Tytułowy Dzwoneczek jest zmuszony do współpracy z wróżką rywalką. Od teraz obydwie muszą utrzymać sekret o swoim istnieniu przed ludźmi, którzy mogą zagrozić ich życiu. Do obsady należą Lucy Liu, Michael Sheen oraz Jesse McCartney.

Ach, co za głosy!

Mae Whitman ponownie udzieliła głosu Dzwoneczkowi. – Od chwili, kiedy ją pierwszy raz usłyszałem, wiedziałem, że to nasz Dzwoneczek – mówił Raymond. – Ma w głosie zarazem zadziorność, jak i niewinność, niezbędną do tej roli. Aktorka tak opowiadała o swej bohaterce: – Jest buntownicza i zarazem bardzo lojalna. Kieruje nią często ciekawość, ma wielki temperament i odwagę. Te sprzeczności w doskonały sposób się w niej łączą. Praca w krainie wróżek, doskonale zorganizowanej, zaczyna ją nużyć. Naprawienie relacji Elizy z jej ojcem – to dla niej prawdziwe wyzwanie. Twórcy filmu podkreślali, że postać ta zmienia się, dorasta. – Na przykład Widia, swymi działaniami i charakterem temperuje nieco postępowanie Dzwoneczka – zauważył Raymond. Głosu tej wyjątkowo szybko latającej wróżce, do której ważnych zadań należy zapylanie kwiatów i kontrola nad wianiem wiatrów, użyczyła Pamela Adlon (Californication). Jest opryskliwa i obdarzona sarkastycznym poczuciem humoru. Kalafatic tak mówiła o tym, co łączy Dzwoneczek i Widię: – Byliśmy świadkami ich długotrwałej rywalizacji. Ale nie są wrogami. Ich konflikty wynikają w wielkiej mierze z podobieństw charakterów. W tej części filmu nauczą się współpracować. Wodną wróżkę, Mgiełkę, zagrała w oryginalnej wersji Lucy Liu (Aniołki Charliego, Kill Bill): – Ma bardzo dobry charakter, może czasem nie łapie niektórych żartów, ale da się lubić – mówiła o swej postaci aktorka. – Kiedy trzeba, odznacza się odwagą i siłą – dodawała Kalafatic. Iskierka (Raven-Symoné, Doktor Dolittle 2) to z kolei perfekcjonistka, kierująca się dość sztywnymi regułami postępowania, co powoduje napięcia pomiędzy nią a Dzwoneczkiem. Aktorka zauważyła: – Bez odwagi, czasem brawury Dzwoneczka, jej talenty byłyby w dużej mierze bezużyteczne. Boi się bowiem ryzyka i traci głowę w sytuacjach wymagających szybkich decyzji. Do roli Elizy zaangażowano angielską trzynastolatkę, Lauren Mote, która występowała już w radiowej serii BBC "Mathilda" oraz scenicznej wersji musicalu "Oliver". – Ma w głosie moc prawdziwej gwiazdy, trudno to opisać – twierdził reżyser. Sama młoda aktorka rezolutnie opowiadała, że wierzy we wróżki, "które pomagają nam w życiu jak mali aniołowie stróże". Zwróciła też uwagę, że film dotyka ważnego tematu: zdarza się bowiem, że rodzice nie podzielają dziecięcego punktu widzenia, co Lauren zna z doświadczenia. Brytyjczyk Michael Sheen (Frost/Nixon, Królowa) według reżysera nasycił głos doktora Griffithsa wyczuwalnym od pierwszego momentu ciepłem. Aktor wyznał, że zna doskonale wersję disnejowską i uwielbia ją, tak jak i jego córka. Co ciekawsze, w wieku czternastu lat na scenie grał w inscenizacji Barriego jednego z zagubionych chłopców.

Kalafatic podsumowywała: – Film, zwłaszcza animacja, to praca niezwykle zespołowa. Myślę, że daliśmy z siebie wszystko, by sprostać wielkiej tradycji wiążącej się z Dzwoneczkiem – literackiej i filmowej.

Magia nie może istnieć bez muzyki

Za jeden z najważniejszych momentów filmu twórcy uznali scenę, w której Dzwoneczek uczy Elizę latać. Kalafatic i Raymond przeprowadzili ankietę wśród znajomych dzieciaków na temat latania. Okazało się, że dziewczynki najczęściej marzą, by latać w bezpiecznym miejscu – swojej sypialni. A to marzenie często brało się z lektury "Piotrusia Pana" i "Mary Poppins". Uznano, że te sceny i w ogóle temat latania należy mocno podkreślić odpowiednią muzyką i piosenkami. Muzykę do filmu skomponował Joel McNeely ("Kroniki Indiany Jonesa", "Holes" – DVD, TVP: "Dziury"). Piosenki wykonały: irlandzka piosenkarka folk Cara Dillon, wokalistka i znana autorka piosenek Holly Brook oraz siedemnastoletnia Brigit Mendler, znana z hitu wylansowanego w disnejowskim programie Disney Channel "The Wizards of Waverly Place" oraz serialu Good Luck Charlie.

Powstały na potrzeby filmu trzy oryginalne utwory: "Come Flying with Me" (śpiewa Dillon), "How to Believe" (kompozycja: Adam Iscove, w wykonaniu Holly Brook i Brigit Mendler) oraz "Summer Just Begun" (Dillon). Pierwsza z nich, według Kalafic, opowiada o tym, jak potrzebna jest wiara w siebie i towarzyszy lotu. Drugą napisał członek ekipy filmu, który przedstawił swe utwory reżyserowi i zdobył jego uznanie. – Byliśmy bliscy wykorzystania tej piosenki Adama w Dzwoneczku i zaginionym skarbie, ale dopiero teraz idealnie pasowała do fabuły i charakteru filmu – wyznał reżyser.

Wiarygodnie i cudownie

Scenograf Fred Warter zadbał, aby świat wróżek oraz sceneria sielskiej Anglii wzajemnie się przenikały i tworzyły spójną i wiarygodną całość. W tym celu wytrwale studiował ilustracje książkowe z epoki, a także odbył kilka podróży, oglądając angielskie ogrody i przyrodę. – Naszym założeniem był jak najbardziej realistyczny wygląd świata na ekranie. W tym względzie także wzorowaliśmy się na disnejowskim "Piotrusiu Panu”. Jednocześnie musiał być to świat, do którego przenikały elementy fantazji i magii – mówił reżyser. Jeśli chodzi o świat wróżek, jego wygląd się nie zmienił w porównaniu z poprzednimi filmami. Zmienił się natomiast wygląd samych wróżek – bo inaczej wyglądają one w różnych porach roku. Filmowcy byli bardzo dumni z łodzi wróżek zbudowanej z kory i liści. Jeśli chodzi o pokój Elizy, to pracowało nad nim 21 animatorów, wykorzystano autentyczne rysunki dzieci dotyczące wróżek. Radość sprawiło filmowcom sporządzenie "Przewodnika po świecie wróżek", księgi przygotowanej przez Elizę z pomocą Dzwoneczka, która zdradziła jej wiele szczegółów na temat Doliny Elfów, jej osobliwości i jej historii.

O aktorach

Mae Whitman (Dzwoneczek)

Urodziła się 9.06.1988 w Los Angeles. Jest córką aktorki znanej z wielu ról drugoplanowych, Pat Musick i scenografa Jeffa Whitmana. Podobno zwróciła uwagę speców od castingu w wieku trzech lat, gdy na przesłuchaniach mamy głośno deklarowała znudzenie. Po raz pierwszy użyto jej głosu w reklamówce "Tyson Chicken". Drogę do kariery otworzyła jej rola w filmie Kiedy mężczyzna kocha kobietę, gdzie zagrała córkę bohaterki kreowanej przez Meg Ryan. Od tego czasu wystąpiła zarówno w wielu filmach aktorskich, jak i w dubbingu, a także podkładała głos w grach komputerowych.

Filmografia:

1992 – Kiedy mężczyzna kocha kobietę (When a Man Loves a Woman), 1995 – Bye Bye Love, Naomi & Wynonna: Love Can Build a Bridge (TV), Degree of Guilt (TV), 1996 – Duckman: Private Dick/Family Man (serial TV, odc. Spearms of Endearment, prem. TV 10.02.1996, tylko głos), Dzień Niepodległości (Independence Day), Johnny Bravo (serial TV, odc. Johnny Bravo and the Amazon Women, prem. TV 1.09.1996, tylko głos), After Jimmy (TV), Szczęśliwy dzień (One Fine Day), Early Edition (serial TV, odc. The Choice, prem. TV 5.10.1996), Friends (TVN: Przyjaciele, serial TV, odc. The One Where Rachel Quits, prem. TV 12.12.1996), Chicago Hope (serial TV, 17 odc. w latach 1996–1999), 1997 – Superman (serial TV, odc. Monkey Fun, prem. TV 27.09.1997), Merry Christmas, George Bailey (TV), 1998 – Fałszywa ofiara (The Gingerbread Man), Ulotna nadzieja (Hope Floats), JAG (serial TV, TVP: JAG – wojskowe biuro śledcze, 8. odc. w latach 1998–2001), 1999 – Jingle Bells (TV, tylko głos), Invisible Child (TV), Judging Amy (serial TV, Hallmark: Potyczki Amy, odc. Last Tango in Hartford, prem. TV 12.11.1999), Providence (serial TV, odc. Thank You, Providence: Part 1/2, prem. TV 26.11.1999), A Season for Miracles (TV, TVP: Pora cudów), 2000 – The Wild Thornberrys (serial TV, odc. Luck Be an Aye – Aye, prem. TV 15.02.2000, tylko głos), Teacher's Pet (serial TV), 2001 – An American Rhapsody, Max Steel (serial TV, odc. The Return, prem. TV 28.10.2010, tylko głos), Jackie Chan Adventures (serial TV, odc. Scouts Honor, prem. TV 8.12.2001), State of Grace (serial TV, 43 odc. w latach 2001–2003), 2002 – The Zeta Project (serial TV, odc. The River Rising, prem. TV 3.08.2002, tylko głos), The Wild Thornberrys Movie (tylko głos), Presidio Med (serial TV, odc. Do No Harm, prem. TV 2.10.2002), Fillmore (serial TV, 7 odc. w latach 2002–2004), 2003 – The Jungle Book 2 (DVD: Księga dżungli 2, tylko głos), 2004 – Century City (serial TV, odc. Without a Tracer, prem. TV 2.04.2004), Cold Case (serial TV, Polsat: Dowody zbrodni, odc. Lover's Lane, prem. TV 23.05.2004), Arrested Development (serial TV, 13 odc. w latach 2004–2006), 2005 – Going Shopping (DVD: Shopping), American Dragon: Jake Long (serial TV, 19 odc. w latach 2005 –2007, Disney XD: Amerykański smok Jake Long, tylko głos), The Happy Elf (V, tylko głos), Avatar: The Last Airbender (Serial TV, 59 odc. w latach 2005–2008, tylko głos), 2006 – Thief (serial TV, 6 odc.), Jesse Stone: Death in Paradise (DVD: Jesse Stone: śmierć w raju), The Bondage, Phil of the Future (serial TV, odc. Stuck in the Meddle with You, prem. TV 6.01.2006), Love's Abiding Joy (TV), Desperate Housewives (serial TV, Polsat: Gotowe na wszystko, odc. Nice She Ain't, prem. TV 22.11.2006), 2007 – Boogeyman 2 (DVD: Boogeyman 2), Lost in the Dark (TV), Bionic Woman (serial TV, odc. Unaired Pilot, prem. TV 26.09.2007), Ghost Whisperer (serial TV, odc. Don't Try This at Home, prem. TV 5.10.2007), ER (serial TV, Polsat, TVP, DVD: Ostry dyżur, odc. The Test, prem. TV 1.11.2007), 2008 – Noce w Rodanthe (Nights in Rodanthe), Tinker Bell (V, DVD: Dzwoneczek, tylko głos), Spring Breakdown (DVD, HBO 2: Babskie wakacje), Law & Order: Special Victims Unit, serial TV, odc. Streetwise, prem. TV 1.01.2008), Good Behavior (TV), In Treatment (serial TV, 5 odc. w latach 2008–2009), Family Guy (serial TV, 7 odc. w latach 2008–2009), 2009 – Spring Breakdown, Tinker Bell an the Lost Treasure (DVD: Dzwoneczek i zagubiony skarb, tylko głos), Parenthood (serial TV), Acceptance (TV), Glenn Martin DDS (serial TV, odc. Amish Anguish, prem. TV 17.08.2009), Criminal Minds (serial TV, odc. Cradle to Grave, prem. TV 21.10.2009), The Cleveland Show (serial TV, odc. Ladie's Night, prem. TV 15.11.2009, odc. Field of Streams, prem. TV 3.01.2010, tylko głos), 2010 – Barry Munday, Jesse Stone: No Remorse (TV), Dzwoneczek i uczynne wróżki (Tinker Bell and the Great Fairy Rescue), The Factory, Scott Pilgrim vs. the World (w realizacji), Firedog (w realizacji, tylko głos), Tinker Bell: A Winter Story (w realizacji)

O filmie

Anglia, lato 1880 roku. Pewien chłopiec, wybrawszy się do lasu, by szkicować obrazki z natury, spotyka skrzydlate wróżki, z którymi się zaprzyjaźnia. Po powrocie do domu zwierza się ze swych niezwykłych przeżyć przyjacielowi. W rezultacie mieszkańcy miasteczka urządzają polowanie na baśniowe istoty, które zmuszone są uciekać z lasu. Chłopiec przypadkowo upuszcza lampę i las płonie. Mieszkańcy oskarżają go o zniszczenia, a ojciec wbija mu do głowy, że wróżki nie istnieją... Mija dwadzieścia lat. Wróżki powracają w okolicę, w której dawno nie gościły, by sprowadzić lato. Jedna z nich, o imieniu Dzwoneczek, zapuszcza się do opuszczonego domu, co powoduje gniew jej przyjaciółki, Widii, która oskarża ją o łamanie podstawowej zasady bezpieczeństwa zabraniającej zbliżania się do ludzkich siedzib. Do tegoż domostwa przybywają doktor Griffiths, skoncentrowany na swej pracy naukowej badacz życia motyli, wraz z ośmioletnią córeczką, Elizą. Dziewczynka wierzy we wróżki i postanawia przygotować dla nich specjalny domek. Wbrew przestrogom innych wróżek, Dzwoneczek odwiedza domek Elizy i zaprzyjaźnia się z dziewczynką. Chce także pomóc jej naprawić relacje z zapracowanym tatą, co powoduje serię dramatycznych komplikacji, albowiem wróżki, uważając, że Dzwoneczek została uwięziona, ruszają jej na ratunek.

Wszystko, co chcielibyście wiedzieć o Dzwoneczku...

Dzwoneczka powołał do życia słynny szkocki pisarz, klasyk literatury dziecięcej, twórca postaci Piotrusia Pana, James Matthew Barrie. Była to jedna z ważnych, choć drugoplanowych postaci w jego sztuce "Peter Pan" (1902) oraz jej późniejszych wersjach powieściowych: "Peter Pan in Kensington Gardens" (1906, wyd. polskie "Przygody Piotrusia Pana") oraz "Peter and Wendy" (1911, wyd. polskie "Piotruś Pan"). Dzwoneczek to skrzydlata, zapalczywa wróżka, kierująca się skrajnymi uczuciami, czasem złośliwa i nieznośna, czasem niezwykle miła i pomocna, niewątpliwie zakochana w Piotrusiu. Jej dziwaczne często zachowanie tłumaczone było tym, że ze względu na mały rozmiar ciała mogła wyrażać tylko jedną emocję naraz. Badacze literatury dostrzegali w sposobie ujęcia tej postaci archetyp kobiecości zmiennej i skłonnej do flirtu, a zarazem mocno niepewnej swej wartości. Dzwoneczek pojawiła się także w oficjalnej kontynuacji powieści Barriego – "Peter Pan in Scarlet" (2006, wyd. polskie "Piotruś Pan w czerwieni", 2006), autorstwa Geraldine McCaughrean, gdzie w końcu wychodzi za mąż za również uskrzydlonego Fireflyera.

W niemej wersji "Piotrusia Pana” (Peter Pan, reż. Herbert Brenon) z 1924 roku (przy realizacji pomagał sam pisarz) wróżkę zagrała Virginia Brown Faire, znana głównie z ról w niskobudżetowych westernach z lat 20. i 30. Co ciekawe, cała fabuła została zamerykanizowana. W słynnej i niezwykle popularnej wersji animowanej Disneya z 1953 roku Dzwoneczek był pozbawiony głosu. Z czasem ta postać przeszła znaczącą ewolucję. Trzeba też zaznaczyć, że w niektórych ekranizacjach nie pojawiała się wcale albo też tylko epizodycznie.

W dobrze przyjętym serialu telewizyjnym wyprodukowanym przez wytwórnię Foxa – Peter Pan and the Pirates (1990–1992), bliższym fabule i klimatowi oryginału niż wersje disnejowskie, Dzwoneczek (Debi Derryberry) mówiła, i to sporo; była też ewidentnie zazdrosna o Piotrusia. W filmie Hook ("Hook”, 1991) Stevena Spielberga, luźnej wariacji na temat utworu Barriego, Dzwoneczkiem była Julia Roberts. Niektórzy, surowo oceniając (skądinąd kasowy) film, wyróżniali właśnie Roberts – kuszącą i eteryczną zarazem. W 2003 roku powstała wierna i wielce inteligentna wersja "Piotrusia Pana" – Piotruś Pan ("Peter Pan", 2003) w reżyserii P.J. Hogana, gdzie należycie wyeksponowano romantyczne wątki powieści, obecne w oryginale. Rolę Dzwoneczka zagrała francuska aktorka Ludivine Sagnier, doskonale oddając dwoistość tej postaci. Dzwoneczek we wszystkich tych filmach zachował – choć w różnym stopniu – swój oryginalny, nieco niepokojący charakter, jako postać miotana sprzecznymi uczuciowymi impulsami, ujmująca i zarazem chimeryczna.

O twórcach filmu

Bradley Raymond (scenariusz i reżyseria)

Pochodzi z Denver. Uczył się w prestiżowej szkole animacji Joe Kubert School of Cartoon Art. Związał się z wytwórnią słynnego animatora Don Bluth's Productions, pracując głównie jako twórca storyboardów przy filmach Thumbelina” (DVD: Calineczka, 1994) i A Troll in Central Park”(wieo, DVD: Troll w Nowym Jorku, 1994). Pracował dla Walt Disney Television przy serialu Aladdin, a dla Turner Animations przy serii Cat's Don't Dance. Z wytwórnią Disneya był coraz bliżej związany od połowy lat 90. Początkowo zajmował się pracą nad storyboardami, następnie debiutował jako samodzielny scenarzysta i reżyser.

Filmografia (jako reżyser):

1998 – Pocahontas II: Journey to New World (V, DVD: Pocahontas – podróże do Nowego Świata, współreżyser: Tom Ellery), 1999 – Mickey's Once Upon a Christmas (V, DVD: Mickey i bajkowe święta, nowela: Donald Duck Stuck on Christmas), 2002 – The Hunchback of Notre Dame II (V, DVD: Dzwonnik z Notre Dame II), 2004 – The Lion King 1½ (V, DVD: Król Lew 3: Hakuna Matata), 2008 – Tinker Bell (V, DVD: Dzwoneczek), 2010 – Dzwoneczek i uczynne wróżki (Tinker Bell and the Great Fairy Rescue)

Wróżki rządzą!

Dzwoneczek stał się nieoficjalną maskotką wytwórni Disneya, a z biegiem lat powstał prężnie działający rynek związany ze światem wróżek, dla którego książka Barriego była tylko luźną, acz istotną inspiracją. Pojawiały się nowe postaci (aż kilkadziesiąt!), a Dzwoneczek nabrał bardziej sympatycznych cech, lepiej wpisujących się w disnejowską tradycję. W 2005 zaczęto publikację serii książeczek dla dzieci, a potem obszerniejszych powieści o perypetiach baśniowej bohaterki i jej koleżanek. Dzwoneczek w tej wersji pozostała niecierpliwa i impulsywna, ale trudno już było mówić o jej zazdrości czy też złośliwości. Książki opublikowano w 45 krajach. Od 2006 roku ukazuje się w Europie miesięcznik dla dzieci "Wróżki", wydawany przez wydawnictwo Egmont (także w Polsce), zawierający zagadki, puzzle i inne gadżety związane ze światem wróżek. Działa też strona internetowa; powstały gry komputerowe. Stworzono cały świat wróżek – Pixie Hollow (w Polsce zwany Krainą Elfów) jako odrębną część Nibylandii, krainy Piotrusia Pana. Wkrótce pojawiły się także popularne serie lalek i gadżetów. W dwóch parkach rozrywki Disneya zbudowano krainę wróżek. W Japonii w 2006 roku opublikowano nawet znaczki pocztowe z wróżkami. Zresztą tam też powstawały nieautoryzowane wersje animowane przygód Piotrusia Pana, gdzie dużą rolę odgrywała Dzwoneczek.

Ten niewątpliwy handlowy sukces postanowiono zatem zdyskontować. W DisneyToon Studios w 2008 roku powstał animowany film, zrealizowany technikami komputerowymi z myślą o rynku wideo. Była to opowieść o Dzwoneczku i jej towarzyszkach z czasów, zanim wróżka poznała Piotrusia Pana. Po raz pierwszy w disnejowskim filmie Dzwoneczek ma głos! Amerykańska premiera DVD miała miejsce 28.10.2008, a polska w Disney Channel 18 października 2008, DVD zaś – 4 listopada tego samego roku. Na ekrany kin film wszedł w Rosji, Argentynie, Meksyku i Japonii. Produkcja ta rodziła się w bólach, co było związane ze zmianami w kierownictwie koncernu i jego restrukturyzacją. Budżet wzrastał (przekroczył 50 milionów), powstawały kolejne wersje scenariusza. Początkowo rolę Dzwoneczka miano powierzyć zmarłej niedawno aktorce Brittany Murphy. John Lasseter z Pixara, który w 2006 został szefem Walt Disney Feature Animation, został poproszony o konsultację. Uznał powstały materiał za "właściwie nie do oglądania". Podobno perturbacje z tymże filmem skłoniły kierownictwo Disneya do znaczących zmian. Wiązały się one z gruntowną reorganizacją studia DisneyToon, działającego od 1990 roku. Decyzją Lassetera zrezygnowano z produkcji kontynuacji disnejowskich przebojów z myślą o rynku DVD (a czasem kinowym), czym studio zajmowało się od 1990 r. Obecnie jego zadaniem jest praca nad tak zwanymi spin-offs, czyli opowieściami nawiązującymi do znanych przebojów, z reguły rozwijającymi ich wątki drugoplanowe. To właśnie przypadek cyklu o Dzwoneczku. Jednak film, po dokonanych w nim korektach, odniósł rynkowy sukces, a prasa przyjęła go także życzliwie jako przykład familijnej rozrywki w dobrym stylu.

Rok później miała miejsce premiera filmu Tinker Bell and the Lost Treasure (DVD: "Dzwoneczek i zaginiony skarb", reż. Klay Hall). Film trafił do kin w Meksyku i innych krajach Ameryki Południowej oraz Grecji we wrześniu 2009 r., a w USA na rynek DVD – 27.10.2009. Przez tydzień był też rozpowszechniany w amerykańskich kinach. Już podczas dwóch pierwszych miesięcy rozpowszechniania przyniósł zysk: ponad 50 milionów dolarów! Nic dziwnego, że zaplanowano kolejne części przygód Dzwoneczka. Trzecią z nich właśnie mamy okazję oglądać. W obsadzie oryginalnej, oprócz stałego zespołu (Lucy Liu i Mae Whitman jako Dzwoneczek), pojawił się doskonały angielski aktor Michael Sheen, pamiętny chociażby z filmów Królowa (The Queen, 2006) Stephena Frearsa czy Frost/Nixon (2008) Rona Howarda.

Premiera kolejnego filmu z tego cyklu – „Tinker Bell: A Winter Story, planowana jest na 2011 rok, a jeszcze następnego – Tinker Bell: Race Through the Seasons, w 2012 roku. Wygląda więc na to, że z sympatyczną wróżką spotkamy się jeszcze nie raz.

Dojrzewanie wróżki

Reżyser i scenarzysta Bradley Raymond tak wspominał swą przygodę z Dzwoneczkiem: – W "Piotrusiu Panu" poznajemy wróżkę jako w pełni ukształtowaną postać. Gdy ze scenarzystą Jeffem Howardem pracowaliśmy nad pierwszą częścią opowieści o Dzwoneczku, postanowiliśmy niejako cofnąć się do źródeł i poznać Dzwoneczek i jej świat. Uwielbiam opowieści o magicznych światach, sam w dzieciństwie mocno wierzyłem w zębową wróżkę.

W przypadku najnowszego filmu głównym tematem opowieści miało się stać zetknięcie tych dwóch światów – codzienności i magii. – Eliza odkrywa świat wróżek, jego reguły, ich język. Chcieliśmy się odwołać zarówno do utworów Barriego, jak i wielkiej tradycji disnejowskiej związanej ze światem Piotrusia Pana – tłumaczył realizator. W pewnym momencie film przeradza się w pełną napięcia opowieść przygodową. – Wróżki spieszące na ratunek Dzwoneczkowi, jak wiemy, nie potrafią latać podczas deszczu. Muszą więc zbudować specjalną łódź. Także w związku z tym w drodze czeka ich mnóstwo niebezpieczeństw: rozpędzony samochód, forsowanie wodospadu i doprawdy nieznośny kot – opowiadał Raymond. Jego zdaniem kluczem do powodzenia filmu jest precyzyjny i trzymający w napięciu scenariusz: – Jeśli nie masz do opowiedzenia historii, która sprawi, że widzowie będą siedzieć do końca filmu na krawędzi fotela, to nie masz się co zabierać za robotę – wykładał twórca swe credo. – Moja metoda jako reżysera to stać się strażnikiem opowiadanej historii, praca całej ekipy ma temu właśnie służyć. Po nauki udał się reżyser głównie do swego nowego szefa, Johna Lassetera. – Praca z Johnem to wielkie przeżycie. To jakby znaleźć się znowu w filmowej szkole – podkreślał. Producentka Helen Kalafatic dodawała, że poprzez kolejne perypetie ujawniają się i zmieniają charaktery głównych bohaterek: – Zespołowy wysiłek wiąże ze sobą wróżki. Na przykład Widia wzmacnia swój związek z innymi przyjaciółkami, odgrywając kluczową rolę w ocaleniu Dzwoneczka. Pamiętam Dzwoneczka z dzieciństwa. To postać, którą trudno zapomnieć. Właśnie stworzenie takich wyrazistych, wielobarwnych postaci było naszym celem. Spotkanie świata magii i nauki stało się ważnym elementem fabuły. Eliza wierzy w inny świat, jej ojciec jako naukowiec jest bardzo sceptyczny. – To Dzwoneczek jest tą postacią, która wzmocni i naprawi więzy rodzinne między nimi, wprowadzi jakże twórczy element zamętu i zmiany – mówił reżyser. – Za przesłanie naszego filmu można uznać prostą, acz piękną myśl. Musimy uwierzyć, zaufać tym, którym kochamy – podkreślał Raymond. – Widia uczy się zaufania do Dzwoneczka, Dzwoneczek uczy się zaufania do Widii, a co najważniejsze, doktor Griffiths uczy się – z pomocą Dzwoneczka – zaufania do własnej córki.

Więcej informacji

Ogólne

Czy wiesz, że?

Fabuła

  • Opisy
  • Recenzje
  • Słowa kluczowe

Multimedia

Pozostałe

Proszę czekać…