Indyjski poeta, liryk i scenarzysta. Urodził się w Jalalpur Jattan. Gdy dorósł, przeniósł się w poszukiwaniu pracy do swojego brata w Shimla. Po zakończeniu swej edukacji pracował jako urzędnik w Urzędzie Miejskim do 1942 roku. W tym czasie brał udział w konkursach poetyckich organizowanych przez różne gazety. W połowie lat 40. wyjechał do Bombaju, aby tam zostać scenarzystą. Swój pierwszy scenariusz napisał do filmu "Janta" (1947). Jego pierwszym filmem jako liryka był "Zanjeer" (1947). Po zabójstwie Mahatma Gandhi'ego, Krishan napisał piosenkę "Suno Aye Duniyawalon, Bapu Ki Yeh Amar Kahani". Skomponowana przez Husnlal Bhagatrama i zaśpiewana przez Mohammeda Rafiego, stała się wielkim hitem. Krishan odniósł też sukces jako autor tekstów do filmów "Badi Bahen" (1949) i "Lahore" (1949). Znając język tamilski, napisał 18 scenariuszy do filmów AVM Studios. Jest znany z współpracy z kompozytorem C. Ramchandrą. Pracował też z kilkoma innymi dyrektorami muzycznymi, w tym z Madan Mohanem, Hemant Kumarem, Sajjid Hussainem, Dev Burman Sachinem, S Mohinderem, Chitraguptem, Salil Chowdhury i Laxmikant-Pyarelalem. Otrzymał nagrodę Filmfare dla najlepszego autora tekstów za utwór "Tumhi sam Mandir, tumhi meri Pooja" do filmu "Khandan" (1965). Rajendra został uznany za najbogatszego pisarza w dziejach kina hindi. Powodem tego miała być ogromna wygrana (4 600 000 lakh) na wyścigach konnych.