obecnie jednym z najbardziej znanych aktorów na świecie, grał w filmach tak znanych, jak Fight Club, Siedem lat w Tybecie, Wichry namiętności, Siedem i Dwanaście małp.
Ostatnio zagrał w roli Achillesa w filmie Troja w reżyserii Wolfganga Petersena. Film zarobił dotychczas blisko 350 milionów dolarów na całym świecie. Przed rozpoczęciem pracy na planie filmu Ocean’s Twelve, aktor zakończył zdjęcia do filmu w reżyserii Douga Limana Mr. & Mrs. Smith, w którym występuje wraz z Angeliną Jolie.
Uwagę publiczności zwrócił na siebie rolą uwodziciela w wyreżyserowanym przez Ridley’a Scotta dramacie Thelma & Louise. Następnie wystąpił w roli psychopatycznego zabójcy Paula Macleana w filmie Kalifornia, charyzmatycznego Paula Macleana w wyreżyserowanym przez Roberta Redforda A Rzeka życia, a także w roli wampira Louisa w Wywiadzie z wampirem Neila Jordana.
Za role Tristana w filmie Wichry namiętności i za głowną rolę w Dwunastu małpach Terry’ego Gilliama Pitt otrzymał nominacje do nagrody Złotego Globu. Nagroda ta przypadła mu za występ w drugim z tych filmów.
Widzowie widzieli go niedawno także w filmie Zawód - szpieg, w reżyserii Tony’ego Scotta, w którym aktor zagrał u boku Roberta Redforda. Pitt wystąpił także w filmie The Mexican (z Julią Roberts i Jamesem Gandolfinim, film wyreżyserował Gore Verbinski), a także w filmie Guy’a Ritchiego Przekręt. W niewielkich rolach aktor grał w filmach Full Frontal: Wszystko na pokaz i Niebezpieczny umysł. Jego głosem mówi Sindbad w animowanym filmie Sinbad: Legenda siedmiu mórz.
Pitt urodził się w Shawnee, w Oklahomie. Dorastał w Springfield, w Missouri. Ukończył uniwersytet stanu Missouri, gdzie zdobył tytuł magistra dziennikarstwa ze specjalnością reklama. Tuż przed otrzymaniem dyplomu przeprowadził się do Los Angeles, gdzie zamierzał kontynuować naukę marketingu i projektowania graficznego. Zamiast tego zajął się karierą aktorską. Wkrótce potem zaczął otrzymywać rolę w realizacjach telewizyjnych, między innymi w serialach Glory Days i The Image, a także w filmie telewizyjnym Too Young To Die.
Na dużym ekranie Pitt wystąpił także w Johnny Suede, który na festiwalu w Locarno w 1992 roku zdobył nagrodę Złotego Leoparda dla najlepszego filmu; w Cool World Ralpha Bakshi’ego; Prawdziwy romans Tony’ego Scotta; Uśpieni; Zdrada; Siedem lat w Tybecie Jeana Jacquesa Annauda; Joe Black Marty Brest i w hicie sprzed dwóch lat Fight Club, wyreżyserowanym przez Davida Finchera.
Pitt, jest współwłaścicielem – wraz z żoną Jennifer Aniston i przyjacielem Bradem Grey’em, firmy Plan B Productions.
Matt Damon (Linus Caldwell) to jeden z najbardziej rozchwytywanych aktorów w Hollywood, wystąpił ostatnio jako Jason Bourne w filmie Krucjata Bourna, drugim z cyklu opowieści o przygodach tego bohatera. Po raz pierwszy wcielił się w niego w filmie Tożsamość Bourne’a.
W przyszłym roku Damon wystąpi wraz z Heath Ledger w filmie The Brothers Grimm, którego reżyserem będzie Terry Gilliam, obraz wyprodukuje firma Dimension Films.
Utalentowany i wszechstronny aktor zakończył właśnie prace na planie thrillera politycznego Syriana w reżyserii Stephana Gaghana. Film wyprodukowała firma Section Eight Films na zlecenie Warner Bros Pictures.
Rok temu Damon wystąpił wraz z Gregiem Kinnearem w filmie Farrelly Bros. Stuck On You, w roku 2002 w filmie Gerry w reżyserii Gusa Van Santa.
W roku 2000 widzowie widzieli Damona w roli głównej w filmie Nazywał się Bagger Vance wyreżyserowanym przez Roberta Redforda, a także w nowelizacji książki Cormick McCarthy Rącze konie w reżyserii Billy’ego Boba Thorntona.
Damon był w roku 1999 nominowany do nagrody Złotego Globu w kategorii najlepszego aktora za rolę w Utalentowanym Panu Ripley, w reżyserii Anthony’ego Minghella. Wraz z Benem Affleckiem wystąpił także w opowiadającym historię pary wygnanych aniołów filmie Dogma, którego reżyserem był Kevin Smith.
W roku 1998, wraz ze swoim przyjacielem, Benem Affleckiem, dostał Oskara za scenariusz do filmu Good Will Hunting, opowieści o dorastającym młodym geniuszu. Za główną rolę w tym filmie Damon został także nominowany do tej samej nagrody.
Scenariusz ten przyniósł mu i Affleckowi nagrodę Złotego Globu, a Damonowi nominację do tej samej nagrody za rolę główną. Film, wyreżyserowany przez Gus Van Santa, otrzymał siedem dodatkowych nominacji do Oskara, w tym za najlepszy film. Za rolę w tym filmie Robin Williams otrzymał Oskara w kategorii najlepszego aktora drugoplanowego.
W tym samym roku Damon wystąpił w dwóch filmach, obu cieszących się uznaniem zarówno krytyków, jak i publiczności. Pierwszym z nich była tytułowa rola w Szeregowcu Ryanie, dramacie z okresu drugiej wojny światowej, wyreżyserowanym przez Stevena Spielberga, Drugi film z tego roku to Hazardziści Johna Dahlsa, opowiadający o młodym hazardziście, który powraca do nowojorskiego świata podziemnego hazardu, by pomóc swemu przyjacielowi spłacić długi.
W roku 1887 Damon pojawił się w niewielkiej rólce w filmie Kevina Smitha W pogoni za Amy. W tym samym roku wcielił się w postać młodego, pełnego ideałów adwokata w filmie Zaklinacz deszczu Francisa Forda Coppoli, opartego na bestsellerowej powieści Johna Grishama.
Damon po raz pierwszy zwrócił na siebie uwagę publiczności w roku 1996, gdy zagrał w filmie Szalona odwaga. Grał tam młodego żołnierza, cierpiącego z powodu poczucia winy, wywołanej udziałem w pewnym incydencie, do którego doszło w ogniu walki.
Damon po raz pierwszy pojawił się w filmie w 1988, w maleńkiej rólce w Mystic Pizza, w którym główną rolę grała Julia Roberts, biorąca również udział w Ocean`s Eleven: Ryzykowna gra. Następnie zagrał Briana Dennehy’ego, wyrzuconego ze szkoły medycznej w telewizyjnym filmie Rising Son, po czym pojawił się na dużym ekranie w roli faszysty w School Ties.
Wziął także udział w filmie Geronimo: An American Legend, reżyserowanym przez Waltera Hilla. Grał tam młodego, niedoświadczonego porucznika kawalerii, będącego narratorem filmu. W roku 1995 pojawił się w reżyserowanym przez Tommy’ego Lee Jonesa filmie telewizyjnym The Good Old Boys.
W roku 1998, Damon i Affleck, wraz z kierownikiem produkcji filmu Good Will Hunting, Chrisem Moorem, prywatnie będącym ich długoletnim przyjacielem, założyli firmę Pearl Street Productions, znaną obecnie jako LivePlanet. Ta unikatowa firma zajmuje się tworzeniem mediów zintegrowanych, nowego rodzaju rozrywki. LivePlanet stworzyła i nadzoruje projekt Greenlight, w którym biorą udział ludzie, chcący zostać filmowcami. Za pośrednictwem Internetu przesyłają swoje scenariusze Affleckowi, Damonowi i Moore’owi. Tworzenie niezależnego filmu fabularnego, opartego na scenariuszu wybranym pośród nadesłanych, pokazała telewizja HBO w trzynastoodcinkowym serialu dokumentalnym, którego pierwszy odcinek ukazał się w grudniu 2001 roku. Gotowy film, Stolen Summer, nadano w marcu 2002 roku.
Drugi film zrealizowany w ramach projektu Greenlight, The Battle of Shaker Heights, miał premierę w sierpniu 2003 roku, podobnie jak w przypadku pierwszego filmu, realizacja i tego została udokumentowana trzynastoodcinkowym serialem telewizyjnym, nadanym przez telewizję HBO. Obecnie powstaje trzeci film realizowany w ramach tego projektu, ukaże się on w przyszłym roku. Telewizja HBO w styczniu 2005 roku rozpocznie nadawanie dziewięcioodcinkowego serialu, pokazującego jego realizację.
W roku 1998 Damon i Affleck podpisali wieloletni kontrakt, na mocy którego realizują wspólne projekty ze studiem Miramax Films Harvey’a i Boba Weinsteinów. Pierwszym owocem tej współpracy będzie film The Third Wheel, z udziałem i w reżyserii Jay’a Lacopo. Producentami wykonawczymi filmu będą Damon i Affleck, pojawią się w nim także w niewielkich rólkach. W rolach głównych, oprócz reżysera, zagrają Denise Richards i Luke Wilson. Damon, który uczęszczał na Uniwersytet Harvardzki, zdobył pierwsze doświadczenia teatralne na deskach American Repertory Theatre. Występował także w innych teatrach Bostonu.
Catherine Zeta-Jones (Isabel Lahiri) jest laureatką nagrody Akademii przyznanej jej za rolę morderczyni Vilmy Kelly z filmowej adaptacji broadwayowskiego musicalu Chicago. W filmie tym, uhonorowanym Oskarem i Złotym Globem dla najlepszego filmu, wystąpili także Ren e Zellweger i Richard Gere. Za wspomnianą wyżej rolę Zetę-Jones nominowano do nagrody Złotego Globu, otrzymała nagrodę Critic’s Choice Award w roku 2002, a także nagrodę Gildii Aktorów Filmowych dla najlepszej aktorki drugoplanowej, przyznaną jej w tym samym roku.
Zeta-Jones otrzymała także nominację do nagrody Złotego Globu za rolę żony handlarza narkotyków, która musi walczyć o przetrwanie swojej rodziny w filmie Traffic Stevena Soderbergha. Cała obsada filmu została uhonorowana nagrodą SAG za „wybitne osiągnięcia aktorskie obsady filmu fabularnego”.
Aktorka wystąpiła ostatnio w filmie Terminal w reżyserii Stevena Spielberga, w którym rolę główną grał Tom Hanks. Zeta-Jones zagrała także w roli głównej w filmie braci Coen Okrucieństwo nie do przyjęcia, w którym jej partnerem był George Clooney.
Międzynarodową sławę przyniósł aktorce film kostiumowy Maska Zorro, w którym wystąpił wraz z Antonio Banderasem i Anthonym Hopkinsem. Po zakończeniu pracy na planie Ocean’s Twelve, Zeta-Jones powróciła do Meksyku by rozpocząć produkcję drugiej części filmu o przygodach Zorzo, zatytułowanej The Legend of Zorro.
Aktorka w roku 1999 wystąpiła wraz z legendą kina, Seanem Connerym, w filmie Jona Amiela Osaczeni, w którym grała rolę pracownicy firmy ubezpieczeniowej, zastawiającej pułapkę na jednego z najbardziej znanych i nieuchwytnych mistrzów złodziejskiego fachu. Wystąpiła w roli gwiazdy filmowej w komedii Ulubieńcy Ameryki. W filmie w reżyserii Joe Rotha wystąpili Billy Crystal, Julia Roberts i John Cusack.
Zeta-Jones urodziła się w Walii, popularność zdobyła w serialu telewizji Yorkshire Television The Darling Buds of May, opartym na powieściach H.E. Bates.
Mężem aktorki jest znany aktor Michael Douglas. Para ma syna, Dylana, i córeczkę, Carys.
Andy Garcia (Terry Benedict) jest uważany za jednego z najbardziej utalentowanych i wszechstronnych aktorów swojego pokolenia, zajmuje się grą w filmach, reżyserią, produkcją filmową, jest kompozytorem i muzykiem, czynnie zajmuje się działalnością charytatywną.
Za rolę Vincenta Manciniego w filmie Francisa Forda Coppoli Ojciec Chrzestny III, Garcia otrzymał nominacje do Oskara i Złotego Globu w kategorii najlepszego aktora drugoplanowego.
W roku 1991 aktor założył własną firmę produkcyjną, CineSon Productions. Latem tego roku Garcia zagrał w roli głównej w wyprodukowanym i wyreżyserowanym przez siebie filmie The Lost City, według scenariusza Guillermo Cabrera Infante. Zakończył niedawno produkcję dwóch niezależnych filmów The Lazarus Child i Modigliani, w tym ostatnim gra rolę Amedeo Modiglianiego w ostatnich dniach jego życia. Oba te filmy wyprodukował wraz z Philippem Martinezem. Garcia zagrał w rolach głównych i wyprodukował także dwa inne filmy niezależne - The Unsaid i The Man From Elysian Fields. Inne stosunkowo nowe filmy z udziałem tego aktora to Amnezja i Przekręt doskonały.
Garcia otrzymał nominację do Złotego Globu za rolę legendarnego kubańskiego trębacza, Arturo Sandovala, w zrealizowanej przez HBO biografii For Love Or Country: The Arturo Sandoval Story. Garcia był także producentem wykonawczym tego filmu, wyprodukowanego przez jego firmę CineSon Productions. Wyprodukował też album z muzyką z tego filmu.. Film ten nominowano także do nagrody Emmy w kategoriach „najlepszy film telewizyjny” i „najlepsze zdjęcia”. Dodatkowo, film zdobył dwie nagrody ALMA (najlepszy film telewizyjny i najlepsza obsada latynoska w filmie telewizyjnym).
Firma CineSon zrealizowała reżyserski debiut Garcii, film Cachao…Como Su Ritmo No Hay Dos (Like His Rhythm There Is No Other), pełnometrażowy film dokumentalny o znanym kubańskim muzyku i kompozytorze Israelu Lopezie Cachao, współtwórcy Mambo. Film, którego Garcia był także producentem, zdobył uznanie międzynarodowych krytyków.
Po wyreżyserowaniu filmu Garcia wyprodukował dwie płyty Cachao – Master Sessions, vol I i II, na obu także wystąpił. Pierwsza zdobyła nagrodę Grammy w roku 1994, druga była do niej nominowana w roku 1995. Oba albumy wyprodukowała firma CineSon, natomiast wydała je wytwórnia Crescent Moon Records, należąca do Sony/Epic Music. Garcia i Cachao po raz kolejny współpracowali przy nagraniu Cachao – Cuba Linda, wydanym przez CineSon. Płyta była nominowana do nagrody Grammy i Latin Grammy w roku 2000. Obaj twórcy spotkali się ponownie, by nagrać!Ahora S !, czwartą część mistrzowskiego działa Cachao, ponownie wydaną pod egidą CineSon. Płyta z tym nagraniem będzie sprzedawana z bonusowym dyskiem DVD, zawierającym godzinny film o kulisach sesji nagraniowej. Film, zatytułowany podobnie jak płyta!Ahora S !, wyreżyserował Garcia.
Oprócz nagrań wspólnych z Cachao, Garcia skomponował cztery piosenki, które słyszymy w filmie Disappearance of Garcia Lorca, napisał i wyprodukował także kilka utworów ze ścieżki dźwiękowej filmu Z miłości do…
Garcia urodził się w Hawanie na Kubie. Jego rodzina wyemigrowała do Miami Beach na Florydzie po przejęciu władzy na wyspie przez Fidela Castro. Andy Garcia miał wtedy 5 lat. Ukończył Florida International University, przez kilka lat występował na scenach lokalnych teatrów, pod koniec lat 70. przeniósł się do Los Angeles.
Garcia od 1982 jest żonaty z Marivi Lorido Garcią. Małżeństwo mieszka w Los Angeles wraz z czwórką dzieci - Dominikiem, Daniellą, Aleksandrą i Andresem.
Garcia został uhonorowany gwiazdą w hollywoodzkiej Alei Sław, nagrodą Star of the Year Narodowego Stowarzyszenia Właścicieli Kin, nagrodami PRISM, Harvard University Foundation Award i Hispanic Heritage Award for the Arts. Jest także laureatem nagrody fundacji imienia Oscara de la Hoya i doktorem honoris causa uniwersytetu St. John.
Don Cheadle (Basher Tarr) ponownie wciela się w rolę, z której pamiętamy go z filmu Ocean’s Eleven: Ryzykowna gra. Z reżyserem Stevenem Soderberghiem współpracował także w filmie Traffic, wystąpił w nim w roli agenta DEA, a wcześniej w Co z oczu, to z serca, reżyserskiej adaptacji powieści Elmore’a Leonarda, gdzie grali także George Clooney, Jennifer Lopez i Ving Rhames.
Cheadle został wyróżniony nagrodą dla najlepszego aktora drugoplanowego, przyznawaną przez krytyków filmowych Los Angeles, za rolę w filmie Devil in a Blue Dress, w którym główną rolę grał Denzel Washington.
W roku 2000 Cheadle wystąpił w filmie Misja na Marsa, w którym udział wzięli także Gary Sinise i Tim Robbins. Pojawił się także w obsadzie sztuki telewizyjnej, Fail Safe, gdzie grał u boku aktorów takich jak James Cromwell, Brian Dennehy, Richard Dreyfuss i Harvey Keitel. Książkę Harvey’a Wheelera i Eugene’a Burdicka na szklany ekran przeniósł George Clooney.
W grudniu 2000 roku Cheadle, wraz z Nicolasem Cagem i Teą Leoni, wystąpił w filmie Family Man. Grał tam postać anioła, pod wpływem którego nowojorski bankier dokonuje rozrachunku z własnym życiem. W roku 2001 Cheadle wystąpił w biograficznym filmie Allison Anders Things Behind the Sun, a także w niezależnej produkcji, zrealizowanej metodą cyfrową, Manic, której reżyserem był Jordan Melamed.
Widzieliśmy go także na ekranie w towarzystwie Johna Travolty, Halle Berry i Hugha Jacksona w filmie Kod dostępu Dominica Seny.
Cheadle wystąpił wraz z Jeffrey’em Wrightem w światowej premierze sztuki Top dog-Under dog, napisanej przez by Suzan-Lori Parks dla reżysera George’a Wolfe’a. Przedstawienie wystawiał New York’s Public Theatre.
Za rolę w filmach Rosewood w ogniu, reżyserowanym przez Johna Singletona i Senator Bulworth, w reżyserii Warrena Beatty’ego, Cheadle otrzymał nominację do nagrody NAACP Image Award.
Cheadle znany jest także z filmów telewizyjnych. Za rolę Sammy’ego Davisa Jr. w filmie The Rat Pack, Cheadle otrzymał nagrodę Złotego Globu. Ta sama rola przyniosła mu nominację do nagrody Emmy, kolejną zdobył za udział w filmie A Lesson Before Dying, w którym, oprócz niego, zagrali także Cicely Tyson i Mekhi Phifer. Film, oparty na powieści Ernesta J. Gainesa, opowiada historię nauczyciela, który po latach wraca nauczać do miasta swego dzieciństwa. Wystąpił również w wyprodukowanym przez HBO filmie Rebound: The Legend of Earl “The Goat” Manigault, w reżyserii Eriqa LaSalle’a.
Cheadle urodził się w Kansas City, w stanie Missouri. Mieszkał później w Lincoln, w Nebrasce, a ostatecznie zamieszkał w Los Angeles. Ma tytuł licencjata sztuk pięknych, zdobyty w prestiżowej szkole CAL ARTS w Walencji, w Kalifornii. Dzięki zachętom swych przyjaciół Cheadle wziął udział w kilku castingach do ról filmowych i telewizyjnych, po czym, nie przerywając nauki, występował w serialu Fame.
Wkrótce wystąpił w dużej roli w filmie Hamburger Hill, wyreżyserowanym przez Johna Irvina. Brał także udział w filmach Boogie Nights, w reżyserii Paula Thomasa Andersona; Wulkan, w którym wystąpił u boku Tommy’ego Lee Jonesa; Kolorowi i Meteor Man, wyreżyserowanych przez Roberta Townsenda.
Najważniejszym elementem każdej jego roli jest dla niego włożona w nią praca, będąca jego główną motywacją. Między innymi dlatego nie zawahał się przyjąć roli w sztuce Leon, Lena and Lenz, wystawianej przez Guthrie Theater w Minneapolis, choć oznaczało to zahamowanie jego kariery w Hollywood. Na deskach teatralnych wystąpił też w sztukach Grona gniewu i Liquid Skin w The Mixed Blood Theater w Minneapolis; w Cymbeline wystawianym podczas The New York Shakespeare Festival; Tis a Pity She’s a Whore zrealizowanym przez Chicago’s Goodman Theatre i w sztuce Blood Knot południowoafrykańskiego pisarza Athola Fugarda, wystawionej przez The Complex Theater w Hollywood.
Cheadle, znany telewizyjnej publiczności dzięki roli prokuratora okręgowego Johna Littletona w serialu Picket Fences, wystąpił także w innych produkcjach telewizyjnych, takich jak Rebound: The Legend of Earl The Goat Manigault, wyreżyserowany dla HBO przez Eriqa La Sallę, czy w serialach The Golden Palace i Książe z Bel-Air.
Cheadle jest także utalentowanym muzykiem-saksofonistą. Pisze muzykę, śpiewa, wyreżyserował przedstawienie teatralne Cincinnati Man w The Attic Theater, a także cieszącą się uznaniem krytyków sztukę The Trip, którą wystawiał Friends and Artists Theater w Hollywood.
Cheadle wystąpi wkrótce w filmie Po zachodzie słońca, w reżyserii Bretta Rattnera, w którym zobaczymy także Pierca Brosnana i Woody’ego Harrelsona, a także w dramacie historycznym Hotel Rwanda, wraz z Joaquinem Phoenixem i Nickiem Noltem. Film, wyreżyserowany przez Terry’ego George’a, zdobył główną nagrodę na międzynarodowym festiwalu filmowym w Toronto we wrześniu tego roku.
Bernie Mac (Frank Catton) występował początkowo w niewielkich salkach klubowych Chicago, obecnie jest jednym z najbardziej znanych amerykańskich komików, którego występy gromadzą liczne tłumy. Nominowano go do nagrody Emmy za główną rolę w serialu telewizji Fox The Bernie Mac Show, który Time, Entertainment Weekly i TV Guide określiły mianem jednego z najlepszych seriali telewizyjnych wszechczasów. W filmie Mac w komiczny sposób stara się sprostać trudnym obowiązkom rodzica. Produkcja ta została uhonorowana nagrodą Emmy za najlepszy scenariusz serialu komediowego, a także nagrodami Peabody, TCA i NAACP.
Mac wystąpił niedawno w komedii Mr. 3000. Nieco wcześniej widzieliśmy go w filmie Zły Mikołaj; wystąpił jako „Bosley” w filmie Aniołki Charliego 2: Zawrotna szybkość; widzieliśmy go wraz z Chrisem Rockiem w Przywódca – Zwariowana kampania prezydencka; wraz z Georgem Clooney’em, Bradem Pittem, Mattem Damonem i Julią Roberts wystąpił także w kasowym Ocean’s Eleven: Ryzykowna gra.
Mac brał udział w popularnym tour Kings of Comedy, gdzie jego celne i aktualne żarty zdobyły sobie duże powodzenie. Sukces trasy dał początek filmowi Spike’a Lee, The Original Kings of Comedy, który przyniósł zysk w wysokości blisko 40 milionów dolarów.
Mac urodził się i dorastał w Chicago. Zadebiutował na małym ekranie w serialu komediowym telewizji HBO Russell Simmons’ Def Comedy Jam. Zauważono go i obsadzono w filmie fabularnym Mo’ Money. Pojawił się też e innych filmach – w komedii Eddiego Murphy’ego i Martina Lawrence’a Życie, w House Party 3, How To Be a Player, a ostatnio w What’s the Worst That Could Happen?
Bernie Mac napisał dwie książki: Maybe You Never Cry Again, autobiograficzną opowieść o swojej rodzinie i karierze, a także I Ain’t Scared of You, zbiór humorystycznych opowieści na temat seksu, małżeństwa, zawodowych lekkoatletów i religii.
Dla JULII ROBERTS (Tess Ocean) Ocean’s Twelve to już czwarty film Stevena Soderbergha, w jakim występuje. Wcześniej grała w Ocean’s Eleven: Ryzykowna gra, Full Frontal: Wszystko na wierzchu i Erin Brockovich, za który otrzymała Oskara i nagrodę Złotego Globu.
Jeszcze w grudniu tego roku na ekrany amerykańskich kin wejdzie film Closer, w reżyserii Mike’a Nicholsa. Aktorka wystąpiła ostatnio w filmach Uśmiech Mony Lisy, a także w reżyserskim debiucie George’a Clooney’a Niebezpieczny umysł.
Przed Erin Brockovich Julia Roberts wystąpiła w dwóch innych niezwykle popularnych filmach: Notting Hill, wyreżyserowanym przez Rogera Michella, w którym jej partnerem był Hugh Grant, i w Uciekającej pannie młodej, filmie, w którym wystąpiła ponownie u boku Richarda Gere’a, jej ekranowego partnera w Pretty Woman. Oba te filmy wyreżyserował Garry Marshall.
Ostatnio, wraz z Billym Crystalem, Catheriną Zetą-Jones, Johnem Cusackiem i Hankiem Azarią wystąpiła w filmie Ulubieńcy Ameryki, wcześniej zagrała w filmie The Mexican, w którym jej partnerem był grający także w Ocean’s Eleven: Ryzykowna gra Brad Pitt i James Gandolfini.
Roberts wzięła udział w wielu spośród najbardziej kasowych filmów Hollywoodu, otrzymała także dwie nominacje do Oskara. Po raz pierwszy zauważono ją w filmie Mystic Pizza, a następnie w Stalowych magnoliach, za które otrzymała pierwszą nominację do nagrody Akademii.
Jej następny film, Pretty Woman, był najbardziej kasowym obrazem roku 1990. Roberts otrzymała za niego drugą nominację do Oskara. Później nastąpiła seria wspaniałych ról w filmach Linia życia, Sypiając z wrogiem, Dying Young, Raport pelikana i Miłosna rozgrywka.
Wraz z Liamem Neesenem wystąpiła w filmie Michael Collins, wyreżyserowanym przez Neila Jordana, a także w romantycznej komedii muzycznej Woody’ego Allena, Wszyscy mówią: kocham cię. W roku 1997 zagrała w filmie Mój chłopak się żeni, wyreżyserowanym przez P. J. Hogana, a także w thrillerze Richarda Donnera Teoria spisku, w którym jej partnerem był Mel Gibson. W następnym roku, wraz z Susan Sarandon i Edem Harrisem, wzięła udział w filmie Chrisa Columbusa Mamuśka. Filmy z jej udziałem przyniosły na całym świecie łączny dochód w wysokości ponad dwóch i pół miliarda dolarów.
Casey Affleck (Virgil Malloy) zadebiutował w wieku 12 lat w roku 1988, w filmie Lemon Sky, gdzie grał rolę młodszego brata postaci granej przez Kevina Bacona. Po ukończeniu liceum przeprowadził się do Kalifornii, gdzie otrzymał rolę w filmie Gusa Van Santa Za wszelką cenę, w którym w rolach głównych grali Nicole Kidman i Joaquin Phoenix.
Casey wystąpił potem w roli Morgana w nagrodzonym Oskarze filmie Good Will Hunting, w którym główne role zagrali Ben Affleck (starszy brat aktora) i przyjaciel z dzieciństwa Matt Damon. Aktor występował w rozmaitych rolach, dzięki którym miał możność sprawdzenia swoich umiejętności aktorskich, a także pokazania swojego poczucia humoru. Niektóre z jego ostatnich filmów to Trafiona - zatopiona, w którym zagrali także Better Midler, Neve Campbell i Danny Devito; To wciąż mój mąż, w którym wystąpił wraz z Heather Graham i Lukem Wilsonem; pojawił się także w filmach 200 Cigarettes i Desert Blue.
Aktor nie ustaje w próbach rozwinięcia swojego talentu – w tym celu przyjął propozycję zagrania w przedstawieniu teatralnym sztuki Kennetha Lonnergana This is Our Youth wystawianej na londyńskim West Endzie, w sztuce zagrali także Matt Damon i Summer Phoenix.
Casey wystąpił wraz z Mattem Damonem w filmie Gerry, wyreżyserowanym przez Van Santa. W filmie tym Van Sant powrócił do tematów poruszonych w obrazie Moje własne Idaho. Film pokazano na festiwalu filmowym w Sudance w 2002 roku. Aktor zakończył właśnie zdjęcia do filmu Lonesome Jim, w którym gra u boku Liv Tyler. Casey jest – wraz ze znanym aktorem i reżyserem, Stevem Buscemim – współproducentem tego obrazu.
Pierwsze dziecko Casey’a, Indiana August Affleck, urodziło się w Amsterdamie w trakcie zdjęć do filmu Ocean’s Twelve.
Scott Caan (Turk Malloy) zadebiutował ostatnio jako reżyser filmu Dallas 362, do którego napisał także niego scenariusz i zagrał w nim główną rolę. Film zdobył nagrodę krytyki podczas tegorocznego festiwalu filmowego Cinevegas. Dallas 362 pokazywano także na festiwalach w Toronto, Denver i w Londynie.
Caan napisał, wyreżyserował i wystąpił w przedstawieniu Playhouse West Minor Holidays. Aktor znany jest także z ról w filmach Bandyci, Kibice do dzieła, Varsity Blues, 60 sekund, Boiler Room i Wróg publiczny. Aktor w swojej karierze zagrał w licznych filmach niezależnych, można wśród nich wymienić Novocaine, Czarne i białe, Nowhere To Go, Bongwater, Nowhere Grega Arakiego i Lunchtime Special.
Caan jest także scenarzystą, jego scenariusz Chasing the Party: How Hugh Hefner Saved My Life, zostanie zrealizowany przez studio Disney’a, producentem filmu będzie Jerry Bruckheimer. Napisał i wyreżyserował także kilka sztuk teatralnych, takich jak Minor Holidays, 9-11, Almost Love i The Fight.
Caan wystąpi wkrótce w roli głównej w filmie Paula Walkera Into The Blue.
Aktor obecnie pracuje na planie niezależnego filmu Nailed Right In w reżyserii Michaela Correnta.
Vincent Cassel (Francois Toulour) wystąpił niedawno obok Willema Dafoe’a i Paula Bettany’ego jako złowieszczy Francuz w wyreżyserowanym przez Paula McGuigana filmie The Reckoning, a także jako nieokrzesany rosyjski kuzyn Nicole Kidman w filmie Birthday Girl.
Cassel, znany w Europie, wystąpił w kontrowersyjnym filmie Mathieua Kassovitza Nienawiść, za który nominowano go w roku 1995 do nagrody Cezara w kategorii najlepszego aktora. Wystąpił także w filmach Purpurowe rzeki; Posłaniec Luca Besson; Joan D’Arc; L’Appartement Gillesa Mimouniego, Braterstwo wilków Christophera Gansa i Nieodwracalne Gaspara Noego. W roku 2002 nominowano go do nagrody Cezara w kategorii najlepszego aktora za rolę w filmie Z moich ust.
Cassel zadebiutował w filmie anglojęzycznym jako hrabia d’Anjou w historycznym dramacie Shekhara Kapura Elżbieta. Jego głosem mówi Monsieur Hood w animowanym przeboju Shrek. Cassel wyreżyserował nowelę Shabbat Night Fever. Wkrótce wystąpi w westernie Jana Kounena Blueberry.
Już po realizacji zdjęć do filmu Ocean’s Twelve, Cassel pracował na planie filmu Derailed w reżyserii Mikaela Hafstroma. W tej adaptacji powieści Jamesa Siegela występują także Jennifer Aniston i Clive Owen.
Eddie Jemison (Livingston Dell) już po raz trzeci występuje w filmie wyreżyserowanym przez Soderbergha, widzieliśmy go wcześniej w Ocean’s Eleven: Ryzykowna gra, w którym po raz pierwszy wcielił się w postać Livingstona Della, a także w Schizopolis, w którym wystąpił w roli Bezimiennego.
Jemison wystąpił niedawno wraz z Johnem Travoltą i Thomasem Janem w filmie Punisher. Wcześniej występował także w filmach Relikt, Junk, One Way Glass, The Untouchables, Early Edition, pojawiał się także w Late Night with David Letterman.
Carl Reiner (Saul Bloom), jest – w zależności od tego, z kim się rozmawia – znany jako współprowadzący legendarnego programu Your Show of Shows….lub jako twórca i współprowadzący The Dick Van Dyke Show…lub też z roli dziennikarza na swoim CD The 2,000 Year Old Man…..albo jako reżyser filmów fabularnych, wśród których znajdują się tytuły, takie jak The Jerk, All of Me i Oh, God!….czy może jako ojciec aktora, reżysera, pisarza, producenta Roba Reinera i mąż wokalistki jazzowej Estelli Reiner….lub też może jako osoba nagrodzona dwunastoma nagrodami Emmy ….lub….
Reiner urodził się w Bronksie, w wieku 16 lat zaczął pracować jako pomocnik modystki. W tym samym czasie przez osiem miesięcy uczył się w szkole teatralnej, dostał też rolę drugiego tenora we współczesnej wersji Wesołej wdówki.
W czasie drugiej wojny światowej przeszedł kurs radiooperatorów sił lotniczych, został przydzielony na Uniwersytet Georgetown, gdzie miał poznać język francuski, by mógł potem pełnić służbę tłumacza. Później służył jako operator dalekopisu, a następnie jako komik i aktor w Specjalnej Jednostce Rozrywkowej Maurice’a Evansa, z którą w ciągu 18 miesięcy objechał chyba wszystkie garnizony na Pacyfiku.
Po przejściu do cywila w roku 1946, Reiner zdobył główną rolę w dużym przedstawieniu Call Me Mister, a po kolejnych trzech latach, podczas których występował w rozmaitych musicalach na deskach Broadway’u, związał się z Sidem Caesarem i Imogene Cocą w sztuce Your Show of Shows.
W roku 1958 opublikował swoją autobiograficzną powieść Enter Laughing. Książka legła u podstaw scenariusza sztuki, wystawianej na Broadway’u (w adaptacji Joego Steina), a także filmu fabularnego (reżyserowanego i współprodukowanego przez Reinera).
W roku 1961 Reiner wymyślił The Dick Van Dyke Show, który wkrótce stał się jednym z najbardziej znanych i popularnych sitcomów w historii telewizji. Publiczność do dziś nie zapomniała jego roli w tym serialu, w którym występował jako producent Alan Brady. W tym samym roku Reiner napisał scenariusz swego pierwszego filmu fabularnego, The Thrill of It All, w którym wystąpili Doris Day i James Garner.
Reiner reżyserował film The Comic, którego scenariusz napisał wraz z Aaronem Rubenem; Where’s Poppa?, w którym wystąpili George Segal i Ruth Gordon; Oh, God! z udziałem George’a Burnsa; czterech filmów z udziałem Steve’a Martina: The Jerk, Dead Men Don’t Wear Plaid, The Man With Two Brains i All of Me; Summer Rental, gdzie zagrał John Candy; The One and Only, z udziałem Henry’ego Winklera; Summer School, w którym wystąpił Mark Harmon; Bert Rigby, You’re a Fool, którego był także scenarzystą; Sibling Rivalry, z udziałem Kirstie Alley; Fatal Instinct, w którym wystąpili Armand Assante i Kate Nelligan, a także That Old Feeling, z udziałem Bette Midler i Dennisa Fariny’ego.
Wraz z Melem Brooksem wydał w roku 1997 CD i książkę, zatytułowane The 2000 Year Old Man in the Year 2000.
W filmach fabularnych pojawił się, między innymi, w: The Russians Are Coming, The Russians Are Coming, wystąpił także w niewielkich rolach w It’s A Mad, Mad, Mad, Mad World, The Gazebo, Generation, Dead Men Don’t Wear Plaid, The End i The Slums of Beverly Hills. W swojej karierze telewizyjnej ma także udział w Beggars and Choosers i Family Law.
Jego głosem mówi jedna z postaci w serialu Good Boy, którego nadawanie rozpoczęto w październiku.
W telewizji zagrał w serialach Beggars and Choosers, Family Law, The Bernie Mac Show, Crossing Jordan i The Bonnie Hunt Show. Udzielił swojego głosu jednemu z bohaterów nowego serialu animowanego Father of the Pride.
TV Land wyprodukował i nadał ostatnio animowanego pilota serialu, w którym występuje sławna postać grana przez Reinera, Alan Brady. Ta sama stacja, we współpracy z CBS, wyprodukowała specjalny odcinek The Dick Van Dyke Reunion Special Show, nadany 11 maja tego roku.
W kwietniu tego roku ukazała się czwarta książka autorstwa Reinera, nosi ona tytuł My Anecdotal Life. Kilka tygodni temu ukazała się natomiast jego nowa książka dla dzieci, zatytułowana Tell Me A Scary Story. Poprzednia „dorosła” książka jego autorstwa, How Paul Robson Saved My Life, ukazała się w roku 1999, był to zbiór opowiadań. Wcześniejsze dzieło literackie Reinera, Continua Laughing, pojawiło się na rynku w roku 1995. Debiutancka powieść jego autorstwa ukazała się w roku 1993.
W roku 2000 Reiner otrzymał swoją trzecią już nagrodę im. Marka Twaina, przyznawaną przez Kennedy Center w Waszyngtonie. W 1999 jego nazwisko umieszczono w Panteonie Sław Telewizyjnych. W tym samym roku, wraz z Melem Brooksem, otrzymał nagrodę Grammy dla najlepszej płyty komediowej. Nagroda ta przypadła im za płytę The Two Thousand Year Old Man in the Year 2000, The Album.
Reiner jest od 56 lat żonaty z Estelle, są rodzicami dwójki dzieci, Annie i Lucasa, mają pięcioro wnucząt.
Elliott Gould (Reuben Tishkoff) w swej 35. letniej karierze wziął udział w ponad 70. filmach, był nominowany do Oskara i nagrody Złotego Globu.
Ostatnio widzieliśmy go w filmie Playing Mona Lisa, gdzie wystąpił obok Marlo Thomasa i Alicii Witt, a wcześniej w Picking Up the Pieces, w którym udział wzięli Woody Allen i Sharon Stone. Występował także w serialu Przyjaciele, dzięki któremu zdobył całą rzeszę nowych fanów. Niedawno występował także w serialu CBS Baby Bob, w którym oprócz niego telewidzowie oglądali także Adama Arkina i Jolie Fisher. Zagrał w telewizyjnym thrillerze Bad Apple, i w nominowanym do nagrody Akademii, cieszącym się uznaniem krytyków filmie Więzień nienawiści.
Kariera Goulda rozpoczęła się od udziału w broadway’owskich przedstawieniach Rumple, z udziałem Eddiego Foy’a, Gretchen Wyler i Stephena Douglasa; Say Darling, wyreżyserowanego przez Abe Burrows i napisanego przez Betty Comden, Adolpha Greena i Julię Styne, a także Irma La Douce, w reżyserii Petera Brooka, w którym wystąpiła Elizabeth Seal. Sukces tych przedsięwzięć umożliwił mu zdobycie roli Harry’ego Bogena w przedstawieniu Davida Merricka, zatytułowanym I Can Get It For You Wholesale. Wystąpił tam obok Barbry Streisand. Reżyserem był Arthur Laurentes, choreografią zajęli się Herb Ross i Nora Kaye.
Po ukończeniu prac nad tym przedstawieniem pojawił się na deskach londyńskiego teatru Prince of Wales na legendarnym West Endzie. Wystąpił tam w sztuce On the Town. Jego kolejna rola w Wielkiej Brytanii to królewski błazen w filmie telewizyjnym Once Upon a Mattress, w którym wystąpiła także Carol Burnett, a którego reżyserem był Joe Laytona. Wraz z Lizą Minelli wziął udział w tour The Fantasticks, sztuki wyreżyserowanej przez Warda Bakera; z Shelly Winters występował w LUV (sztukę tę reżyserował Ronnie Graham); pojawił się też w broadway’owskiej adaptacji sztuki Julesa Pfeiffera Little Murders, wyprodukowanej przez Alexandra H. Cohena, a także w Drat the Cat, którą napisali Ira Levin i Milton Shafer.
Pierwszym z grona ponad 70. filmów fabularnych, w których wziął udział, był The Confession (obecnie nadawany w telewizji pod zmienionym tytułem Quick, Let’s Get Married), w którym wystąpił u boku Ginger Rogers. Potem zagrał główną rolę w The Night They Raided Minsky’s, wyreżyserowanym przez Williama Freidkina.
Gould otrzymał nominację do nagrody Akademii za rolę Teda w zrealizowanej w 1969 roku komedii Paula Mazursky’ego Bob & Carol & Ted & Alice. Potem wystąpił w roli Trapera Johna w klasycznym już filmie Roberta Altmana M*A*S*H. Dzięki tej roli pojawił się na okładce magazynu Time. Po zrealizowaniu filmu Getting Straight, w którym udział wzięli także Candice Bergan i Harrison Ford, National Association of Theater Owners uznała go za najlepszego nowego aktora filmowego roku.
Aktor zagrał także jako pierwszy Amerykanin w pierwszym anglojęzycznym filmie Ingmara Bergmana, The Touch. Widzieliśmy go także w filmie Move, Little Murders (którego był producentem) i w I Love My Wife, w którym wystąpił u boku Brendy Vaccaro.
Gould wcielił się w postać legendarnego Phillipa Marlowa w adaptacji książki Raymonda Chandlera The Long Goodbye, wyreżyserowanej przez Roberta Altmana; wraz z Robertem Blakem wziął udział w filmie Busting; pojawił się także w obrazie S*P*Y*S, gdzie po raz drugi wystąpił wraz z Donaldem Sutherlandem. Kolejne filmy Goulda to: Who, z udziałem Trevora Howarda; California Split z Georgem Segalem i Harry and Walter Go to New York, w reżyserii Marka Rydella, z udziałem Jamesa Caana, Diane Keaton i Michaela Caine’a. Zagrał też samego siebie w dwóch filmach Roberta Altmana: Nashville i The Player.
Inne filmy, w których występował Gould, to – między innymi – epicka opowieść O jeden most za daleko, wyreżyserowana przez Richarda Attenborough, w której wystąpili Laurence Olivier, Liv Ullman, Sean Connery, Gene Hackman, Anthony Hopkins i Robert Redford; Koziorożec Jeden; The Silent Partner; Matilda; Whiffs; I Will, I Will…For Now; Ucieczka na Atenę; Falling in Love Again; The Lady Vanishes z udziałem Angeli Lansbury i Cybill Shephard; The Muppet Movie i It’s Up to You. Zagrał tytułową rolę w Last Flight of Noah’s Ark i wraz z Billem Cosbym w The Devil and Max Devlin. Zagrał w filmie Playing Mona Lisa, w którym w rolach głównych wystąpili Marlo Thomas i Alicia Witt, a także w Picking up the Pieces z udziałem Woody’ego Allena i Sharon Stone.
Powszechne uznanie przyniosła mu rola Harry’ego Greenberga w wyreżyserowanym przez Barry’ego Levinsona filmie Bugsy, w którym wystąpili także Warren Beatty i Annette Bening. Wraz z Markiem Wahlbergiem i Lou Diamond Phillips pojawił się w The Big Hit, a także w nominowanym do Oskara filmie American History X. W ostatnim czasie duże uznanie wzbudziła jego rola w niezależnej produkcji Johns, a także we francuskim filmie Michael Kael in Katango.
Był gościem sześciu programów z serii Saturday Night Live, pierwszy program z jego udziałem zdobył nagrodę Emmy, pojawił się też w siódmym programie, tym razem w towarzystwie Toma Hanksa, Steve’a Martina i Paula Simona. Gould występował w serialu Ostry dyżur, który rozpoczął kariery filmowe Jasona Alexandra, Mary McDonnell i George’a Clooney’a. Pojawił się też w serialach: Rules of Marriage, gdzie grał wraz z Elizabeth Montgomery; Blood Lines (z udziałem Mimi Rogers); One Stolen Husband (u boku Valerie Harper); Vanishing Act (wraz z Mikem Farrellem i Margot Kidder), a także w Doggin’ Around.
Gould występował gościnnie w serialach takich jak LA Law i Touched By An Angel. Wraz z Michaelem McKeonem pojawił się w serialu Billy’ego Crystala Sessions. Wystąpił w odcinkach seriali Shelly Duvall’s Fairy Tale Theatre, Tall Tales and Legends, Frog i Frog II i w obsypanym nagrodami serialu Wonder Works, a także w filmie Children’s Television Workshop zatytułowanym Out to Lunch.
