Podobno w chwili śmierci przelatuje nam przed oczami całe życie. We wschodniej tradycji natomiast wierzy się, że można wówczas z boku zobaczyć swoją agonię.
Cukier jest próbą pokazania tego, co niewyobrażalne - ponownego przeżycia własnej śmierci. Utrzymany w klimacie
Wstrętu Romana Pogańskiego i
The Time We Killed Jennifer Reeves, psychotyczny horror rozgrywa się w onirycznej, dusznej atmosferze. Nielogicznie powiązane ze sobą, zapętlające się epizody prowadzą nas przez tę nieeuklidesową przestrzeń od lodówki, w której bohaterka znajduje swojego martwego sobowtóra, przez makabryczne majaki, krótkie przebłyski świadomości, aż do puszki z tytułowym cukrem.