Ryusuke Hamaguchi wdarł się tym filmem do elitarnego grona mistrzów. przeczytaj recenzję

Gorzki portret czterdziestoparolatka z wybujałym ego. przeczytaj recenzję

Już sam fakt, że w wyświechtanym i skompromitowanym gatunku nie czuje się fałszywej nuty, stanowi osiągnięcie. przeczytaj recenzję

Branagh niepostrzeżenie przekształca opowieść w mit, a szczegół urasta w jego filmie do rangi symbolu. przeczytaj recenzję

To hołd złożony ciągłości rodzin, odwadze życia ponad wszystko. przeczytaj recenzję

Ambitna metafora opresyjnego społeczeństwa, którą niestety ogląda się bez fascynacji, jaka towarzyszyła odbiorowi obrazów Lanthimosa, gdy ten kręcił jeszcze filmy u siebie w Grecji. przeczytaj recenzję

Późny reżyserski debiut fabularny, i to w tak konkurencyjnym gatunku jak komedia romantyczna, powinien mobilizować doświadczonego autora seriali Dunaszewskiego do zawieszenia poprzeczki wysoko. przeczytaj recenzję

Ni to parodia, ni to laurka – kolejne użalanie się nad nieszczęsnym losem państwa osaczonego przez wrogów. przeczytaj recenzję

François Ozon robi wszystko, by zatrzeć wrażenie, że jest to historia z wyraźną tezą. przeczytaj recenzję

Reżyser zamiast kolejnego familijnego dramatu tworzy wielowymiarową opowieść, odnajdując w prostych na pozór sytuacjach delikatne nuty. przeczytaj recenzję