Scenariusz „Gliniarza z Beverly Hills: Axel F” nie służy rozwinięciu dawno domkniętej historii, a jedynie oddaniu honorowej salwy zanim pamięć o pierwowzorze zostanie majestatycznie złożona do grobu 4

Gliniarz z Beverly Hills znów ma powody, by wkroczyć do akcji. Jego córka jest prokuratorem nadzorującym skomplikowane śledztwo. Ktoś ma jednak interes w tym, by odradzić kobiecie jej przesadną gorliwość w dążeniu do wyjaśnienia sprawy. Jane Saunders zostanie więc sterroryzowana i upomniana. Jeśli zbyt starannie zabierze się do swoich obowiązków – zginie. Jej tata jest policjantem z długoletnim stażem. „Zawsze walczyłeś tylko o swoja pracę” – wypomina ojcu Jane. „Brakowało ci jedynie adrenaliny” – doprecyzowuje. Córce idzie o brak zaangażowania ojca w jej wychowanie. Istotnie, tata nie pamięta dokładne daty urodzin swojego dziecka. Adrenalina towarzyszy mężczyźnie na co dzień. Axel Foley jest asem policji w Beverly Hills. Temu zajęciu oddał się bez reszty. Nowo odkryta córka jest dla niego sporym wyzwaniem. Axel chciałby spłacić długi z przeszłości, nadrobić swoją młodzieńczą niefrasobliwość. Jedynym na to sposobem będzie aktywność policyjna. Jeśli wybawi córkę z jej problemów zawodowych jest szansa, że nadrobi zamrożone przez lata relacje wzajemne.

„Dlaczego założyłeś, że nie lubię hokeja? Na podstawie mojej karnacji?” – dopytuje zaproszony na mecz Axel. Wizyta tutaj jest tylko przykrywką. Policjant spodziewa w hali sportowej spotkać groźnych przestępców. Kolega, który zaprosił Foleya na mecz, zrobił to z czystej kurtuazji. Obaj teraz wezmą udział w niesprowokowanej jatce. Foley niby nie ma kompleksów na temat koloru swojej czarnej skóry, ale kontrast z białym lodowiskiem jest zawsze dobrym pretekstem do odwrócenia uwagi od sedna sprawy. Akcja niespodziewanie się rozkręca, przestępcy usiłują uciec, Axel jest w swoim żywiole. „Wielu ludzi w twoim wieku wybiera pracę za biurkiem” – dyszy zniesmaczony ofiarodawca, który z dobrą intencją zaprosił Foleya na mecz. Teraz obaj muszą gonić bandytów. Inaczej sami zostaną zabici. „Zawsze walczyłeś tylko o swoja pracę” – wypomni Jane już po skończonej akcji swojemu tacie. Córka twierdzi, że ojcu brakowało samozaparcia jedynie w dążeniu do realizacji spraw rodzinnych.

Eddie Murphy odbył długą drogę od chwili zdyskontowania swojego sukcesu pod postacią pierwszego Gliniarza z Beverly Hills. Przez ten czas świat przeżył setki wstrząsów estetycznych. Obecnie Murphy choć starszy, udaje młodszego niż był cztery dekady temu. Jego witalność wprawdzie nie stępiała, ale humor ewidentnie wyblakł. Eddie nadal pląsa, podskakuje, rzuca zwischenrufy, pyskuje, przewraca białkami oczu i strzela jako pierwszy. Wszystko to w celu reanimacji minionej świetności, która obecnie słabo się broni. Scenariusz filmu Gliniarz z Beverly Hills: Axel F nie służy rozwinięciu dawno domkniętej historii, a jedynie oddaniu honorowej salwy zanim pamięć o pierwowzorze zostanie majestatycznie złożona do grobu. Wysokooktanowy temperament Eddiego Murphy godzien jest co prawda symbolicznego uwiecznienia, ale zwiewność, z jakim będzie grana uroczysta kantata wart może być tylko ukrycia zażenowanej twarzy w szczelnych dłoniach.

Axel Foley nie ustaje w pogoni za buzującymi emocjami. Właśnie przebrał się za prawnika, który może być partnerem jego córki. Axel chce ją przekonać, że potrzebna będzie osobista ochrona. „Wyglądam jak prawnik” – zapewnia Jane jej tata. „Wyglądasz jakbyś sprzedawał iPhone'y nastolatkom” – córka sceptycznie skomentuje żałosny widok ojca. Długoletni preceptor Axela właśnie odchodzi z policji na emeryturę. Od współpracowników dostał w wymownym prezencie pielucho-majtki. Axel niniejszym traci parasol ochronny. Przełożony dotąd krył wybryki szalonego, ale skutecznego podwładnego. Dobrze by było, żeby dla dobra instytucji, jaką panowie reprezentują (a przy okazji i filmu) obaj skrupulatniej zajęli się wnukami.