Czy gdy umarliśmy to wiemy, że jesteśmy martwi? Czy jakaś siła wyższa da nam szansę na to aby sprawdzić czy jesteśmy źli sami z siebie i czy tylko paraliżujący strach przed potępieniem może zmienić nasze postępowanie i odsunąć na bok żądze? Sauna wg mnie jest filmem niedocenionym, ale też nieodpowiednim dla każdego. Jeżeli ktoś szuka ciężkiego klimatu, w którym będzie się brodzić jak przez mroczne mokradła, gęste lasy i wymarłe miejsca, to wybierze dobrze. Uczucie nieprzyjemności i depresji oraz niezrozumienia są silną stroną tego filmu, bo jako horror sam w sobie [?] nie jest straszny. Podobne odczucia miałem przy filmie Wiedźma – Opowieści z Nowej Anglii.

Rasowy, mroczny horror. Nastrój grozy budowany klimatem, a nie jump scenami. Bagienne plenery i podbudowa historyczna dodatkowo na plus. Mała perełka.

Świetny klimat i plenery, podoba mi się również kontekst historyczny, jednak sama opowieść nużąca. Ciężko domyślić się o co w tym filmie tak właściwie chodzi. Jako horror mało straszny, jako dramat tylko średni.

Oparta o mistycyzm metaforyczna opowieść, rozgrywająca się na tle skandynawskich krajobrazów. Ma zapędy psychologiczne i mało wspólnego ze sztampowym horrorem.