Drugi z czterech filmów, które Lon Chaney nakręcił dla wytwórni Goldwyn Pictures.
Postać Lona Chaneya pierwotnie nazywała się Rattavich, ale imię to zostało złagodzone do Farralone, aby uspokoić cenzorów, którzy uważali, że pierwotna nazwa była zbyt subtelna, jeśli chodzi o pochodzenie grupy.
W wersji Turner Classic Movies Archives Lon Chaney Collection dostępna jest nowa ścieżka dźwiękowa. W 2000 roku Vivek Maddala został zwycięzcą Konkursu dla Młodych Kompozytorów Filmowych zorganizowanego we współpracy z Magazynem Muzyki Filmowej za napisanie muzyki do tego niemego filmu.
Etap pre i post produkcji
Oryginalne zakończenie filmu ma miejsce po eksplozji bomby w siedzibie stowarzyszenia. Forrest i Lillith mieszkają w chatce w lesie i wierzą, że dzięki Farralone są bezpieczni. Wracając do domku, aby ostrzec Lillith, spotyka Morgridge'a, który mówi mu, że nie mają się czego obawiać. Poświęcenie Farralone nauczyło go, że rozwiązaniem jest miłość, a nie zniszczenie. Zakończenie to zostało wycięte na prośbę Samuela Goldwyna , który uznał, że jest zbyt wymyślone i że kochankowie czytający o nim w gazecie byli o wiele bardziej satysfakcjonującym zakończeniem.
Pozostałe
Zdjęcia do filmu trwały od marca do maja 1921 roku.
Taśma filmowa umieszczona była na 6 rolkach filmowych.
Taśma filmowa mierzyła 1 793 metry.
Często mówi się, że jest to adaptacja powieści "The Purple Mask" Gouverneura Morrisa, ale Morris nie napisał takiej powieści. W rzeczywistości jest to adaptacja powieści Morrisa zatytułowanej "The Purple Flask”, która została opublikowana we wrześniowym i październikowym numerze magazynu Cosmopolitan w 1917 roku.