Atak stonki ziemniaczanej na uprawy na ziemiach NRD, Polski i Czechosłowacji w 1950 roku był przez władze interpretowany jako akcja Amerykanów przeciw blokowi wschodniemu. Amerykanie mieli zrzucać stonkę z samolotów, którymi dostarczali pomoc Niemcom Zachodnim. Propagandę uprawiano wszelkimi możliwymi kanałami – za pośrednictwem plakatu, radia i kina. W filmie „Stonka” poza warstwą propagandową i instruktażową, znalazły się wysokiej jakości ujęcia ukazujące cykl życia chrząszcza. Opowieść lektora i zbliżenia na stonkę, która przypadkowo wydostaje się na wolność z pudełka zapałek nadają filmowi dramaturgię właściwą filmom przyrodniczym, w jakich specjalizowały się później państwowe telewizje. Obok historii szkodnika drugim bohaterem jest ziemniak – jego miejsce w diecie Polaków, w rolnictwie, w obyczajach. „Stonka” to film oświatowy produkcji czechosłowackiej z polskimi planszami i komentarzem opracowanym w celu dystrybucji w Polsce. Jego walory filmowe znacznie przewyższają standardy typowej produkcji propagandowej tego okresu. Twórcą filmu był Václav Jan Stanĕk (1907–1983), zoolog, botanik i autor filmów przyrodniczych, zasłużony zarówno dla nauki, jak i twórczości filmowej i fotograficznej. Studia filmowe Barrandov w Pradze dysponowały wówczas sprzętem o wiele nowocześniejszym niż polskie wytwórnie, dzięki czemu możliwa była tak zaawansowana produkcja filmowa.