Filmy palenie papierosa, ciąża

Adaptacja powieści Guntera Grassa. Trzyletni Oscar przestaje rosnąć w dniu przejęcia władzy przez partię Hitlera. Jego oczami śledzimy burzliwą historię Gdańska przed i po wybuchu wojny...

Każdy odcinek Małej Brytanii to zbiór skeczy, w które wprowadza narrator (w tej roli Tom Baker). Serial nie ma jednej, spójnej fabuły, natomiast postacie w nim występujące, pojawiają się w kolejnych odcinkach całej serii.

Kym (Anne Hathaway) wraca do domu na ślub swojej siostry Rachel (Rosemarie Dewitt). Rozpoczyna się pełne muzyki i miłości doniosłe wydarzenie, na które przybywają liczni krewni i przyjaciele. Kym nie jest jednak w stanie oddać palmy pierwszeństwa pannie młodej. Wkrótce tłamszone w rodzinie napięcia zaczynają doprowadzać do wrzenia. Mimo, że weekend wypełniony zostaje kryzysami i konfliktami, odwaga i szczerość dwóch sióstr łączą rodzinę w celebracji. Rachel wychodzi za mąż to intymny i inspirujący portret dysfunkcyjnej rodziny starającej poradzić się z tragediami i nowymi początkami.

Ahmad i Marie nieformalnie zakończyli swój związek cztery lata temu. Dwójka ich dzieci, Léa i Lucie, mieszka razem z matką. Po długiej rozłące mężczyzna przylatuje do Paryża, aby ostatecznie podpisać dokumenty i tym samym doprowadzić sprawę rozwodową do końca. Marie potrzebuje tych formalności, aby móc wejść w nowy związek małżeński z Samirem. Z pozoru prosta wizyta nabiera dramatyzmu, kiedy Ahmad dowiaduje się, że atmosfera w jego dawnym domu daleka jest od normalności. Z każdą chwilą kolejne tajemnice z przeszłości wychodzą na jaw i odciskają swoje piętno na życiu wszystkich.

Po śmierci ojca młodziutki Dorian przyjeżdża do Londynu po odziedziczony majątek. Szybko udaje mu się zaprzyjaźnić z lokalną arystokracją i zdobyć nowych przyjaciół. W śród nich są Basil Hallward uzdolniony malarz i Lord Henry Wotton, który szybko staje się mentorem Doriana. Jakiś czas później Basil maluje dla Graya portret, przy którym chłopak zaprzedaje duszę diabłu za wieczną młodość. O dziwo spełnia się to i Dorian mimo upływu lat, odniesionych ran i nadużywania wszelkiego typu używek wciąż pozostaje piękny i młody. Zmienia się jedynie jego wizerunek na obrazie, odzwierciedlający duszę.

"Królestwo" to nazwa wielkiego szpitala w Kopenhadze. Doktor Stig Helmer (Ernst-Hugo Järegard), kłótliwy szwedzki neurochirurg nienawidzący Duńczyków, spóźnia się na poranne spotkanie. Podczas jego nieobecności rejestrator Hook (Soren Pilmark), przyjmuje pacjentkę, starszą panią Drusse (Kirsten Rolffes) na badanie mózgu. Jej syn, Bulder (Jens Okking), technik i pielęgniarz, pragnie uprzyjemnić kolejny, dwudziesty piąty już pobyt matki na oddziale neurologicznym. Helmer dostaje furii uważając, że nadszarpnięto jego autorytet i nakazuje natychmiastowe wypisanie pani Drusse, tym bardziej, że odkrywa jej podręcznikową wręcz symulację. Syn admini-stratora szpitala, stażysta Mogge (Peter Mygind) zostaje odtrącony przez piękną pielęgniarkę Camillę (Solbjorg Hojfeldt). Chcąc zamanifestować swe niezadowolenie odcina głowę ciału leżącemu w kostnicy i podrzuca do jej pokoju w plastikowej torbie. Ale torbę otwiera przypadkowa studentka i Mogge musi ją ukryć w swojej szafce. Administrator szpitala, doktor Moesgaard (Holger Juul Hansen) ostrzega Helmera, że matka małej dziewczynki Moony, którą ostanio operował, zamierza go zaskarżyć o błędy w sztuce lekarskiej. Szukając ochrony, Helmer przyłącza się do sekretnego stowarzyszenia wzorującego się na masonerii. Pani Drusse ciągle słyszy w szybie windy płacz młodej dziewczyny i chce ustalić, do kogo należy usłyszany głos. Odkrywa, że w 1919 roku mała dziewczynka Mary, została zamordowana w szpitalu "Królestwo" przez własnego ojca, wybitnego lekarza Aage Krügera (Udo Kier).

Film jest adaptacją izraelskiego filmu z 2007 roku pt. Ha-Hov. Historia rozpoczyna się w 1997 roku, kiedy do byłych agentów Mossadu, obecnie na emeryturze - Rachel (Mirren) i Stefana (Wilkinson) dociera szokująca informacja o ich byłym współpracowniku Davidzie (Hinds). Cała trójka od lat podziwiana była przez obywateli Izraela za sprawą misji przeprowadzonej w 1966 roku, kiedy trójka ta wytropiła nazistowskiego zbrodniarza Vogela (Christensen) w Berlinie Wschodnim. Mimo ogromnego ryzyka i kosztów osobistych misja zakończyła się sukcesem. Tak przynajmniej się wydawało przez trzydzieści lat...

Szesnastoletni Erik jest bity przez swojego ojczyma. Swoją złość wyładowuje na rówieśnikach. Po wyrzuceniu ze szkoły matka postanawia umieścić go w prywatnej szkole dla chłopców w miejscowości Stjärnsberg. Zabrania Erikowi wdawania się w bójki, jednak czy to jest możliwe w takiej szkole? Czy uda mu się wybrnąć z tego cało?

Michel, zbuntowany młody mężczyzna uciekając skradzionym samochodem zabija policjanta. Zdaje sobie sprawę, że za kilka godzin będzie ścigany przez policję całego kraju. Przybywa więc do Paryża, by odebrać od dłużnika pieniądze, które pomogłyby mu w ucieczce za granicę. Do wyjazdu namawia także piękną Amerykankę, z którą łączy go niesprecyzowane uczucie. Sprawy zaczynają się komplikować, gdy okazuje się, że dłużnik zniknął. Michel pozbawiony możliwości ucieczki, czuje się coraz bardziej osaczony.

Pierre, uznany i zadowolony z siebie korespondent wojenny, ma przeprowadzić wywiad z gwiazdą amerykańskich seriali telewizyjnych, Katją. Niewiele jednak wie o aktorce (oprócz tego, że zrobiła sobie operację biustu), a jego nieprzygotowanie szybko wychodzi na jaw. Arogancja nieco ekscentrycznego dziennikarza irytuje Katję, wściekła opuszcza restaurację, w której umówili się na spotkanie. Wkrótce, za sprawą niegroźnego wypadku, spotkają się ponownie, tym razem w przestronnym mieszkaniu Katji. Nic jednak nie jest tym, czym się na początku wydaje. Dziennikarz polityczny niekoniecznie musi być honorowy, a blondynka głupia. Wraz z upływem czasu, na powierzchnię wychodzą rzeczy, które do tej pory pieczołowicie skrywali. Ale czym właściwie jest prawda, a czym kłamstwo? No i – kto tu właściwie zadaje pytania, a kto odpowiada...?