Indyjska aktorka kinowa i teatralna. Jedna z pionierek w tym zawodzie. Należy do czołówki najważniejszych kobiet-gwiazd indyjskiej kinematografii. W 2000 r. ceniony magazyn "India Today", umieścił ją na liście 100 osób, które ukształtowały Indie. Napisano przy tym, że aktorka dała początek nowemu etapowi obecności kobiet w kinie indyjskim, była jedną z pierwszych, która stając się aktorką, złamała dotychczasowe społeczne tabu. Zajmuje również miejsce na liście dziesięciu najlepszych aktorek grających matki w kinie hindi. Ma na swoim koncie wiele niezapomnianych ról. W 1983 r. została uhonorowana najwyższą nagrodą- "Dadasaheb Phalke Award" za zasługi dla kina indyjskiego. Urodziła się w rodzinie braminów. Z pierwszego małżeństwa z reżyserem Vijayem Mehtą miała dwóch synów, Bakula i Harina. Jej mąż zmarł przedwcześnie, kobieta w wieku 26 lat została wdową. Szukając pracy trafiła na plan filmowy. Stała się w ten sposób pionierką, gdyż zakazywano kontaktów płci żeńskiej z przemysłem filmowym, który uważano za grzeszny. Role kobiece były odtwarzane przez mężczyzn. Zadebiutowała niewielką rolą w niemym filmie "Farebi Jaal" (1931), a następnie zagrała w "Maya Machhindra" (1932). Szybko stała się główną bohaterką w "Ayodhyecha Raja" (1932) w pierwszym dźwiękowym filmie marathi, który okazał się hitem. Sukces ośmielił niepewną dotąd Durgę. Zdecydowała się na kolejny pionierski krok: mimo współpracy z Prabhat Film Company, oderwała się od "studio system" (umowy z wytwórnią do pracy w jej filmach za miesięczne wynagrodzenie) i stała się jednym z pierwszych "wolnych strzelców" tej epoki. Pracowała m.in. z New Theatres, East India Film Co. oraz Prakash Pictures. W 1937 jako jedna z pierwszych kobiet indyjskich, wyprodukowała i wyreżyserowała film "Saathi". Lata 40. zaczęły się dla niej w wielkim stylu. Jej występy w "Charnon Ki Dasi" (1941) i "Bharat Milap" (1942) przyniosły jej uznanie i dwie nagrody BFJA dla Najlepszej Aktorki. Durga wiele lat występowała w spektaklach teatralnych, zwłaszcza teatru marathi w Bombaju. Była związana z Teatralnym Stowarzyszeniem Ludzi Indii (IPTA) i brała udział w kilku sztukach w Mumbai Marathi Sahitya Sangh. W 1954 zagrała słynną rolę Lady Makbet w adaptacji marathi VV Shirwadkara "The Royal Crown". Aktorka zagrała wiele różnorodnych ról. Stała się inspiracją dla wielu pokoleń aktorek, w tym weteranki Shobhny Samarth. W późniejszych latach grała poważne postacie, matki głównych bohaterów. Bardzo dobrze przyjęto jej postać Jodhabai, królowej Akbaru w filmie "Mughal-e-Azam" (1960). Na swoim koncie ma wiele niezapomnianych kreacji, jak np. rola babki w "Bobby" (1973), ciotki w "Abhimaan" (1973) oraz matki w "Bidaai" (1974), za którą otrzymała nagrodę Filmfare dla Najlepszej Aktorki Drugoplanowej. W 1963 zagrała u Merchanta Ivory w jego debiutanckim "The Householder" (1963). Swoją ostatnią niezapomnianą rolę zagrała w "Bawarchi" (1972). W swojej karierze zagrała w ponad 200 filmach. Stworzyła firmy producenckie Fact Films oraz Durga Khote Productions. Później napisała swoją autobiografię w marathi, przetłumaczoną potem na angielski ("I Durga Khote"). Przeniosła się do Alibaug gdzie zamarła. Jej drugie małżeństwo z Mohammedem Rashidem było nieudane. Obecnie, jeden z jej wnuków - Ravi jest filmowcem, inny - Deven Khote jest znanym producentem. Jej brat Nandu Khote był także aktorem, podobnie jak jego córka Shobha Khote i wnuczka Bhavna Balsaver.