Herbert Brenon urodził się 13 stycznia 1880 w Dublinie, był irlandzko-amerykańskim reżyserem, scenarzystą, aktorem i producentem filmowym, najbardziej znanym z pracy w erze kina niemego. Uważany był za jednego z pierwszych reżyserów, którzy osiągnęli status gwiazdy i kontrolowali niemal wszystkie kreatywne aspekty swoich produkcji, rywalizując pod względem jakości z pionierami takimi jak D.W. Griffith. Kariera Brenona trwała od 1911 do 1940 roku. Zasłynął z tworzenia spektakularnych i innowacyjnych filmów, które często stawały się trampoliną do sławy dla aktorek, w tym Thedy Bary, Poli Negri i Louise Brooks. Brenon był znany ze swojego rzemiosła i dbałości o szczegóły, a jego produkcje często wyznaczały standardy w ówczesnym przemyśle filmowym. Jego kariera w Stanach Zjednoczonych przygasła wraz z nadejściem kina dźwiękowego, ale kontynuował pracę reżyserską w Anglii w latach 30. W 1929 podczas pierwszej ceremonii wręczenia Oscarów był jednym z nominowanych do tej nagrody – za reżyserię filmu „Sorrell i syn” (1927). Zmarł 21 czerwca w Los Angeles w 1958 roku.