Lato 1419. Jan Szafraniec czyta królowi fragmenty paszkwilu na królową Elżbietę. Świdrygiełło obiecuje, że się tym zajmie. Znajdzie autora i wrzuci go do lochu. Ciołek jest przerażony. Próbuje odebrać Oleśnickiemu resztę stron satyry. Przecież na jednej z nich jest jego podpis. Granowska jest przerażona, że o tej satyrze dowiedzą się jej dzieci. Księżna Aleksandra przekonuje ją, że nadanie tytułu hrabiowskiego Janowi Pileckiemu zaboli wrogów królowej. Jagiełło wzywa Jastrzębca i każe mu jak najszybciej przygotować odpowiednie dokumenty. Do Krakowa przyjeżdża syn Granowskiej - Jan Pilecki. Chłopak słyszy satyrę na matkę. Chce ukarać Wesołka, który ją wygłasza, ale dochodzi do bójki. Z kłopotu ratuje go Pietrek. Chłopak, który został giermkiem Sambora, szykuje się na wojnę. Femce się to nie podoba.

Sierpień 1419 roku. Król Jagiełło chce się ostatecznie rozprawić z Krzyżakami. Zwołano pospolite ruszenia i szlachta się niecierpliwi. Johann przynosi wieści, że Krzyżacy palą własne wioski. Król Władysław finalnie przyjmuje argumenty Witolda i zawiera z zakonem kolejny rozejm. Świdrygiełło prowadzi śledztwo w sprawie satyry na królową. Książę przesłuchuje żaków Macieja, Pawła i Jaśka. Broni ich Bdzigost, który przekonuje księcia, że żacy są za głupi na napisanie tego typu poezji. Satyrę na pewno napisał ktoś wykształcony, związany z dworem. Oleśnicki odrzuca zarzuty i oddaje stronę satyry podpisaną „Ciołek”. Wróżby Grety nie wszystkim pokazują długie i szczęśliwe życie. Na dłoni królowej nie widać wiele dobrego, ale Greta ją okłamuje mówiąc, że kolejne lata będą spokojne i szczęśliwe. Królowa Elżbieta trafia na twardy opór Jastrzębca w sprawie tytułu hrabiowskiego dla jej syna. Król, po podpisaniu rozejmu, wraca do Krakowa. Sędziwój z Ostroroga tłumaczy Szafrańcowi, że królową Elżbietę zesłał diabeł i czeka ich gniew boży. Jagiełło spada z konia rażony piorunem.

Jesień 1419. Władysław nie czuje się najlepiej po rażeniu piorunem, ale bardziej martwi się postępującą chorobą Granowskiej. Szuka ratunku u litewskiego guślarza. Wysyła po niego Arunasa i Sambora. W Pradze umiera Wacław IV. Na Wawel przyjeżdża czeski poseł i w imieniu Czechów proponuje Jagielle koronę. Świdrygiełło próbuje zmusić Ciołka do załatwienia, z Jastrzębcem, tytułu hrabiowskiego dla Jana Pileckiego. Kiedy Ciołek zawodzi, Świdrygiełło wydaje go królowi. Aydeniz jest zazdrosna, że jej mąż kat Bartosz przyglądał się Agacie - wdowie po młynarzu i ukochanej Pawła. Rzuca się na nią i walczące kobiety rozdziela dopiero Femka.

1420 rok. Jagiełło nie przyjmuje czeskiej korony. Nie chce narażać się węgierskiemu królowi. A Zygmunt Luksemburski i tak wydaje we Wrocławiu niekorzystny wyrok dla Polski. Kat próbuje recytować Aydeniz miłosne wiersze, ale ta go wyśmiewa. Bartosz idzie za nią do łaźni i wyznaje jej miłość, ale za zasłoną jest Agata. Tym razem obie kobiety zaczynają go bić. Ciołek, dzięki wstawiennictwu królowej, zachowuje głowę, ale zostaje wyrzucony z Wawelu. Na krakowskich uliczkach mieszczanie rzucają w niego zgniłymi warzywami. Mieszka od dwóch miesięcy kątem w karczmie, ale nie ma czym zapłacić. Kunegunda każe mu się wziąć do pracy. Ale jakiej? Przecież on jest szlachcicem. Arunas przywozi z Litwy guślarza Krywe. Może on uratuje Granowską. Guślarz Krywe zaczyna swoje czary - rytuał ozdrowienia. O przyjeździe Litwina dowiaduje się Świdrygiełło i mówi o tym Jastrzębcowi i Oleśnickiemu. We trzech postanawiają nakryć króla na pogańskich obrzędach. Idą do lasu i zamiast króla i królowej spotykają kata i Aydeniz.

Maj 1420. Królowa Elżbieta jest chora, ale prosi Jagiełłę, aby pojechał na umówione spotkanie z Witoldem. Król Władysław czuje, że już jej więcej nie zobaczy. Razem ze Świdrygiełłą jadą do Brześcia. W Krakowie natomiast dni radości. Sofia wychodzi za mąż za Sambora, Aydeniz godzi się z katem Bartoszem, a Paweł oświadcza się pięknej wdówce Agacie.

Późne lato 1420. Minęły trzy miesiące od śmierci ukochanej żony - królowej Elżbiety. Władysław Jagiełło rusza do Wilna. Wraz z nim jadą jego brat - książę Świdrygiełło i młody dworzanin Jan Hincza. W drodze, nad jeziorem, spotykają trzy kąpiące się księżniczki Holszańskie - Wasylisę, Marię i Sonkę. Po przyjeździe do Wilna Świdrygiełło prosi księcia Witolda o wybaczenie zdrady i przyrzeka poddać się jego wielkoksiążęcej władzy. Na wydanej przez Witolda i księżną Juliannę uczcie księżniczki poznają króla. Do Krakowa przybywają Czesi - Jan Żiżka, Honzik, i Henryk Czech. Chcą szukać sprzymierzeńców, którzy poprą husytów. Jan Głowacz i Oleśnicki chcą się ich pozbyć. Wynajmują zbirów, którzy mają ich zabić. Czechów ratują z opresji Sambor i Grzymek. Królewna Jadwiga śni o polskiej koronie i o mariażu z księciem Bogusławem. Bo właśnie na Wawel przyjechał z prezentem posłaniec ze Słupska.

Jesień 1420. Księżniczka Sonka podoba się nie tylko królowi Władysławowi. Książę Świdrygiełło chciałby ją mieć w łożu. Dziewczyna gryzie go w rękę i ucieka. Delegacja czeska - Jan Żiżka, Honzik i Henryk Czech oferują Jagielle koronę. Król Władysław nie odmawia. Ale proponuje, aby oddali tron księciu Witoldowi. Witold snuje plany o ożenku króla z Sonką, a Zygmunt Luksemburski swata Jagielle wdowę po czeskim królu Wacławie. Do posagu dołącza Śląsk. Na Wawelu antyhusycki Oleśnicki chce się dogadywać z Luksemburczykiem. Bracia Szafrańcowie są temu przeciwni. W karczmie Bdzigost tłumaczy Pietrkowi doktrynę husycką. Pietrek wybiega z karczmy i znika razem z mieczem Zyndrama.

Zima 1420/1421. Król wysyła na dwór węgierski Zawiszę, swojego posła i szpiega. Ma on przekonywać Luksemburczyka o chęci królewskiego mariażu z Ofką. Ale tak naprawdę Jagiełło chce mieć młodą żonę, Sonkę, która da mu upragnionego syna i następcę tronu. Zbigniew Oleśnicki i młody Hincza jadą do książąt Holszańskich. Mają prosić o rękę księżniczki. Ale której? Bo król im tego nie powiedział. A siostry są trzy. Tymczasem Sonka dostaje prezent od księcia Świdrygiełły. Ale odrzuca jego zaloty. Na Wawelu królewna Jadwiga marzy tylko o mężu i urodzeniu dziedzica tronu. Femka rusza z Zawiszą na południe, do Czech, w poszukiwaniu Pietrka.

Rok 1421. Zbigniew Oleśnicki i Jan Hincza proszą, w imieniu króla Władysława, o rękę księżniczki Holszańskiej. Wszyscy są przekonani, że chodzi o najstarszą Wasylisę. Sonka marzy o oświadczynach Jana Hinczy. Na Wawel przyjeżdża poseł z Brandeburgii, który w imieniu elektora Fryderyka Hohenzollerna prosi o rękę królewny Jadwigi dla swego siedmioletniego syna. Jadwiga marzy o wyjściu za Bogusława Słupskiego. Na razie wygrywają Hohenzollernowie. Zawisza i Femka jadą do Czech. Niestety wpadają w zasadzkę i dostają się do niewoli u Husytów. Jan Żiżka oskarża Zawiszę o szpiegowanie i bycie podwójnym agentem.

Rok 1421. Król Jagiełło jest zły na panów, że ingerują w sprawę jego ożenku z księżniczką Holszańską. Niektórzy są oburzeni, bo księżniczki Holszańskie są stryjecznymi wnuczkami Jagiełły. Król więc musi czekać na kolejną dyspensę. Królewna Jadwiga, za plecami ojca, pisze list do Barbary Cylejskiej, swojej krewnej i żony Zygmunta Luksemburskiego. Skarży się w nim na ojcowską decyzję o jej małżeństwie z Fryderykiem Hohenzollernem. Sofia mówi Samborowi, że będą mieli dziecko. Na Wawel niespodziewanie zostaje wezwany Ciołek. Zostaje sekretarzem biskupa Jastrzębca. Sonka obawia się spotkania ze Świdrygiełłą, nie chce jechać do Wilna i symuluje chorobę. Olga okłada ją pokrzywami. Żiżka uwalnia Femkę, która wstawia się za Zawiszą. Ten wyjeżdża, a ona zostaje w Czechach, by szukać syna.

Jesień 1421. Na Wawel przyjeżdża siedmioletni narzeczony Jadwigi - Fryderyk Hohenzollern. Jadwiga nie chce się z nim spotkać. Mały Fryderyk biega po całym zamku i tylko Mikołaj Trąba umie go uspokoić. W Wilnie na króla czekają panny Holszańskie - Wasylisa i Maria. Rodzina jest przekonana, że król chce ożenić się z najstarszą Wasylisą. Nie przyjmuje do wiadomości słów Witolda, że chodzi o Sonkę. A ta, z bąblami po obłożeniu się pokrzywami, zostaje w majątku księcia Semena. Nagle traci przytomność.

Jesień 1421. Król Władysław jedzie do Wilna. Ustala z Witoldem, że do Pragi pojedzie Zygmunt Korybutowicz. Będzie namiestnikiem Witolda i przygotuje grunt pod jego koronację na czeskiego króla. Na spotkanie z Jagiełłą czeka rodzina Holszańskich - Semen, Aleksandra Drucka i dwie księżniczki - Wasylisa, która jest pewna, że zostanie królewską żoną i najmłodsza Maria. Wychodzi na jaw pomyłka z pannami Holszańskimi. Jagiełło chce się ożenić z Sonką. Na Wawelu szaleje mały Fryderyk Hohenzollern. Zawisza przywozi z Budy Jana Strasza, nie wiedząc, że to szpieg Zygmunta Luksemburskiego.

Jesień 1421. Sonka godzi się ze swoją królewską przyszłością, ale ciągle myśli o Janie Hinczy. Świdrygiełło widzi, jak młodzi na siebie patrzą i chce o tym powiedzieć bratu. Ale książę Witold każe mu milczeć. Księżniczka Wasylisa cieszy się, że jednak nie zostanie królową. Jest szczęśliwa, bo sama może wybrać sobie męża. Wybiera Iwana Bielskiego - bratanka króla. Tymczasem na Wawelu królewna Jadwiga postanawia wychować swego narzeczonego - małego Fryderyka Hohenzollerna. Niestety, gubi się ukochany piesek królewny. A chłopiec miał się nim opiekować. Psuja przyprowadza na zamek Jan Strasz, który dzięki temu wkrada się w łaski królewny.

Rok 1422. W Nowogródku odbywa się chrzest Sonki Holszańskiej. Przyjmuje imię Zofia. Zawisza Czarny przywozi na Litwę legata Brandę Castiglione z dyspensą od papieża. Ma miejsce skromny ślub z Jagiełłą. Jan Hincza nie idzie na weselną ucztę. Wdaje się za to w bójkę z księciem Świdrygiełłą i trafia do lochu. Mały Fryderyk Hohenzollern zakłada smoczą maskę i straszy Mikołaja Trąbę. Arcybiskup ma zawał serca. Na szczęście chłopiec wzywa pomoc. Komtur Malborka Russdorf zleca Hermanowi zabójstwo Jadwigi.

Rok 1422. Zofia, czwarta żona króla Władysława przyjeżdża do Krakowa. Już przy bramie witają ją mieszkańcy. Ciołek daje Hinczy poemat dla przyszłej królowej. Zofia na Wawelu od razu ściera się z Jadwigą. Nie zna jeszcze dworskiego ceremoniału. I zajmuje komnaty królowej, w których po śmierci matki - Anny Cylejskiej, mieszkała królewna. Lech zostaje okradziony przez nieznanego złodzieja. Musi go odszukać, bo honor nie pozwala mu odpuścić. Jagiełło jest wściekły, że Krzyżacy nie chcą wypłacić zasądzonego odszkodowania. Albo oddadzą pieniądze, albo będzie wojna. Komtur Malborka Paul von Russdorf doprowadza do dymisji Wielkiego Mistrza Krzyżackiego Kuchmeistra. Jego szpieg, Herman próbuje dostać się na Wawel.

Rok 1422. Zofii trudno przywyknąć do dworskich obyczajów. Szpieg krzyżacki Herman próbuje zrealizować zadanie - przeszkodzić w zawarciu sojuszu z Brandenburgią podczas wizyty margrabiego Fryderyka Hohenzollerna na Wawelu. Podcina popręg w siodle królewny. Na szczęście Zofia to zauważa i Jadwiga unika wypadku. Królewna Jadwiga nie ma zamiaru dziękować Zofii i nie wiedzieć czemu chce, aby Strasz został jej pokojowcem. Lech chce się zemścić na tym, kto skradł jego sakiewkę. Oprócz pieniędzy miał w niej swoje wybite zęby. Złodziej Sławoj próbuje je sprzedać jako relikwie św. Lamberta. Zbigniew Oleśnicki i Jan Hincza posłują do Malborka. Jeśli nie przywiozą całej sumy, będzie wojna.

Rok 1422. Jagiełło planuje wojnę z zakonem krzyżackim. Zofia martwi się i o niego, i o Hinczę. Na Wawel przyjeżdżają nowe dwórki, panny Szczukowskie - Kachna i Eliszka. Okazuje się, że Zofia i Olga znają je, ale z najgorszej strony. Jagiełło obiecuje pomoc Zygmuntowi Korybutowiczowi, którego Witold wysłał jako swojego namiestnika do Pragi. Tymczasem Oleśnicki w swoim kazaniu piętnuje husytów. Mikołaj Trąba ostrzega króla przed kanonikiem Oleśnickim. Lech wymyśla intrygę przeciw Sławojowi. Upija go w karczmie, ładuje na wóz i planuje wywieźć z Krakowa. Ale konkurent w złodziejskim fachu ląduje w lochu, uznany za szpiega.

Rok 1422. Król Władysław wyrusza na wojnę. Żegna się ze swoim przyjacielem i doradcą Mikołajem Trąbą. Nie wie, że to ich ostatnia rozmowa. Jagiełło zostawia na Wawelu Jana Hinczę, aby opiekował się Zofią. Zmęczony zakazanym uczuciem Jan, na spowiedzi, wyznaje Mikołajowi Trąbie swój afekt do Zofii. Zofia próbuje przełamać lody z Jadwigą, ale tylko ją rozdrażnia. Tymczasem w mieście, Ciołek walczy o powrót do łask, spisując cuda Jadwigi Andegaweńskiej. A Sławoj opuszcza lochy i zapowiada zemstę na Lechu.

Rok 1422. Trwa wojna golubska. Krzyżacy zamykają się w zamku w Golubiu. Polacy przejmują list do Wielkiego Mistrza, w którym jest jasno napisane, że Zygmunt Luksemburczyk popiera zakon. Stanisław Ciołek wraca na Wawel. Zabawia Zofię i jej gości opowieściami o Ginewrze i Lancelocie. Królewna Jadwiga jest zaproszona, ale nie przyjmuje zaproszenia. Krzyżacki szpieg Herman próbuje ją otruć. Ale zatrute pierniczki bierze z tacy mały Fryderyk. W Krakowie złodziejski pojedynek Lecha i Sławoja. Lech idzie do łaźni i kradnie płaszcz Spytka z Melsztyna.

Rok 1422. Mały Fryderyk Hohenzollern i królewna Jadwiga nie zjedli zatrutych pierniczków. Mikołaj Trąba, Zawisza Czarny i Jastrzębiec jadą do Kiezmarku na spotkanie z Zygmuntem Luksemburskim. Arcybiskup nie zdąży przed śmiercią wyjawić, kto jest węgierskim szpiegiem na Wawelu. Pokój mełneński z Krzyżakami zostaje zawarty. Polscy rycerze nie chcą świętować. Według nich tylko Litwa zyskała na tej wojnie - odzyskała Żmudź. Jagiełło ściera się z księciem Witoldem o przyzwolenie Zygmuntowi Korybutowiczowi na radykalną husycką herezję - komunię pod dwiema postaciami. Zofia wyciąga rękę do Jadwigi, lecz kończy się to wypadkiem, podczas którego Jadwiga zapała zachwytem dla Jana Hinczy.

Rok 1422. W Kieżmarku przewodnik Gaspar odzyskuje demaskujący Strasza list. Na razie nikt się nie dowie, kto na Wawelu jest szpiegiem Luksemburczyka. Zawisza spotyka się z Zygmuntem. Zapewnia go, że Jagiełło nie popiera Zygmunta Korybutowicza. Jagiełło, po podpisaniu pokoju z Krzyżakami, wraca na Wawel. Ucztę, na której Zofia i Jadwiga nawet razem tańczą, przerywa wiadomość o śmierci Mikołaja Trąby. Jagiełło bardzo to przeżywa. Zofia zabiera go na trakt, którym Jastrzębiec wiezie zwłoki Trąby. W karczmie Lech i Sławoj pokazują ukradzione fanty. Kto wygra złodziejski pojedynek i zostanie królem krakowskich złodziei? Spytek szuka skradzionego mu płaszcza. Rozpoznaje Lecha.

Wiosna 1423. Zbigniew Oleśnicki chce zostać biskupem krakowskim. Konkuruje z Wojciechem Jastrzębcem i Janem Szafrańcem. Udowadnia Jagielle, że pierwszy jest nieudacznikiem, a drugi ma za duże wpływy na Wawelu. Zofia sądzi, że jest w ciąży. Mimo ostrzeżeń Henryka Czecha i Awdokii, że za wcześnie, by to stwierdzić, mówi królowi o swoich podejrzeniach. Lech nie może odzyskać skradzionego Spytkowi płaszcza. Z pomocą przychodzi Sławoj, ale nie robi tego bezinteresownie.

Wiosna 1423. Zofia i Olga rozdają krakowskim dzieciom kołacze i pierniczki. To ruski zwyczaj rozdawania łakoci dzieciom biedaków, gdy dzieje się coś dobrego. A ona jest przekonana, że jest brzemienna. Niestety, nie jest. Jagiełło ogłasza, że wybrał biskupa Krakowa. Został nim Zbigniew Oleśnicki. Zawisza zostaje jeńcem husytów. Jan Żiżka obiecuje mu publiczną egzekucję w Pradze. Femka wysyła w jego sprawie posłańca do Jagiełły. Prosi króla o pomoc. Jagiełło każe zawieźć do husytów okup za Zawiszę. W drodze powrotnej posłaniec zostaje zatrzymany przez oddział, którym dowodzi Pietrek. W Krakowie powieszono krzyżackiego szpiega Hermana, który chciał otruć królewnę Jadwigę. W karczmie Bdzigost broni Kunegundy przed Głowaczem i zostaje aresztowany za napaść na szlachcica.

Rok 1424. Wawel szykuje się do koronacji Zofii. Zapowiedziało się wielu dostojnych gości. Zofia na matronę dla Jadwigi wybiera Katarzynę Mężykową. Nie jest to dobry wybór. Król Danii Eryk z księciem słupskim Bogusławem, w drodze do Budy, zatrzymują się w Krakowie. Zofia po raz pierwszy ma przyjąć tak dostojnego gościa. Oleśnicki radzi jej, aby prawie w ogóle się nie odzywała. Jagiełło martwi się o Zawiszę, po którym, mimo wysłanego okupu, słuch zaginął. Głowacz oskarża Bdzigosta o napaść na szlachcica. Mnicha będzie sądził sąd miejski. Przyjaciele postanawiają go uwolnić z lochu. Bdzigost ucieka z lochu i wraca do niego dobrowolnie.

Rok 1424. Jagiełło dowiaduje się o nietakcie Zofii w stosunku do króla Eryka. Żona tłumaczy mu, że tylko posłuchała Oleśnickiego. Książę Świdrygiełło wykorzystuje kłótnię między Zofią i Jadwigą, żeby zbliżyć się do królowej. Król widzi go z żoną w dwuznacznej sytuacji. Na Wawelu pojawia się Zawisza Czarny, który po koronacji zaprasza dostojnych gości do swego domu na ucztę. Bdzigost, w czasie procesu przed miejskim sądem, oświadcza, że jest szlachcicem, ale jego szlachectwo nagania, czyli podważa Jan Głowacz. Sędziowie decydują, że Bdzigost musi przedstawić sześciu świadków.

Wiosna 1424. Jagiełło wybiera się na przejażdżkę w towarzystwie dwóch królów - Zygmunta Luksemburskiego i Eryka - króla Danii i Norwegii. Czy będą na niej omawiać ewentualny mariaż królewny Jadwigi z księciem Bogusławem Słupskim? Barbara próbuje przekonać Jadwigę, ale ona uważa, że książę Bogusław jest zarozumiałym pyszałkiem. Królowa Zofia nie jest pewna ciąży i nie chce tym razem robić królowi nadziei. Świdrygiełło po raz kolejny proponuje Zofii schadzkę. Ta, dzięki pomocy Olgi i Hinczy, ośmiesza księcia. Strasz ma uniemożliwić powrót małego Fryderyka na Wawel. Zabija więc posłańca jadącego do Wilna. Kunegunda prosi Głowacza, aby ten wycofał skargę na Bdzigosta. Głowacz staje się wobec niej natarczywy. Hynek ratuje ją z opresji.

Wiosna 1424. Wawel cieszy się na wieść o ciąży królowej Zofii. Jagiełło z tej okazji mianuje Jana Szafrańca na stanowisko kanclerza koronnego, a Stanisława Ciołka na urząd podkanclerza koronnego. Ochmistrzem królowej zostaje Wojciech Malski. Do Witolda dociera poselstwo dwóch królów, by zabiegać o względy dla księcia Bogusława oraz tajne poselstwo od Jagiełły, by zwlekał z decyzją. Tymczasem Świdrygiełło zaczyna spiskować z Zygmuntem Korybutowiczem. Nowy krewniak Bdzigosta pojawia się w Krakowie. To Dobek z Bagna – skąpiec, który chce zapłaty za swoje zeznania. Strasz dostaje nowe zadanie. Szpieg Zdenek przekazuje mu rozkaz - królowa nie może urodzić. Strasz płaci mieszczce Jolancie, aby ta kupiła od Grety zioła poronne.

Lato 1424. Henryk Czech stawia Jagielle horoskop i przepowiada mu troje dzieci. Na Wawel docierają wieści, że Zygmunt Korybutowicz samowolnie zebrał wojska i ruszył do Pragi. W karczmie liczą zebrane pieniądze. Jest ich zbyt mało, aby opłacić zeznania Dobka z Bagna, które potwierdzą szlachectwo Bdzigosta. Hynek kradnie marcepan z królewskiej kuchni. Powinno wystarczyć pieniędzy na opłacenie Dobka. Chciwy krewniak składa stosowne zeznanie. Bdzigost jest wolny. Strasz próbuje podać Zofii zioła poronne, ale Awdokia coś zauważa. Niedoszły zamachowiec sam wypija zioła na poronienie.

31 października 1424 r. Zofia podróżuje z mężem po Polsce. Ale król Władysław wiedząc, że zbliża się termin porodu, odsyła ją do Krakowa. Zawisza przyjeżdża do Przemyśla i przywozi królowi najnowsze informacje o wojnie w Czechach. Żiżka nie żyje. Honzik przynosi Femce, znaleziony w miejscu potyczki z Węgrami, miecz Zyndrama i rękawicę z herbem Słońce. Czy Pietrek zginął w walce? W Krakowie pojawia się Guślarz. Ciekawe przyszłości Katka, Agata i Kunegunda zapraszają do karczmy Guślarza. Zofia z Awdokią i Olgą w wawelskim ogrodzie odprawiają Dziady. Chcą przywołać duchy przodków. Królowa zaczyna wcześniej rodzić. Jagiełło ma proroczy sen. Dzwony w Krakowie obwieszczają narodziny królewskiego syna.

Zima 1424. Władysław Jagiełło wraca do Krakowa. Królewna Jadwiga chce jako pierwsza go powitać. Ale on kieruje kroki do nowonarodzonego syna - dziedzica. Planuje huczny chrzest. Zbigniew Oleśnicki będzie ojcem chrzestnym, w zastępstwie papieża. Zbigniew z Brzezia jest bardzo chory, ale chce wszystkiego dopilnować. Strasz rozpuszcza plotki, że królowa odprawiała Dziady i że dziecko może być nawiedzane przez jakiegoś ducha. Zofia jest rozczarowana, że nie może spędzać więcej czasu z dzieckiem, a Jadwiga sfrustrowana narodzinami brata. Nocą wchodzi do komnaty dziecięcej. Femka odnajduje domniemanego zabójcę swojego syna. Chce pomścić Pietrka. Ale nie może zabić Gabora. Jest taki młody, jak Pietrek. Dominikanin - Inkwizytor szuka Guślarza. Kunegunda, Agata, Katka i Bdzigost pomagają guślarzowi wydostać się z miasta.