W pierwszym filmie, który Chaplin nakręcił po wojnie, nie pojawia się już postać sympatycznego włóczęgi. Jego miejsce w czarnej komedii Pan Verdoux zajmuje tytułowy morderca. Wzorując się na głośnej sprawie francuskiego zbrodniarza Landru, mistrz burleski opowiada tym razem o bankierze, który traci pracę w okresie Wielkiego Kryzysu. Aby utrzymać niepełnosprawną żonę i dzieci, Pan Verdoux postanawia mordować starsze, bogate kobiety. Ludzkie życie staje się dla niego warte tyle, ile może na nim zarobić; sam przy tym uważa się za przedsiębiorcę prowadzącego interesy nowocześniejszymi metodami - nożem i trucizną. Złapany i sądzony ostatecznie Verdoux, wypowiada na sali sądowej znamienne słowa, że ten, kto zabija jedną osobę - jest mordercą, a ten kto zabija miliony - wielkim bohaterem. Świeżo po wojnie taka postawa nie przysporzyła reżyserowi zbyt wielu pozytywnych recenzji. Dopiero po latach, postawiono ten film obok największych dokonań Chaplina, uznając wnikliwą ocenę społecznej hipokryzji za mistrzowską.