W 2005 przechodziłem depresję, która wkrótce zamieniła się w stany lękowe i serię ataków paniki. Pewnego dnia przechodziłem koło starego wyciągu narciarskiego, na którym jeździłem w dzieciństwie. Przystanąłem i pomyślałem o wszystkich dziwakach, którzy tam pracowali. Zawsze byli wkurzeni i zmęczeni, czuć było od nich gorzałą. Właśnie wtedy, w tamtej chwili, narodziła się w mojej głowie postać Jomara.
„Białe szaleństwo” - trafnie zapowiadany jako „antydepresyjny film o bezdrożach” – jest zjadliwym komediodramatem o losach niespełnionego i przygnębionego trzydziestolatka, który bez zapału przemierza spektakularne arktyczne krajobrazy i odnajduje sens życia na nowo. Dzięki zapierającym dech w piersiach zdjęciom połączonym z oszczędnym aktorstwem przywodzącym na myśl filmy drogi Jima Jarmuscha, ten oryginalny w klimacie debiut fabularny norweskiego dokumentalisty Rune Denstada Langlo ma zadatki na kultowy przebój. VARIETY
Film drogi, w którym rzadko pojawia się jakakolwiek droga. „Białe szaleństwo” opowiada o wędrówce byłego sportowca przez śniegi: jego ucieczce przed depresją w surowe zacisze norweskich gór. Rune Denstad Langlo w nieszablonowy sposób przedstawia pewnego proces dojrzewania udręczonego narciarza, który spotyka w podróży niezwykłe postacie, a wszystko to rozgrywa się na tle olśniewających krajobrazów. SCREEN
„Białe szaleństwo” – obraz, który otworzył cykl Panorama na Berlinale 2009 – może się okazać nieoczekiwanym przebojem kinowym. Bardzo ciepło przyjęty na pierwszych dwóch pokazach festiwalowych ośnieżony film drogi jest świetnie zrealizowanym debiutem fabularnym Rune Denstada Langlo. Dzieło norweskiego reżysera umiejętnie unika zawiłości dramatu psychologicznego i doskonale równoważy je elementami nostalgii i komizmu. To wiarygodny i poruszający hołd złożony amerykańskiej tradycji kina drogi wpleciony w pełną uroku norweską opowieść. CINEUROPA
Filmowa podróż ma 1100 kilometrów długości. Aby zaoszczędzić czas i pieniądze musieliśmy skoncentrować się na zdjęciach w dwóch regionach. Wszystkie sceny przed wyprawą nakręciliśmy w mieście Trondheim, w środkowej Norwegii. Pozostałe - w okręgu Troms na północy kraju, około 500 km za kołem podbiegunowym. Zdjęcia powstały w lutym i marcu, najcięższych zimowych miesiącach, dlatego ekipa miała bardzo trudne zadanie. Problemem było nawet przestawienie sprzętu o kilka metrów do kolejnego ujęcia. Burza w scenie bójki pomiędzy Jomarem i jego dawnym najlepszym przyjacielem jest prawdziwa i dobrze podkreśla napięcie. Na filmie widać, że wichura cichnie razem z przejściem do kolejnej sceny. Zdarzyło nam się kilka istnych cudów pogodowych. Scenę, w której Jomar jedzie skuterem śnieżnym przez centrum Trondheim, kręciliśmy w środku nocy. A dwie godziny przed rozpoczęciem zdjęć nie było na ulicach nawet płatka śniegu. Wiele ujęć powstało na terenach wojskowych. Małe skupisko domów, przy którym Jomar spotyka oddział wojska, naprawdę służy za miejsce ćwiczeń przed misjami w Afganistanie, na prawdziwej wojnie. Tę scenę dopisaliśmy do scenariusza, gdy odkryliśmy owe tereny podczas poszukiwań plenerów. Wszystkie ewolucje narciarskie wykonują w filmie dwaj przyjaciele reżysera: Morten Borgen i Ronny Dahl. Ronny był w dziesiątce najlepszych narciarzy freeride’owych świata, nim kontuzja zakończyła jego karierę sportową. Scena, w której Jomar zjeżdża z góry, została nakręcona ostatniego dnia produkcji. Przyniosła nam sporo niepotrzebnych emocji. Obaj kaskaderzy stali na szczycie góry. Gdy zarejestrowaliśmy już zjazd jednego z nich, pojawiła się gęsta mgła. Straciliśmy z oczu tego, który pozostał na górze. On zaś próbował pomalutku schodzić w dół. Gdy się przejaśniło, zobaczyliśmy, że stoi przed półką skalną nad 100-metrową przepaścią. Przez krótkofalówkę udało nam się go zawrócić i sprowadzić na dół wywołując kilka małych lawin.
Komedia w stylu najlepszych filmów Jima Jarmuscha i Akiego Kaurismakiego. Opowieść o podróży za Krąg Polarny w kierunku jaśniejszej strony życia.
Trzydziestoletni Jomar przechodzi trudny okres w życiu. Nie potrafi zapomnieć o dziewczynie, która porzuciła go dla najlepszego przyjaciela. Pewnego dnia dowiaduje się, że mieszka ona na dalekiej północy... z dzieckiem, którego on być może jest ojcem.
Wsiada na śnieżny skuter, bierze na drogę 5 litrów alkoholu i rusza w daleką podróż. Na jej końcu być może czeka na niego zupełnie nowe życie. Ma do przejechania ponad 1000 kilometrów a po drodze do pokonania zaspy śnieżne, zamarznięte jeziora i nieprzebyte góry. W trasie napotka samotników, takich jak on - mieszkańców dalekiej północy, którzy pomogą mu utrzymać trudny kurs ku jaśniejszej stronie życia..
Film zachwycił widzów i krytyków festiwalu w Berlinie(nagroda FIPRESCI), gdzie stał się niespodziewanym przebojem i został zakupiony do dystrybucji w ponad 20 krajach.
Pozostałe
Proszę czekać…
