Obyczajowy 2009

Igor – samotny, zawodowy bokser, ciągle rokujący nadzieje na sukces, odnosi ciężkie obrażenia po ostatniej walce. Nie może się pogodzić z faktem zakończenia kariery. Początkowo pogrąża się w nocnym życiu. Później dojrzewa w nim myśl, żeby zostawić po sobie „coś” – dziecko. Bezskutecznie nawiązuje kontakty z różnymi kobietami. W końcu na Stadionie X-lecia znajduje Wietnamkę – Yen Ha, która zgadza się urodzić mu dziecko, w zamian za polskie obywatelstwo.

Tytułowa blondynka to Sylwia - młoda lekarka-weterynarz z Warszawy. Prowadzi z przyjaciółmi lecznicę dla zwierząt. Kiedy w wypadku ginie jej babcia, komornik domaga się spłaty kredytu. Przychodnia weterynaryjna podupada, a projekt współpracy ze schroniskiem dla zwierząt nie wypala. Sylwia postanawia wyjechać na wieś. Trafia do lecznicy gdzieś na wschodzie Polski i od razu zostaje wrzucona na głęboką wodę. Jej szef doktor Jan Fus wyjeżdża na kilka dni i zostawia Sylwię samą. Dla dziewczyny zaczyna się prawdziwa próba, musi nie tylko wykazać się swoimi zawodowymi umiejętnościami, ale także przekonać do siebie mieszkańców wsi Majaki. Wspomaga ją miejscowy biznesmen – były komandos o pseudonimie Manej. Praca wiejskiej pani weterynarz znacznie odbiega od dotychczasowych doświadczeń Sylwii i obfituje w niespodzianki np. poród krowy w czasie wiejskiego wesela. Jej pacjentami są teraz konie, świnie, kury, kozy...

By uratować podupadający komis samochodowy, Ben Selleck (David Koechner) namawia do współpracy grupę osób z Donem Ready'm (Jeremy Piven) na czele, wraz z którymi podczas świątecznego weekendu muszą sprzedać ponad 200 aut. Jednak żeby odnieść sukces nie wystarczą tylko samochody, potrzebne będą też umiejętności.

Jest to opowieść o relacjach damsko-męskich współczesnych trzydziestolatków, robiących karierę w Polsce i za granicą. Ale po raz pierwszy chyba nie jest opowiadana w tak eksploatowanej ostatnio w naszym kinie formie komedii romantycznej. Film nie jest pozbawiony dawki humoru, który miesza się ze wzruszeniami, ale całość tworzy obraz, który nie obraża inteligencji wyrobionego widza i zdaniem wielu krytyków znacznie przewyższa większość polskich produkcji tego typu.

Historia, jak się sama ona przedstawia, ekskluzywnej dziewczyny do towarzystwa. Jej klienci to zamożni mężczyźni w różnym wieku, którzy ciągle narzekają na panujący kryzys finansowy. Nic dziwnego w tym by nie było, gdyby nie to, że Christine żyje w związku z Chrisem od półtora roku, a on nie ma nic przeciwko wykonywanemu przez nią "zawodowi".

Film opowiada o kilku młodych ludziach. Janek (Mateusz Kościukiewicz) zakochuje się w Basi (Olga Frycz). Jest trochę nieśmiały, ale dziewczyna to zmienia. Razem z bratem i dwoma przyjaciółmi zakładają zespół punkrockowy. Po udanym występie na festiwalu ich zapał rośnie. Następny koncert mają zagrać w szkole, ale wszystko się komplikuje. Jednak grają koncert sprzeciwiając się wszystkim i nie zważając na to jakie będą mieć problemy. Razem wiedzą, że robią wszystko co kochają i nikt im w tym nie przeszkodzi.

Aktorsko-animowany Las toczy się w dwóch czasoprzestrzeniach. Starzec prowadzi syna przez las, jednocześnie leży pod jego opieką, przykuty do łóżka śmiertelną chorobą. Film podejmuje próbę zobrazowania strefy granicznej między życiem a śmiercią. Bada trudną relację porozumienia między ojcem a synem. Rozpoczyna go animowany prolog, będący swoistą pieśnią umarłego.

Kamil Nowak na początku lat 80-tych był jednym z najbardziej obiecujących młodych polskich pisarzy. Ceniony przez środowisko artystyczne, kochany przez kobiety, nieźle ustawiony finansowo mógł z satysfakcją myśleć o sobie jako o człowieku sukcesu. Choć życie w PRLu nie szczędziło ludziom trosk i niebezpieczeństw, Kamil z każdego życiowego zakrętu wychodził bez szwanku. Doceniany również na Zachodzie, mógł cieszyć się niedostępną dla większości bardziej kolorową stroną rzeczywistości. Kiedy wokół tysiące ludzi toczyły prawdziwą walkę, a władze przygotowywały stan wojenny, Kamil unikał angażowania się w to co ryzykowne. Jego największym talentem nie był wbrew pozorom dar mistrzowskiego posługiwania się słowem lecz niezwykła umiejętność znajdowania łatwych wyjść z trudnych sytuacji. Wkrótce jednak miał się przekonać, że są w życiu chwile, kiedy chcąc pozostać człowiekiem, trzeba dokonać najtrudniejszego wyboru…

Świnki to najnowszy film dwukrotnego zdobywcy Złotych Lwów na FPFF w Gdyni (Wszystko, co najważniejsze 1992, Cześć Tereska 2001) Roberta Glińskiego. Obraz porusza trudną i kontrowersyjną tematykę prostytucji nieletnich, która w ostatnich latach, zwłaszcza na terenach przygranicznych, staje się plagą. Reżyser podkreślał w wywiadach, że chciałby, by jego film stał się głosem w szerszej dyskusji na ten temat.

Historia starzejącej się, doświadczonej życiem i schorowanej doktorowej Marty, borykającej się z nudą i wspomnieniami. Żyje ze swym mężem w małym miasteczku. Przypadek sprawi, że przypomni sobie, czym jest miłość, a nawet fizyczna fascynacja. Spotkanie z młodym mężczyzną i jego tragiczna śmierć w trakcie wspólnej kąpieli wywołują w niej uczucia i reakcje, jakich sama się nie spodziewała.