Filmy walka, więzienie, kokaina

Debiut reżyserski Gary’ego Oldmana to próba rozliczenia się z demonami swojego dzieciństwa. Zbiorowym bohaterem filmu jest instytucja rodziny. Nic doustnie ukazuje upadek tej instytucji. Sadystyczny Ray (Ray Winstone) i młody Billy (Charlie Creed-Miles) są uzależnieni od alkoholu, narkotyków, a przede wszystkim od rodzinnej przeszłości, która była naznaczona brakiem uczuć, brutalnością i zagubieniem. Mężczyźni nie zauważają, że poprzez swoje zachowanie niszczą nie tylko siebie, ale także ludzi, których kochają.

Jest rok 2010. Paryż został podzielony na dzielnice. 13 Dzielnica została ogrodzona murem. W tej dzielnicy nie obowiązują żadne zasady, a rządzą tu wyłącznie gangi. Na obszarze dzielnicy zostaje skradziona potężna bomba, która samoczynnie się uzbraja. Damien (Cyril Raffaelli) znakomity agent oddziału prewencji zostaje wysłany do 13 Dzielnicy, żeby zapobiec katastrofie. Aby to zrobić, udaje jednego z mieszkańców 13 Dzielnicy i próbuje zdobyć sprzymierzeńca Leito (David Belle). Damien ma dwadzieścia cztery godziny na dezaktywowanie bomby.

Perypetie policjantów pracujących na 13 posterunku. Są oni niezdarni i pechowi.

Aby wykryć kolejną zbrodnię przygotowaną przez Castora Troya, agent FBI musi wykorzystać najnowsze osiągnięcie amerykańskiej chirurgii, co pozwoli mu założyć twarz swojego największego przeciwnika. Ale aby było zabawnie, ten niezwykły wynalazek działa także w drugą stronę, bo oto Castor Troy zakłada twarz agenta FBI. Sean Archer jako psychodeliczny morderca trafia do więzienia, a Castor Troy wiedzie spokojne życie u boku żony i córki Seana Archera.

Młoda i piękna Naomi marzy o karierze w showbiznesie. Pierwszym krokiem na drodze do owej kariery ma być praca w balecie "Bogini" w Las Vegas. Tak przynajmniej uważa Naomi. W rzeczywistości wkracza w świat ponury pełen przemocy, zła i seksu, gdzie każdy promyczek dobra jest niszczony i deptany. Na swojej drodze poznaje wiele ciekawych osób w tym Cristal Connors, gwiazdę "baletu", który w rzeczywistości jest eleganckim striptizem. Z dziewczyną zaczyna łączyć ją przedziwna więź ni to fascynacji, ni to nienawiści.

Serial ukazuje codzienne życie policjantów z warszawskiego Wydziału Zabójstw. Codziennie muszą dokonywać bardzo trudnych, życiowych wyborów. Niestety wiele spraw przenoszą z pracy do domu, co bardzo niekorzystnie wpływa na ich stosunki domowe. Niektórzy nie wytrzymują presji i popadają w alkoholizm lub narkotyki.

Były detektyw wydziału zabójstw, Horatio Caine, kieruje grupą śledczych. Wspólnie rozwiązują zagadki kryminalne w dusznym i wilgotnym klimacie Florydy. Pracują w ekskluzywnych hotelach lub na bezdrożach Miami. Zespół tworzą profesjonaliści najwyższej klasy. Piękna, inteligentna, dwujęzyczna Calleigh Dusquene o południowym pochodzeniu jest specjalistką od balistyki. Tim Speedle, zadziorny, lecz pełen uroku detektyw to ekspert od pracy w terenie. Dla Erica Delko morze oblewające brzegi Miami nie ma tajemnic. Ostatnim członkiem załogi jest Alexx Woods, doświadczony i wytrawny koroner. Grupa tropi kolejne zbrodnie, zbiera i analizuje dowody, wskazuje winnych i żąda sprawiedliwości w imieniu ofiar przestępstwa.

Jazz to improwizacja. Takie też było życie legendarnego Milesa Davisa. Nie miało przy tym nic wspólnego z aksamitnym brzmieniem trąbki, którym zaczarował publiczność na całym świecie. Do dziś uchodzi za niekwestionowaną supergwiazdę jazzu, jednego z najbardziej wpływowych muzyków w historii; to dzięki jego rewolucyjnemu, innowacyjnemu podejściu do instrumentów, rytmu i gry zespołowej powstały odrębne gatunki muzyczne. W życiu prywatnym mierzył się z uzależnieniem od twardych narkotyków, alkoholu, lekarstw, chorobami, bólem i niekończącymi się depresjami. Ale kiedy stawał na scenie, publiczność zamierała w zachwycie.

Komedia kryminalna o utalentowanym Adrianie Monku (Tony Shalhoub), który cierpi na nerwicę natręctw. Zachorował od czasu brutalnego zamordowania jego żony, po którym zrezygnował z pracy policjanta, a zajął się pracą detektywa. Jego choroba objawia się różnymi bezpodstawnymi fobiami, np. lękiem przed zarazkami, wysokością, tłumem, mlekiem, zamkniętymi pomieszczeniami. Monk nie znosi też kontaktów fizycznych z innymi ludźmi. Ponadto przejawia również skłonności pedantyczne. W pracy jest geniuszem. Posiada doskonałą pamięć wzrokową, oraz umiejętność zauważania nawet najmniejszych śladów i kojarzenia ich ze sobą. Pomaga mu jego pielęgniarka Sharona, która nie tylko opiekuję się Monkiem, ale również jest jego bliską przyjaciółką, pocieszycielką i terapeutką. Posiadający talent do rozwiązywania zagadek i łamigłówek detektyw, świetnie radzi sobie ze wszystkimi sprawami. Wszystkimi oprócz jednej - dotyczącej śmierci żony...

João Francisco dos Santos (Lázaro Ramos) to groźnooki uliczny bandyta i prostytutka w jednym, którego wielkim marzeniem jest występować na scenie, tak jak jego wielka idolka - Josephine Baker. W podupadłym pensjonacie w sercu Lapy, dzieli swój świat ze swoją "żoną" i prostytutką, Lauritą, jej córeczką, oraz z Tabu - wspólnikiem w małych przestępstwach i jego “niewolnikiem". João Francisco dobrze zna lokalny światek mętów społecznych, ma dobre kontakty z właścicielem baru Błękitny Dunaj, gdzie świetnie współegzystują ze sobą: prostytucja, narkotyki i skorumpowani policjanci. Jego wybuchowy temperament i umiejętności w sztukach walki czynią z niego fascynującą i przerażającą postać. Ten hebanowo czarny, postawny i wysoki, nieustraszony i charyzmatyczny złodziej, staje się dla lokalnej bohemy ojcem, matką, mężem, doradcą i mścicielem, prawdziwą legendą. Zdolny do wszystkiego: w jednej chwili, w masce i piórach śpiewa niczym Edith Piaf, by w następnej kopać niczym Bruce Lee. Oskarżony o kradzież, której nie popełnił, João Francisco zostaje skazany na 6 miesięcy więzienia za stawianie oporu policji, która przyszła go aresztować. Po wyjściu na wolność przekonuje właściciela baru Błękitny Dunaj, by ten pozwolił mu występować na scenie. W barwnym stroju i świecącym makijażu, João Francisco zdobywa wreszcie uznanie publiczności, którego tak pragnął. Po tylu latach szczęście chyba się do niego w końcu uśmiechnęło...