Roy Pomeroy urodził się 20 kwietnia 1892 roku w Darjeeling w Indiach. Był innowacyjnym amerykańskim technikiem filmowym, pionierem efektów specjalnych i reżyserem, znanym przede wszystkim ze swojego wkładu w rozwój kina niemego i zdobycia pierwszego w historii Oscara za efekty inżynieryjne. Pomeroy urodził się w Indiach, gdzie jego ojciec, William Henry Jobbins (1851-1893), był dyrektorem Indyjskiej Szkoły Artystycznej w Kalkucie. Po śmierci ojca, Roy i jego rodzina przenieśli się do Stanów Zjednoczonych. W 1917 roku, w wieku 25 lat, Roy mieszkał w Nowym Jorku, gdzie pracował jako niezależny artysta, a później jako scenograf teatralny. W czasie I wojny światowej służył w siłach powietrznych, gdzie zajmował się wynalazkami związanymi z fotografią lotniczą, celownikami bombowymi i nawigacją, w tym kamerą do wykrywania obiektów maskowanych. Kariera Pomeroya rozpoczęła się w czasach kina niemego, kiedy pracował dla studia filmowego Famous Players-Lasky i jego następcy, studia Paramount Pictures. Był pionierem i innowatorem w dziedzinie efektów specjalnych w latach 20. XX wieku. Jego najbardziej znane osiągnięcia to: „Dziesięcioro przykazań” (1923) – Pomeroy zaprojektował przełomową sekwencję rozstąpienia się Morza Czerwonego oraz efekt pojawienia się przykazań w literach ognia;„Piotruś Pan” (1924), „Old Ironsides” (1926) i „The Rough Riders” (1927) – przy tych filmach również zastosował swoje nowatorskie techniki; „Skrzydła” (1927) – za swoją pracę przy tym epickim filmie wojennym o pilotach z I wojny światowej otrzymał Nagrodę Akademii za najlepsze efekty inżynieryjne podczas pierwszej ceremonii wręczenia Oscarów w 1929 roku. Była to jedyna nagroda przyznana w tej konkretnej, krótkotrwałej kategorii. Był także członkiem i założycielem Amerykańskiej Akademii Sztuki i Wiedzy Filmowej. Otrzymał Oscara za efekty inżynieryjne do filmu „Skrzydła” 1927 roku podczas pierwszej ceremonii wręczenia Oscarów. Pomeroy pełnił funkcję szefa działu badań w Paramount, gdzie eksperymentował z różnymi technologiami, w tym z dodawaniem dźwięku do wielkoformatowego procesu Magnascope. Studio wysłało go także do laboratoriów RCA i Western Electric w celu zbadania technologii dźwiękowej Vitaphone. Po powrocie był postrzegany przez współpracowników jako ekspert od dźwięku. Pomeroy był pasjonatem łucznictwa i trzymał kolekcję łuków w swoim gabinecie. Zmarł 3 września 1947 roku w Los Angeles, Kalifornia, USA w wieku 55 lat.