Julia budzi się w swoim mieszkaniu otoczona krwią. Na podłodze leżą ciała Ramiro i Nahuela. Ramiro nadal żyje, obaj byli jej kochankami. Dziewczyna zostaje oskarżona o morderstwo. Jest sama. Jest przerażona. Jest w ciąży. Trafia do więzienia dla matek i ciężarnych kobiet, gdzie na świat przychodzi jej dziecko... Po porodzie Julia odwiedza Ramiro w więzieniu dla mężczyzn. Wydarzenia tamtej nocy pozostają dla nich niejasne, tak samo, jak wzajemne uczucia. Jest jeszcze dziecko...
Część ról strażników, przełożonych, dozorców została zagrana przez prawdziwy personel więzienny.
Etap pre i post produkcji
Lwica była kręcona od września do grudnia 2007 roku w niespotykanych do tej pory sceneriach w argentyńskich filmach – były to najlepiej strzeżone więzienia z więźniami w roli statystów.
Cały plan znajdował się za murami więzień, więc obsada i pracownicy techniczni koegzystowali z penitencjariuszami przez większość czasu trwania zdjęć.
Aby otrzymać pozwolenia ma pracę w tych więzieniach i z tymi ludźmi, osoby tworzące film musiały spędzić więcej czasu w sądzie i innych instytucjach niż na planie. Dzięki temu wszystkie zalecenia prawne spełniono, a żaden przepis nie został złamany.
Pozostałe
W 1997 roku wydłużono okres, przez jaki dzieci mogą przebywać w więzieniach, do czterech lat. W 2008 roku kobiece więzienie w Ezeiza miało pod opieką 114 dzieci, z czego 63 urodziło się w więzieniu, a 37 jeszcze nigdy nie opuściło jego murów.
Tylko 40% kobiet ma prawomocne wyroki; pozostałe 60% nie ma żadnej decyzji sądu (stan w 2008 r).
Dzieci wychowujące się w więzieniu nabywają związanych z tym miejscem nawyków, a częstym zjawiskiem jest rozwijający się się lęk przed otwartymi przestrzeniami i inne fobie. Podczas gdy dzieci żyjące na wolności bawią się w chowanego, te żyjące za kratami preferują „godziny odwiedzin”.
Kobiece więzienie w Ezeiza Nr 31 (Nuestra Seńora de San Nicolás) zostało utworzone w 1996 roku po stwierdzeniu zbyt dużej „swobody obyczajowej” w więzieniu Nr 3. Celem powstania była ochrona kobiet w ciąży i wychowujących dzieci. Do tej pory (2008 r.) pozostaje jedynym kobiecym karcerem w Argentynie.
Wykształcenie kobiet odbywających wyroki w argentyńskich więzieniach to: nieukończona żadna szkoła – 37%; skończona szkoła podstawowa – 42%; świadectwo szkoły średniej posiada 9%; dyplom uczelni wyższej – zaledwie 2%.
W Argentynie spośród wszystkich morderstw dokonanych przez mężczyzn 7% kwalifikowanych jest jako zabójstwo w afekcie (w stanie silnego wzburzenia usprawiedliwionego okolicznościami). Wśród kobiet odsetek ten wynosi 72%.