Młodzi mieszkańcy małych miasteczek i wsi poszukują partnerek na całe życie. Są w trudnej sytuacji, bo większość dziewczyn, które znali ze szkół, wyjechały do pracy do większych miast. One już nie wrócą, zostały "miastowe". Chłopcy zostali sami, pracują dorywczo, "bez zarejestrowania". W soboty i niedziele spotykają się przed sklepami na wsiach, krążą po rynku małego miasteczka lub wystają na dworcach autobusowych. Prowincjonalna Polska utkana jest z biedy, nudy i beznadziei. Chłopcy kandydatek na żony poszukują dyskretnie, aby nie narazić się na śmieszność czy wykpienie. Jeżdżą zdezelowanymi samochodami, ubierają się w tanich sklepach lub na targach. Na ogół są bez grosza i nie mają pomysłu na lepsze życie. Czym więc mogą zaimponować dziewczynom? Niektórzy w pełnej dyskrecji piszą do biur matrymonialnych. Trzeba jednak wielkiej odwagi i desperacji, by udać się na takie, zaaranżowane spotkanie.