Prawdopodobnie największy operator filmowy w historii indyjskiego kina, który wprowadził pionierską technikę odbijania światła, dającą bardziej realistyczny i poetycki efekt. Urodził się w bengalskiej rodzinie klasy średniej. Za młodu często chodził z kolegami do kina na brytyjskie i hollywoodzkie produkcje. W koledżu postanowił, ze zostanie albo architektem albo operatorem filmowym. Nie mogąc znaleźć pracy asystenta kamerzysty, kontynuował naukę. W 1950 słynny Jean Renoir przybył do Kalkuty kręcić "The River" (1951). Mitra nie dostał pracy przy filmie, ale dzięki staraniom ojca pozwolono mu przyglądać się kręceniu zdjęć. Podczas nich robił bardzo szczegółowe notatki. Pewnego dnia, operator Claude Renoir poprosił go o ich użyczenie, aby sprawdzić ciągłość. Przy produkcji spędzał cały czas, nawet niedziele i święta. Zaprzyjaźnił się ze scenografem, któremu zwierzał się ze swych spostrzeżeń. Wkrótce poznał Satyajit Raya, który zaproponował mu stanowisko operatora w swoim najnowszym filmie "Pather Panchali" (1955). Mitra miał wtedy 21 lat i pomimo tego, że nigdy wcześniej nie trzymał kamery w ręku, rozpoczął pracę u legendarnego filmowego twórcy. Współpracował z nim przez kilka lat, a później także i z innymi reżyserami, np. Jamesem Ivory. W czasach gdy Mitra wchodził do branży, indyjska kinematografia była całkowicie podporządkowana estetyce Hollywoodu. Polegała ona na idealnym świetle, mocnym podświetleniu twarzy aktorów. Według Mitry nawet i w Hollywoodzie byli "buntownicy" jak np. James Wong Howe, który dzięki doborowi odpowiedniego światła oddzielał pierwszy plan od tła w "Come Back Little Sheba" (1952) i "The Rose Tattoo" (1955). Inne filmy, które zainspirowały Subratę to m.in. "Louisiana Story" (1948) Roberta Flaherty, "Bicycle Thieves" (1949) De Sica'ego, "Rashoman" (1951) Kurosawy oraz "I Confess" (1952) Hitchcocka. Debiut innowacji technicznych Mitry odbył się podczas kręcenia "Aparajito" (1956). Obawa przed monsunem zmusiła dyrektora artystycznego Bansi Chandraguptę do zbudowania planu filmowego w studiu w Kalkucie. Potrzeba symulacji rozproszonego światła świetlika zmusiła Mitrę do innowacji, która stała się jego charakterystycznym narzędziem pracy - odbicie światła. Stało się to na 10 lat, przed użyciem tego sposobu przez Svena Nykvist, któremu w Ameryce przypisuje się jego autorstwo. Mitra umieścił w ramie biały obrus i dał go powyżej dekoracji skrawka nieba. Oświetlenie umieścił poniżej, aby odbijało się od tego fałszywego nieba. Jean Renoir często skarżył się, że operatorzy tworzą oświetlenie, które nie istnieje w realnym świecie i powinno się brać przykład z natury. Jego słowa stały się przewodnią ideą w pracy Mitry. Niemal zawsze oświetlał sceny używając symulowanych źródeł światła. Mitra także zajmował się kompozycją muzyki oraz grą na sitar w "The River" (1951) i "Pather Panchali" (1955). W 1985 otrzymał Narodową Nagrodę za zdjęcia do "New Delhi Times" (1986), a w 1992 roku - Eastman Kodak Lifetime Achievement za całokształt twórczości. Jest kuzynem znanego piosenkarza Uma Bose.