Corinne Griffith była słynną amerykańską aktorką z epoki kina niemego, powszechnie znaną jako „Orchideowa Dama Ekranu” ze względu na swoją niezwykłą urodę. Jej historia życia to porywająca opowieść o gwieździe Hollywood, która z powodzeniem wymyśliła siebie na nowo, przechodząc ze srebrnego ekranu do roli zamożnej autorki i niezwykle bystrej bizneswoman z pokaźnymi nieruchomościami. Griffith urodziła się jako Corinne Mae Griffin w Waco w Teksasie w 1894 roku, chociaż szczegóły dotyczące jej narodzin często były przedmiotem spekulacji i sprzecznych doniesień z powodu jej późniejszych twierdzeń dotyczących wieku i tożsamości. Karierę filmową rozpoczęła w 1916 roku w Vitagraph Studios po wygraniu konkursu piękności, debiutując w krótkometrażowym filmie "La Paloma". Jej sława rosła błyskawicznie i stała się jedną z największych gwiazd Vitagraph, a później First National, występując w licznych filmach niemych. Jej kunszt aktorski przyniósł jej uznanie krytyków, czego kulminacją była nominacja do Oscara dla najlepszej aktorki za główną rolę Emmy Hart w filmie "The Divine Lady" z 1929 roku, który zawierał zsynchronizowaną ścieżkę dźwiękową, ale bez słyszalnych dialogów. Pojawienie się filmu dźwiękowego stanowiło wyzwanie dla wielu gwiazd kina niemego, a Griffith nie była wyjątkiem. Jej pierwszy pełnometrażowy film dźwiękowy, remake jej niemego hitu z 1924 roku "Lilies of the Field", okazał się klapą finansową, częściowo dlatego, że jej głos został opisany przez The New York Times jako „nosowy” i nie nagrywał się dobrze. Po kilku kolejnych filmach, w tym brytyjskiej produkcji "Lily Christine" (1932), po cichu wycofała się z aktorstwa, występując tylko raz, kilkadziesiąt lat później, w drugoplanowej roli w niskobudżetowym filmie "Paradise Alley" (1962). Życie Corinne Griffith po zakończeniu kariery aktorskiej jest prawdopodobnie równie fascynujące jak jej kariera filmowa. Wykazując imponujące zdolności do biznesu, już w latach dwudziestych XX wieku zainwestowała swoje dochody z filmów w nieruchomości i zgromadziła znaczną fortunę, ostatecznie stając się właścicielką kilku budynków biurowych nazwanych jej imieniem. W chwili śmierci w 1979 roku na atak serca pozostawiła majątek wyceniany na podobno 150 milionów dolarów, co czyniło ją jedną z najbogatszych kobiet na świecie w tamtym czasie. Była także utalentowaną i płodną autorką, publikując jedenaście książek, w tym dwie najlepiej sprzedające się wspomnienia: "My Life with the Redskins" (1947), która opowiadała o jej małżeństwie z George'em Prestonem Marshallem, właścicielem drużyny futbolowej Washington Redskins i "Papa's Delicate Condition" (1952), wspomnienie z jej wczesnych lat, które później zostało zaadaptowane na film z 1963 roku z Jackiem Gleasonem w roli głównej.