Rok 1399. Władysław Jagiełło nie może otrząsnąć się po śmierci Jadwigi Andegaweńskiej. Nie chce słuchać doradców, którzy mówią o kolejnej żonie. Spiera się z podskarbim Hinczką o finansowanie Uniwersytetu. Ponadto polscy panowie traktują go jak marionetkę. Szczególnie Jan z Tęczyna, który uważa, że Jagiełło jest królem tylko dzięki małżeństwu z Jadwigą. Ulryk von Jungingen chce zagarnąć Litwę. Nie zgadza się na to Konrad jego brat i Wielki Mistrz. Ale Ulryk już ma plan. Jego ludzie palą wioskę Dusiai, święte miejsce dla Litwinów. Ta kropla przelewa czarę goryczy. Władysław zrzeka się korony i wszystkich do niej praw. Wraca na Litwę.

Rok 1399. Jagiełło i Wielki Książę Witold próbują się porozumieć. Ale na drodze staje brat króla – Świdrygiełło. Co będzie dalej z Litwą? Kto będzie rządził? Zakonnik Johann (Grzegorz Kowalczyk) w malborskich lochach wyjawia Litwince Saule tajemnice jej pochodzenia, a na Wawelu dochodzi do rękoczynów. Piotr Szafraniec i jego brat Jan oraz Andrzej Tęczyński odnajdują Jagiełłę i proszą o powrót na Wawel, ale pod jednym warunkiem. Jakim?

Listopad 1399. Władysław zostaje na Litwie, bo musi pogodzić kuzyna i brata. Marszałek Fryderyk von Wallenrode i Ulryk von Jungingen przyjeżdżają do Wilna z wieściami, że Wielki Mistrz Konrad von Jungingen podjął decyzję o uwolnieniu litewskich więźniów. A za spalenie Dusiai i wymordowanie prawie wszystkich mieszkańców ukarany już został komtur Johann von Sayn. Ale Arunas, który przeżył masakrę, widząc ściętą głowę, nie jest przekonany, czy zabito prawdziwego sprawcę tragedii. Jagiełło wraca do Krakowa i zgadza się na ślub. Tęczyńscy i Szafrańcowie wietrzą kłopoty.

Lipiec 1400-lipiec 1401. W Cylii nie wszystkie rozmowy są łatwe. Anna nie chce wyjść za mąż, ale stryj Herman wie, jak ją przekonać. Konrad – Wielki Mistrz Krzyżacki chce spokoju, a jego brat Ulryk – wojny. Jana Isnera, który miał kierować wydziałem teologii na Uniwersytecie Krakowskim, skusiło krzyżackie złoto. Jednak Sambor, Zyndram i Mikołaj Trąba przekonali go, by został w Krakowie. Hrabianka Anna z Cylii przyjeżdża na Wawel.

Lipiec 1401. Anna Witoldowa marzy o koronie. Podekscytowana czeka na Ulryka. Nie wie, że Zakon chce obalić Witolda, a na jego miejscu posadzić Świdrygiełłę, który za nic ma powiązania rodzinne. Chce władzy, podobnie jak Ulryk von Jungingen. A na Wawelu wszyscy pytają, kiedy ślub. Jagiełło nie chce takiej narzeczonej.

Rok 1401. Anna Cylejska zamknięta w klasztorze Klarysek uczy się języka polskiego i ma już dość. Bo nie może stąd wyjść, zanim nie wyjdzie za mąż. Ale pewnego dnia z Femką wymykają się do miasta. Chodzą między straganami, jedzą jabłka i chowają się przed Janem Tęczyńskim. Anna Witoldowa, której marzy się korona, robi wszystko, aby przedłużyć ród. A do tego potrzebny jest syn. I pokonanie Świdrygiełły. Jagiełło, po powrocie z Wilna, dowiaduje się, że wyznaczono już datę ślubu. Ale czy przyszła panna młoda umie chociaż kilka słów po polsku?

Wielka Księżna Litewska zaczyna pleść na Wawelu sieć intryg. Saule, polecona jej przez Ulryka von Jungingena, zostaje dwórką. Zakon będzie miał dobrego szpiega. Na Litwie morduje zwolenników Jagiełły i Witolda i rusza na Wilno. Jagiełło zwołuje radę. A co ze ślubem?

Anna Cylejska wypija mleko z miodem i traci przytomność, a królewski medyk traci nadzieję na jej wyleczenie. Jagiełło ma wyrzuty sumienia, że może stracić narzeczoną i koronę. Bo nie wszyscy polscy panowie są po jego stronie. Zyndram sprowadza Medyka Hiszpana, który ma tajemnicze wronie oko i ratuje Annę. Wreszcie nadchodzi dzień ślubu. A po uczcie – pierwsza noc.

Zima 1402. Wszyscy mają problemy: Anna Cylejska ma poranne mdłości, Jagiełło ma problem z Ziemią Dobrzyńską, Ulryk von Jungingen czeka od świtu na posłuchanie, a Zbigniewa z Brzezia boli ząb. Anna Witoldowa składa ofiarę z krwi koguta, a Świdrygiełło chowa się w beczce. W dodatku Saule dostaje zadanie – Jagiełło nie może mieć potomka.

Wiosna 1402. Władysław Jagiełło i Anna Cylejska podróżują po Wielkopolsce, a do Krakowa przyjeżdża tajemniczy cudzoziemiec, który koniecznie chce dostać się na Wawel. Jan Tęczyński i Hinczka z Roszkowic każą go natychmiast znaleźć i wsadzić do lochu. Tak na wszelki wypadek. Świdrygiełło wymyka się Zyndramowi i Moniwidowi. Czy dotrze do Malborka, czy wcześniej go złapią? Saule dolewa do kielicha Anny krople, które dał jej Ulryk von Jungingen. Anna Cylejska traci przytomność.

Wiosna 1402. Świdrygiełło ogłosił się nowym Wielkim Księciem Litewskim. Co prawda, na razie w kobiecym przebraniu podąża w stronę Malborka, ale ma dla Krzyżaków prezent. Odda im Żmudź. W Poznaniu Jagiełło skazuje na ścięcie nieuczciwego szlachcica, spotyka po latach Elżbietę Granowską. W wawelskim lochu dziwny cudzoziemiec mówi, że jego sprawa wstrząśnie Koroną. Anna Cylejska zasłabła po kroplach, które niepostrzeżenie dała jej Saule. Chce powiedzieć mężowi o ciąży, ale Saule zrobi wiele, aby do tego nie dopuścić. Podkłada cierń pod siodło Anny...

Rok 1402. Kto okaleczył konia Anny Cylejskiej? Czy dlatego Anna spadła z konia? O tym, że poroniła wiedzą tylko ona i medyk. Ale jego obowiązuje tajemnica. W Raciążku Jagiełło negocjuje z Konradem von Jungingenem odzyskanie Ziemi Dobrzyńskiej, a Mszczuj toczy pojedynek z Ulrykiem. Na Wawelu Zdravko z Mariboru wyznaje, że jest narzeczonym Anny Cylejskiej. Król ma konkurenta?

Zima/wiosna 1403. Na Wawelu szczury i sypiące się ściany. Królowa Anna planuje więc remont, który niestety będzie sporo kosztować. W czasie porządków odnaleziony zostaje pergamin napisany ręką Jadwigi Andegaweńskiej. Czy młody rycerz Gwido, który przyjechał do Krakowa zrozumiał, jaki naprawdę jest Zakon, czy jest szpiegiem? Krzyżacy i Świdrygiełło palą litewskie miasta, a Jagiełło wysyła do Rzymu poselstwo, które ujawni okrucieństwo Zakonu. Na trakcie do Rzymu zbójcy opłaceni przez Malbork trafiają na wawelskie siły specjalne, czyli kompanię Zyndrama.

Rok 1403. Król Władysław i królowa Anna chcą mieć dziedzica. Oboje proszą o radę spowiednika – Mikołaja Trąbę. Na Wawel przybywa papieski legat. Krzyżacy za wszelką cenę chcą zniechęcić wysłannika Ojca Świętego do popierania Jagiełły. Ulryk von Jungingen wysyła do Krakowa krzyżackiego szpiega, który przekaże Saule najnowsze rozkazy. Anna Cylejska nie wie, że drżenie rąk duchownego powoduje choroba, a nie nadużywanie wina. Podpuszczona przez Saule, nieopatrznie obraża papieskiego legata Pietro de Revendę.

Rok 1403. Królowa Anna stara się za wszelką cenę uzyskać przebaczenie papieskiego legata. Z pomocą przychodzi jej sekretarz dostojnika i kosztowny drobiazg. Pietro de Revenda zgadza się pojechać z Jagiełłą na Litwę. Ale wyjątkowy prezent dla papieskiego wysłannika szykują także Krzyżacy... Wilno jest przygotowane na wizytę duchownego z Rzymu, ale krzyżacki podarunek spowoduje, że Pietro de Revenda stwierdzi, że Litwa nie jest chrześcijańska i że będzie przekonywał papieża, aby ten nie wydawał bulli, tak potrzebnej Koronie i Wielkiemu Księstwu.

Legat papieski jest coraz mniej przychylny Koronie i Litwie. Jego sekretarz i królowa Anna podejrzewają, że stoją za tym Krzyżacy. Aby znaleźć dowody przekupstwa, na Wawelu wybucha mały pożar. Legat przyznaje się Mikołajowi Trąbie, że dostał palec św. Wojciecha. W Wilnie Jagiełło daje kolejną szansę swemu bratu Świdrygielle. Saule próbuje otruć Wielkiego Księcia, ale przeszkadza jej w tym Gwido.

Zima 1404. Król Jagiełło i książę Witold ustalają rozejm z Krzyżakami. W wyniku papieskiej bulli wszyscy litewscy jeńcy zostaną zwolnieni z krzyżackiej niewoli. Po zabiciu Gwidona Saule trafia do lochu, ale Arunas bierze winę na siebie. I wtedy dopiero dowiaduje się, kto jest ojcem jego narzeczonej. Do Krakowa jadą brat Bdzigost, który uratuje Jurgę z rąk krakowskich żebraków i Stanisław Ciołek, który szuka pracy w królewskiej kancelarii. Saule i Arunas biorą ślub, a Elżbieta Granowska przed balem karnawałowym mówi kilka słów za dużo. Słyszy je królowa Anna.

Rok 1404. Na Wawelu goście – Kasztelan Wincenty Granowski z żoną Elżbietą. Król Władysław jest zachwycony, królowa Anna nie chce widzieć Elżbiety. Nie zapomniała, że kasztelanowa w rozmowie z mężem nazwała ją głupiutką gąską. Granowski przywozi natomiast ważne wieści o Zakonie – nie mają pieniędzy ani zapasów na zimę. Jagiełło zaczyna w Raciążku negocjacje z Konradem von Jungingenem w sprawie wykupu Ziemi Dobrzyńskiej. Z pomocą przychodzi pachołek Mszczuja – Jurga, który podsłuchuje rozmowę krzyżackich dostojników. Król i Wielki Mistrz dochodzą do porozumienia. Ale Władysław Jagiełło wie, że aby odkupić te ziemie, musi przekonać panów do nowego podatku. I wie, że będzie miał z tym kłopoty – szczególnie z Janem Tęczyńskim.

Jesień 1404. Saule mówi swemu ojcu Johannowi, że polski król ma kłopot z zebraniem pieniędzy na wykupienie Ziemi Dobrzyńskiej. Największym przeciwnikiem nowego podatku jest Jan Tęczyński. Ale Anna Cylejska zaprasza kasztelana do wspólnej modlitwy o powrót Ziemi Dobrzyńskiej, którą tak kochała królowa Jadwiga. Jan Tęczyński ulega. Johann przywozi do Krakowa dużo, bardzo dużo fałszywych pieniędzy. Jagiełło boi się, że nie uda mu się wykupić Ziemi Dobrzyńskiej. Saule zaczyna żałować małżeństwa z Arunasem i tego, że przestała być dwórką królowej. Nie ma dostępu do najważniejszych informacji, tak potrzebnych Zakonowi. Może spróbuje przekonać męża do wyjazdu do Malborka?

Rok 1405. Królowa Anna zjada kilogramy orzechów i stosy gęsich jaj, bo to podobno pomaga zajść w ciążę. Jurga ratuje Lecha, gdy ten dławi się kością od kurczaka. Herszt krakowskich żebraków dziękuje mu za ocalenie życia i mówi, że kupiec Ludwig jest krzyżackim szpiegiem. To z nim spotyka się Saule i dostaje nowe zadanie. Ma dowiedzieć się, którędy będą transportowane pieniądze za Ziemię Dobrzyńską. Widzą to Arunas i Jurga i mówią o tym Zyndramowi. Król Władysław ma plan, jak bezpiecznie dostarczyć pieniądze do Malborka.

Anna Cylejska i Władysław Jagiełło martwią się brakiem potomka. Królowa modli się, a potem zamawia horoskop u profesora Jana Isnera. Król Władysław natomiast wzywa Medyka Hiszpana, który zaleca picie naparu oraz korzystanie z maści z korzenia mandragory. W Malborku Wielki Mistrz Konrad von Jungingen jest coraz słabszy. Jego brat Ulryk prosi Fryderyka von Wallenrode o poparcie podczas wyborów nowego Wielkiego Mistrza. A umierający Wielki Mistrz prosi komtura Fryderyka, aby tego nie robił, bo Ulryk zaszkodzi Zakonowi i w końcu doprowadzi go do upadku. Rozmowę podsłuchuje Kunegunda, która wysyła Aydeniz do Krakowa. Ma przekazać wieści Zyndramowi. Tymczasem w Krakowie Jurga spotyka słabowidzącą żebraczkę Nieradkę i zabiera ją do Medyka Hiszpana. A Femka przyprowadza do zamku Gretę, wdowę po aptekarzu, która przynosi pudełko z maścią z korzenia mandragory.

Jesień 1405. Anna Cylejska wierzy w horoskop postawiony przez profesora Isnera. Wie już, kiedy może nastąpić poczęcie królewskiego potomka, i wie, że muszą z Władysławem wyjechać z Krakowa. Zyndram odnajduje w krakowskiej karczmie Aydeniz. To właśnie jej Kunegunda, polski szpieg w krzyżackiej siedzibie, kazała przekazać informacje dotyczące choroby Wielkiego Mistrza Konrada von Jungingena. Jurga i Medyk Hiszpan pielęgnują Nieradkę. Dziewczyna odzyskuje wzrok. Niestety Lech – jej ojciec – chce, aby zaczęła pracować w krakowskim zamtuzie. Mszczuj załatwia Nieradce robotę w karczmie.

Jesień 1405. Władysław Jagiełło, Zbigniew z Brzezia i Jan z Tarnowa ruszyli na polowanie. Anna Cylejska nie mogąc doczekać się króla w swoim łożu, wymyśla zabawę terenową. Razem z Sofią zabierają wino i czerwone wstążki. I gubią się w lesie. W Malborku Kunegunda podrzuca sfałszowane listy do komnaty Fryderyka von Wallenrode, które szybko zostają znalezione. A Kunegunda trafia do lochu i zaczyna być torturowana. Saule chce wyjechać z Krakowa, ale Mszczuj udaremnia jej ucieczkę. Zyndram proponuje Johannowi, aby wymienić Saule na półżywą Kunegundę.

Jesień 1405. Mikołaj Trąba przekazuje Jagielle wieści z Malborka. Kunegunda, zgodnie z królewskim rozkazem, pogrążyła Fryderyka von Wallenrode. Na pewno nie zostanie Wielkim Mistrzem Zakonu. Będzie nim Ulryk von Jungingen. Kunegunda przeżyła tortury, ale ma zostać powieszona. Johann chce jej pomóc, aby wymienić ją na swoją córkę Saule, która była krzyżackim szpiegiem na wawelskim dworze. Kat zakłada Kunegundzie pętlę na szyję. Zyndram, który stoi za drzewem, widzi śmierć dziewczyny, ale nic nie może zrobić. Mszczuj, jego giermek Jurga i Arunas dowożą Saule do granicy. Tu ma nastąpić wymiana. Saule za Kunegundę. I wtedy Saule przyznaje, że to przez nią królowa Anna spadła z konia i poroniła.

Zima 1405. Król Władysław Jagiełło zatajenie poronienia traktuje jak zdradę Anny. Królowa ma być dzień i noc pod nadzorem. Dostaje ochmistrza swego dworu – Klemensa z Moskorzewa. Na pogrzebie Jana z Tęczyna pojawia się Beata z Bożego Daru z córkami: Anną, Katarzyną i Elżbietą. Będą dwórkami królowej. Po awanturze w karczmie Nieradka i Lech trafiają do lochu, a Bdzigost ukrywa Medyka Hiszpana w krakowskim zamtuzie. Stamtąd Femka zabiera go na Wawel. Medyk bada królową i stwierdza, że jest zdrowa i może urodzić dzieci. Jagiełło wysyła Zyndrama z kolejną misją. Zyndram chce być jak najdalej od domu – od Femki i Kunegundy, ale ulega Femce i razem jadą do Malborka.

Zima 1405/1406. Wawel odwiedzają Wincenty i Elżbieta Granowscy. Elżbieta wyczuwa konflikt między królem i królową. Anna Cylejska próbuje wychować swoje dwórki – panny Gorajskie. Na razie się nudzą, więc haftują rękawiczki dla przyszłych mężów. Andrzej Tęczyński ma sprowadzić na Wawel zacnych i urodziwych młodzieńców. Pewnego dnia na Wawel przyjeżdżają Jakub z Kobylan i Mikołaj z Chrząstowa. Mszczuj, chcąc pomóc Jurdze i jego ukochanej Nieradce, wciąga kupca Wisława w intrygę przeciwko Andrzejowi Wierzynkowi. Lech i Nieradka wychodzą z lochu, ale dziewczyna znowu traci wzrok. Mszczuj, Lech i Wisław postanawiają zniszczyć Andrzeja Wierzynka. Pomoże im w tym sakiewka z wyhaftowanym łabędziem.

Wiosna 1406. Mikołaj Trąba namawia króla Władysława na pojednanie z królową, ale stanowczy Jagiełło nie chce nawet o tym słyszeć. Anna Cylejska planuje wyjazd z pannami Gorajskimi do Nowego Korczyna. Urządzą tam polowanie i tańce. Andrzej Tęczyński coraz bardziej wzdycha do Anny z Goraja, a Jakub z Kobylan patrzy tylko na królową Annę. Mszczuj, Lech i Jurga wciągają Aydeniz i Kata Bartosza do spisku przeciw Andrzejowi Wierzynkowi. Ciołek zaczyna współpracować z Krzyżakami, a Johann zdradza Zyndramowi, że domyśla się, kto naprawdę zabił matkę Saule. I dostaje propozycję bycia polskim szpiegiem w Malborku.

Lato 1406. Anna Cylejska zaczyna szukać nowego sposobu na zwrócenie uwagi Władysława. Zaczyna udawać, że interesuje się Jakubem z Kobylan. Johann przekazuje Zyndramowi wieści o uwolnieniu Fryderyka von Wallenrode z aresztu domowego i o wściekłości Ulryka. Zyndram i Femka po powrocie do Krakowa szukają Kunegundy. Odnajdują ją w przytułku dla trędowatych – pomaga zakonnikom – duchakom w opiece nad nieuleczalnie chorymi. W krakowskiej karczmie Mszczuj, Jurga i Bdzigost zastawiają pułapkę na Andrzeja Wierzynka.

Wrzesień 1406. Jakub z Kobylan deklaruje miłość do Elżbiety Gorajskiej, ale tak naprawdę kocha królową Annę. Mszczuj opowiada królowi, dlaczego zastawili w karczmie pułapkę na rajcę Andrzeja Wierzynka. W Malborku Fryderyk von Wallenrode poprze Ulryka von Jungingena w wyborach na Wielkiego Mistrza, ale w zamian chce dostać komturię królewiecką, czyli zostać Marszałkiem Zakonu. Słyszy to Johann, który nasyła na Fryderyka skrytobójcę. A potem sam go zabija, zrzucając winę za zamach na Ulryka. Femka chce przekazać Zyndramowi coś bardzo ważnego. Niestety, czyha na nią Saule i wbija jej nóż w brzuch.

Wrzesień 1406. Saule wyznaje swemu ojcu Johannowi, że zabiła Femkę. Ta nie tylko została ranna, ale była w ciąży i może stracić dziecko. Gdy przychodzi brat Bdzigost, zamiast ostatniego namaszczenia udziela ślubu jej i Zyndramowi. W Krakowie zaczął się proces Andrzeja Wierzynka. Jednym ze świadków jest Mszczuj. Wierzynek przyznaje się do brania pieniędzy z kasy miasta. Zapada wyrok – kara śmierci. Zbigniew z Brzezia z rozkazu króla próbuje zapobiec egzekucji Andrzeja Wierzynka.