Rok 1399. Władysław Jagiełło nie może otrząsnąć się po śmierci Jadwigi Andegaweńskiej. Nie chce słuchać doradców, którzy mówią o kolejnej żonie. Spiera się z podskarbim Hinczką o finansowanie Uniwersytetu. Ponadto polscy panowie traktują go jak marionetkę. Szczególnie Jan z Tęczyna, który uważa, że Jagiełło jest królem tylko dzięki małżeństwu z Jadwigą. Ulryk von Jungingen chce zagarnąć Litwę. Nie zgadza się na to Konrad jego brat i Wielki Mistrz. Ale Ulryk już ma plan. Jego ludzie palą wioskę Dusiai, święte miejsce dla Litwinów. Ta kropla przelewa czarę goryczy. Władysław zrzeka się korony i wszystkich do niej praw. Wraca na Litwę.

Rok 1399. Jagiełło i Wielki Książę Witold próbują się porozumieć. Ale na drodze staje brat króla – Świdrygiełło. Co będzie dalej z Litwą? Kto będzie rządził? Zakonnik Johann (Grzegorz Kowalczyk) w malborskich lochach wyjawia Litwince Saule tajemnice jej pochodzenia, a na Wawelu dochodzi do rękoczynów. Piotr Szafraniec i jego brat Jan oraz Andrzej Tęczyński odnajdują Jagiełłę i proszą o powrót na Wawel, ale pod jednym warunkiem. Jakim?

Listopad 1399. Władysław zostaje na Litwie, bo musi pogodzić kuzyna i brata. Marszałek Fryderyk von Wallenrode i Ulryk von Jungingen przyjeżdżają do Wilna z wieściami, że Wielki Mistrz Konrad von Jungingen podjął decyzję o uwolnieniu litewskich więźniów. A za spalenie Dusiai i wymordowanie prawie wszystkich mieszkańców ukarany już został komtur Johann von Sayn. Ale Arunas, który przeżył masakrę, widząc ściętą głowę, nie jest przekonany, czy zabito prawdziwego sprawcę tragedii. Jagiełło wraca do Krakowa i zgadza się na ślub. Tęczyńscy i Szafrańcowie wietrzą kłopoty.

Lipiec 1400-lipiec 1401. W Cylii nie wszystkie rozmowy są łatwe. Anna nie chce wyjść za mąż, ale stryj Herman wie, jak ją przekonać. Konrad – Wielki Mistrz Krzyżacki chce spokoju, a jego brat Ulryk – wojny. Jana Isnera, który miał kierować wydziałem teologii na Uniwersytecie Krakowskim, skusiło krzyżackie złoto. Jednak Sambor, Zyndram i Mikołaj Trąba przekonali go, by został w Krakowie. Hrabianka Anna z Cylii przyjeżdża na Wawel.

Lipiec 1401. Anna Witoldowa marzy o koronie. Podekscytowana czeka na Ulryka. Nie wie, że Zakon chce obalić Witolda, a na jego miejscu posadzić Świdrygiełłę, który za nic ma powiązania rodzinne. Chce władzy, podobnie jak Ulryk von Jungingen. A na Wawelu wszyscy pytają, kiedy ślub. Jagiełło nie chce takiej narzeczonej.

Rok 1401. Anna Cylejska zamknięta w klasztorze Klarysek uczy się języka polskiego i ma już dość. Bo nie może stąd wyjść, zanim nie wyjdzie za mąż. Ale pewnego dnia z Femką wymykają się do miasta. Chodzą między straganami, jedzą jabłka i chowają się przed Janem Tęczyńskim. Anna Witoldowa, której marzy się korona, robi wszystko, aby przedłużyć ród. A do tego potrzebny jest syn. I pokonanie Świdrygiełły. Jagiełło, po powrocie z Wilna, dowiaduje się, że wyznaczono już datę ślubu. Ale czy przyszła panna młoda umie chociaż kilka słów po polsku?

Wielka Księżna Litewska zaczyna pleść na Wawelu sieć intryg. Saule, polecona jej przez Ulryka von Jungingena, zostaje dwórką. Zakon będzie miał dobrego szpiega. Na Litwie morduje zwolenników Jagiełły i Witolda i rusza na Wilno. Jagiełło zwołuje radę. A co ze ślubem?

Anna Cylejska wypija mleko z miodem i traci przytomność, a królewski medyk traci nadzieję na jej wyleczenie. Jagiełło ma wyrzuty sumienia, że może stracić narzeczoną i koronę. Bo nie wszyscy polscy panowie są po jego stronie. Zyndram sprowadza Medyka Hiszpana, który ma tajemnicze wronie oko i ratuje Annę. Wreszcie nadchodzi dzień ślubu. A po uczcie – pierwsza noc.

Zima 1402. Wszyscy mają problemy: Anna Cylejska ma poranne mdłości, Jagiełło ma problem z Ziemią Dobrzyńską, Ulryk von Jungingen czeka od świtu na posłuchanie, a Zbigniewa z Brzezia boli ząb. Anna Witoldowa składa ofiarę z krwi koguta, a Świdrygiełło chowa się w beczce. W dodatku Saule dostaje zadanie – Jagiełło nie może mieć potomka.

Wiosna 1402. Władysław Jagiełło i Anna Cylejska podróżują po Wielkopolsce, a do Krakowa przyjeżdża tajemniczy cudzoziemiec, który koniecznie chce dostać się na Wawel. Jan Tęczyński i Hinczka z Roszkowic każą go natychmiast znaleźć i wsadzić do lochu. Tak na wszelki wypadek. Świdrygiełło wymyka się Zyndramowi i Moniwidowi. Czy dotrze do Malborka, czy wcześniej go złapią? Saule dolewa do kielicha Anny krople, które dał jej Ulryk von Jungingen. Anna Cylejska traci przytomność.

Wiosna 1402. Świdrygiełło ogłosił się nowym Wielkim Księciem Litewskim. Co prawda, na razie w kobiecym przebraniu podąża w stronę Malborka, ale ma dla Krzyżaków prezent. Odda im Żmudź. W Poznaniu Jagiełło skazuje na ścięcie nieuczciwego szlachcica, spotyka po latach Elżbietę Granowską. W wawelskim lochu dziwny cudzoziemiec mówi, że jego sprawa wstrząśnie Koroną. Anna Cylejska zasłabła po kroplach, które niepostrzeżenie dała jej Saule. Chce powiedzieć mężowi o ciąży, ale Saule zrobi wiele, aby do tego nie dopuścić. Podkłada cierń pod siodło Anny...

Rok 1402. Kto okaleczył konia Anny Cylejskiej? Czy dlatego Anna spadła z konia? O tym, że poroniła wiedzą tylko ona i medyk. Ale jego obowiązuje tajemnica. W Raciążku Jagiełło negocjuje z Konradem von Jungingenem odzyskanie Ziemi Dobrzyńskiej, a Mszczuj toczy pojedynek z Ulrykiem. Na Wawelu Zdravko z Mariboru wyznaje, że jest narzeczonym Anny Cylejskiej. Król ma konkurenta?

Zima/wiosna 1403. Na Wawelu szczury i sypiące się ściany. Królowa Anna planuje więc remont, który niestety będzie sporo kosztować. W czasie porządków odnaleziony zostaje pergamin napisany ręką Jadwigi Andegaweńskiej. Czy młody rycerz Gwido, który przyjechał do Krakowa zrozumiał, jaki naprawdę jest Zakon, czy jest szpiegiem? Krzyżacy i Świdrygiełło palą litewskie miasta, a Jagiełło wysyła do Rzymu poselstwo, które ujawni okrucieństwo Zakonu. Na trakcie do Rzymu zbójcy opłaceni przez Malbork trafiają na wawelskie siły specjalne, czyli kompanię Zyndrama.