Marzyciel

7,7
Akcja filmu rozgrywa się w edwardiańskim Londynie w 1903 roku. Bohaterem jest szkocki pisarz James Matthew Barrie (1860-1937). JM Barrie (Johnny Depp), pisarz u szczytu literackiej kariery, szuka natchnienia do pracy nad nową książką. Spotkanie czarującej damy (Kate Winslet), matki czwórki chłopców, pozwoli mu odnaleźć inspirację dla swojej twórczości. Miłość kobiety oraz wyobraźnia dzieci sprawią, że stworzy dzieło, które uczyni go nieśmiertelnym.

Aktorzy o filmie

Johnny Depp - James Matthew Barrie

"Z przyjemnością przyjąłem rolę J.M. Barrie'ego, ponieważ często wcielam się w postacie bohaterów, które mają w sobie coś z dziecka. To chyba zgodne z moją naturą. Jestem pełen uznania dla J.M. Barrie'ego, który stworzył wspaniałe literackie dzieło - pochwałę potęgi wyobraźni. Wcielenie się w twórcę "Piotrusia Pana" było podróżą, w trakcie której na nowo miałem możliwość odkrywania w sobie dziecięcej niewinności. To niezwykle cenne aktorskie doświadczenie na pewno wykorzystam w pracy nad innymi filmami.

"Marzyciel" to jednak przede wszystkim film o miłości. Życie głównego bohatera przepełnione jest uczuciem do matki czwórki chłopców, którzy inspirowali go do twórczej pracy. Związek pisarza z Sylvią nie jest jednak klasycznym romansem z zakończeniem, które da się przewidzieć. To złożona i poruszająca relacja dwojga ludzi, którzy, mimo problemów, nie boją się marzyć o wspólnym szczęściu."

Kate Winslet - Sylvia Llewelyn Davies

"Sylvia jest młodą, kochającą synów, silną kobietą. Wychowuje samotnie czwórkę chłopców, nie traci jednak pogody ducha i determinacji. Myślę, że właśnie to zaintrygowało w niej J.M. Barrie'ego. Sylvia ceni sobie wrażliwość i pozwala zabrać się w podróż do świata wyobraźni Jamesa. Ich wzajemna fascynacja wytrzyma próbę ostrej krytyki matki Sylvii oraz żony pisarza.

Spodobał mi się pomysł przeniesienia do pełnego przygód świata dzieci oraz wyobraźni charyzmatycznego pisarza. Miał świetny kontakt z chłopcami, rozśmieszał ich, zaskakiwał, dodawał otuchy. Efekty widać na ekranie. Było to niezwykle pomocne w uzyskaniu efektu spontaniczności na planie.

Kiedy czytałam scenariusz po raz pierwszy, świat Piotrusia Pana nie był mi obcy. Jako nastolatka zagrałam w szkolnym teatrze rolę Wendy w inscenizacji Piotrusia Pana. Już wtedy zainteresowałam się postacią Sylvii, która była miłością życia autora sztuki i matką dzieci, które natchnęły go do jej napisania. Dzisiaj sama jestem matką i mogę doświadczać fenomenu posiadania rodziny. Szczególnie dużo uwagi poświęcam procesowi dorastania dzieci. Oby pozostały nimi jak najdłużej."

Dustin Hoffman - Charles Frohman

"Postacią, której J.M. Barrie zawdzięczał sławę był Charles Frohman, amerykański mecenas pisarza, który finansował prace nad inscenizacją sztuk. Prawdziwy Charles Frohman nazywany był w Anglii "Napoleonem dramatu". Inwestował pieniądze w debiutujących lub eksperymentujących dramaturgów. Związany był nie tylko z Barrie'em. Współpracował również z Oscarem Wilde'em, czy Somersetem Maughamem. Wykreował takie Broadway'owskie gwiazdy jak John Drew, Ethel Barrymore, E.H. Sothern, Julia Marlowe, Maude Adams i Henry Miller.

Przyjąłem rolę Frohmana, aby móc pracować zarówno ze świetnym reżyserem, jak również u boku najlepszych aktorów. Zachwycił mnie pierwszy fabularny film Marca Forstera "Czekając na wyrok". Byłem ciekaw jego nowego projektu. Ponadto praca z Johnny'ym Deppem i Kate Winslet to sama przyjemność. W tak doborowym towarzystwie postanowiłem wcielić się w postać mecenasa, który spełnia życzenia głównego bohatera. W postaci Frohmana zainteresowało mnie to, jak stopniowo przekonuje się do nowej sztuki Jamesa. Na początku jest sceptyczny. "Piotruś Pan" nie jest, jego zdaniem, odpowiednią propozycją teatralną dla bogatego mieszczaństwa i arystokracji Londynu. Frohman wiedział jednak, że kunszt wielkiego artysty zawsze na początku spotyka się z niezrozumieniem. Dlatego zdecydował się wspierać J.M. Barrie'ego."

Radha Mitchell - Mary Ansell Barrie

"Zagrałam rolę samotnej żony Jamesa _ Mary. Moja bohaterka uwięziona jest w trudnym małżeństwie. Może wydawać się nieco oziębła, w istocie jednak jest pełna żalu. Kocha mężczyznę, z którym dzieli ją mentalna przepaść. Mają odmienne życiowe cele, wrażliwość, nawet nie potrafią ze sobą rozmawiać.

Podczas pracy nad rolą zdałam się na reżysera. Grałam wcześniej w jego filmie "Everything Put Together". To prawdziwy mistrz w portretowaniu ludzkich emocji."

Freddie Highmore - Peter

"W filmie gram jednego z czterech braci, których J.M Barrie zabiera do magicznego świata fantazji.

Peter nie może zapomnieć o swoim zmarłym ojcu i pogodzić się z myślą, że James Matthew Barrie mógłby przejąć rolę głowy rodziny. Pisarz żartuje, snuje magiczne opowieści, potrafi pocieszyć. Myślę, że J.M Barrie był dzieckiem, które nigdy nie dorosło. Naśladował piratów, kowbojów, potrafił bawić się z innymi dziećmi.

Na planie, mimo atmosfery zabawy, byłem bardzo skupiony. Z pozostałymi chłopcami, którzy grali moich braci często czuliśmy się jak zawodowi, dorośli aktorzy. Bardzo pomagał nam Johnny Depp. By nas rozluźnić, przed kamerą często nas rozśmieszał i żartował nawet w poważnych momentach."

Dzieło życia

Dzieło życia Jamesa Matthew Barrie'ego (1860-1937)

Piotruś Pan

Sztuka teatralna J.M Barrie'ego "Peter Pan, Or The Boy Who Wouldn't Grow Up" została wystawiona po raz pierwszy 27 grudnia 1904 roku w Duke of York's Theatre. Fantastyczna historia chłopca, który nie chciał dorosnąć inspirowana była życiem poznanej rok wcześniej rodziny Llewelyn Davies. Bohaterowie opowieści to trójka rodzeństwa: Wendy, John i Michale. Pewnego dnia odwiedza ich Pioruś Pan, chłopiec, który zgubił swój cień. Piotruś rósł, cień nie zmieniał swoich rozmiarów, aż pewnego dnia zniknął. W poszukiwaniu zguby wszyscy udają się na fantastyczną wyspę Nibylandię, na której czas się zatrzymał, gdzie wszystko jest możliwe.

W cudownej krainie dzieci spotykają Zagubionych Chłopców oraz tajemniczych indiańskich wojowników. Niestety wszyscy wpadają w zasadzkę kapitana Hooka. Odważny Piotruś Pan ratuje dzieci, zaś kapitan Hook zostaje zjedzony przez krokodyla. Tymczasem na rodzeństwo czekają stęsknieni rodzice. Piotruś nie chce, aby dzieci wróciły do domu, ponieważ w prawdziwym świecie dorosną. Magiczna podróż do Nibylandii będzie wspomnieniem, które zachowają na zawsze.

Przełom

Podczas premierowego przedstawienia "Piotrusia Pana" widownia złożona była głównie z dorosłych. Publiczność zareagowała owacjami. Nowa sztuka J.M. Barrie'ego ukazała fantastyczny, bajkowy świat, do tej pory zarezerwowany dla widowisk dla dzieci. Sztuka stała się czymś więcej niż tylko dziecięcą przygodą. Świat fantazji ukazany został jako kraina, do której tęsknią dorośli. Rzeczywistość, w której żyli Londyńczycy początku XX wieku na deskach teatru została skonfrontowana z baśnią. W starciu z okrucieństwem pirata zwycięża dziecięca niewinność. Poprawność mieszczańskiej etykiety dorosłych zastąpiła żądza przygody i podróż do krainy dziecięcej wyobraźni. Sztuka J.M. Barrie'ego stała się symbolem kluczowych zmian w obyczajowości edwardiańskiej Anglii. W kulturze i literaturze po raz pierwszy świat wyobraźni zaistniał jako wzór życia wolnego od trosk i pełnego spontanicznej zabawy. Przez sto lat "Piotruś Pan" doczekał się wielu inscenizacji teatralnych na całym świecie. Na podstawie sztuki J.M. Barrie'ego powstał na Broadwayu słynny musical oraz wiele adaptacji filmowych i telewizyjnych. Pomnik Piotrusia Pana stoi w Kensington Garden w Londynie. Życie i twórczość J.M. Barrie'ego jest tematem teatralnej sztuki Allana Knee'a "The Man Who Was Peter Pan".

Dzieciństwo autora

J.M. Barrie w swej sztuce dał wyraz tęsknoty za światem, w którym powaga ustępuje miejsca radości. Autor miał dzieciństwo pełne trosk, które rozbudziły w nim fascynację ucieczką w życie pełne marzeń. Jako sześciolatek przeżył śmierć starszego brata Dawida. Aby pocieszyć pogrążoną w smutku matkę, James starał się zastąpić zmarłego syna. Przebierał się w jego stroje, naśladował jego ruchy i przyzwyczajenia. J.M. Barrie twierdził, że przestał dorastać, kiedy zmarł jego brat. Również w wieku dojrzałym zdawał się być uwięziony pomiędzy dzieciństwem i dorosłością. Nawet swoim wyglądem, dużymi oczami, szepczącym głosem przypominał chłopca. J.M. Barrie do momentu, w którym napisał "Piotrusia Pana" postrzegany był jako autor sztuk pełnych uszczypliwych satyr i aluzji na temat polityki i obyczajowości angielskiego społeczeństwa. Był jednym z najbardziej popularnych (jak również najzamożniejszych) dramaturgów swojego pokolenia. Opublikował ponad 40 sztuk, 6 powieści oraz liczne zbiory opowiadań.

Rodzina Llewelyn Davies

Po raz pierwszy J.M Barrie spotkał po braci Llewelyn Davies w towarzystwie ich niani - Nancy Hodgson - podczas spaceru w londyńskim Kensington Garden. Chłopców było trzech: George (5 lat), Jack (4 lata) i Peter (1 rok). Michael i Nico przyszli na świat później.

Chłopcy szybko stali się ulubionymi towarzyszami pisarza podczas spacerów w parku. Aby ich rozbawić, Barrie wykonywał magiczne sztuczki, śpiewał piosenki, przebierał siebie i swojego psa Porthosa w fantastyczne stroje. Opowiadał im historie o piratach, wróżkach i dziwnych krainach, które zwykł opisywać w notatniku podczas spaceru. Matkę chłopców spotkał na wigilijnym przyjęciu w 1903 roku. Urzekająca Sylvia du Maurier była córką znanego pisarza George du Maurier i arystokratki Emmy du Maurier. Po jednym z pierwszych spotkań J.M. Barrie zapisał w pamiętniku: "Sylvia jest najpiękniejszą kobietą, jaką kiedykolwiek widziałem."

Sylvia była jednak żoną prawnika Arthura Llewelyna Daviesa. Częste pisarza wizyty w domu Davisów podczas nieobecności głowy rodziny naruszały sztywne zasady protokołu towarzyskiego. Mimo tego Sylvia i James kontynuowali znajomość. J.M. Barrie zaangażował się nie tylko w zabawę z chłopcami. Zabierał ich do teatru, razem spędzali wakacje, opłacał naukę chłopców w jednej z prestiżowych szkół w Londynie. Już na początku przyjaźni z chłopcami i ich matką J.M. Barrie opowiadał o Piotrusiu Panu, wiecznym dziecku, które posiadało cechy, które Barrie podziwiał u synów Sylvii: spontaniczność, skłonność do psot i niespożytą chęć zabawy.

J.M Barrie nigdy nie stał się mężem Sylvii, która owdowiała w roku 1907. Żona Jamesa Mary Ansell Barrie nie mogła znieść jego ciągłej nieobecności w domu. Nawiązała romans z pisarzem Gilbertem Cannanem, następnie w 1909 rozwiodła się z Barrie'em i poślubiła Cannana. W rok później zmarła Sylvia. J.M. Barrie stał się opiekunem jej pięciu synów.

Głosy prasy

"Fascynujący, czarujący, magiczny"

Cosmopolitan (UK)

"Przejmująca opowieść o jasnej stronie życia."

Reuters

"Film o granicach, które należy przekraczać".

New York Observer

"Inteligentny oraz inspirujący do przemyśleń".

Dallas Morning News

"Wspaniale zrealizowany, przekonujący obraz ludzkich więzi. Inspirowana dziecięcą wyobraźnią podróż do krainy szczęścia."

Variety

"Historia, która porywa widzów w najdalsze zakątki wyobraźni".

Hollywood Reporter

"Johnny Depp dał popis aktorskiego kunsztu. Zagrał człowieka żyjącego na pograniczu rzeczywistego świata dorosłych oraz dziecięcej fantazji".

The New York Times

"Johnny Depp i Kate Winslet są bohaterami najlepszego "love story" ostatniej dekady."

Rolling Stone

Nie bójmy się marzyć

David Magge - autor scenariusza

"Zainspirowany życiem i najsłynniejszym dziełem Jamesa Matthew Barrie'ego chciałem stworzyć film o tym, co znaczy być dorosłym a jednocześnie po dziecięcemu spontanicznym i wrażliwym.

Myślę, że wielcy twórcy czerpią natchnienie ze wspomnień z dzieciństwa. W naszym życiu wiele jest tajemnic, które pomagają odkryć magię i sztukę. Ich pojmowania uczymy się jako dzieci. Niezwykłość postaci Piotrusia Pana polega na tym, że łączy dziecięcą radość oraz gorycz smutku, którego doświadczają dorośli. "Marzyciel" jest próbą podzielenia się z widzem tą uniwersalną prawdą. Scenariusz filmu powstał w oparciu o sztukę Allana Knee'a, która opowiada o życiu twórcy Piotrusia Pana - "The Man Who Was Peter Pan".

Marc Forster - reżyser

"Dawid Magee bardzo mi zaimponował tematem scenariusza filmu "Marzyciel". Stworzył opowiadanie o pełnym trosk życiu dorosłych oraz wrażliwości dzieci, wrażliwości, która nie powinna opuścić ich również w życiu dorosłym. Byliśmy kiedyś dziećmi, najczęściej jednak zapominamy o cudzie wyobraźni. Nie wierzymy w magię, bo nie dostrzegamy jej w życiu codziennym. Dlatego zdecydowałem się zrealizować film o sile ludzkiej wiary, która potrafi przenieść nas w inny, lepszy świat. To film o tym, że nie należy bać się marzyć, nawet w obliczu problemów."

O filmie

Nagrodzony na MFF w Wenecji (2004). Zdobywca nagród National Board Of Review USA (2004) w kategorii Najlepszy Film (Marc Forster) i Najlepsza Muzyka (Jan A.P. Kaczmarek). Film zdobył ponadto nominacje do Złotego Satelity w kategorii Najlepszy Aktor (Johnny Depp) i Najlepsza Muzyka (Jan A.P. Kaczmarek) oraz nominacje do Złotego Globu w kategorii Najlepszy Film-Dramat, Najlepszy Reżyser (Marc Forster), Najlepszy Aktor w Dramacie (Johnny Depp) oraz Najlepsza Muzyka (Jan A.P. Kaczmarek).

Najnowsze dzieło Marca Forstera nagrodzonego Oskarem za film Czekając na wyrok. W roli głównej Johnny Depp - nominowany do Oskara za rolę w filmie Piraci z Karaibów i Kate Winslet - nominowana do Oskara za role w filmach: Titanic, Iris oraz Rozważna i romantyczna. Autorem muzyki do "Marzyciela" jest Jan A.P. Kaczmarek (Niewierna, Quo Vadis, Aimee i Jaguar).

Film nawiązuje do najlepszych tradycji kina hollywoodzkiego (Godziny, Między słowami, Frida). "Marzyciel" to opowieść dla dorosłych o dorosłych, którzy odkryli w sobie dziecięcą wrażliwość.

Pisarz (Johnny Depp) u szczytu literackiej kariery szuka natchnienia do pracy nad nową książką. Spotkanie czarującej Sylvii (Kate Winslet), matki czwórki chłopców pozwoli mu odnaleźć inspirację dla swojej twórczości. Miłości kobiety oraz wyobraźnia dzieci sprawią, że stworzy dzieło, które uczyni go nieśmiertelnym.

Rzeczywistość kontra wyobraźnia

Gemma Jackson - scenografia

"Wyjątkowa scenografia "Marzyciela" łączy dwa różne światy: pruderyjny obraz londyńskiego społeczeństwa początku XX wieku oraz krainę dziwacznych dziecięcych fantazji. Każdy element scenografii, kostiumy czy oświetlenie podporządkowane były idei połączenia dwóch odrębnych kreacji. Reżyserowi zależało jednocześnie na sportretowaniu dawnej Anglii w sposób poprawny historycznie oraz ukazaniu tego, co abstrakcyjne: marzeń, które rodzą się w głowie dzieci i dorosłych."

Alexandra Byrne - kostiumy

Nominowana do Oskara w kategorii Najlepsze Kostiumy:

- Hamlet, reż. Kenneth Branagh, 1996

- Elizabeth, reż. Shekhar Kapur, 1998

"Rzadko zdarza się, aby autor kostiumów do jednego filmu musiał połączyć historyczne realia mody danego okresu z kreacjami własnego pomysłu. Postanowiłam skupić się na strojach z jednego okresu historycznego i wzbogacić je o elementy wyobraźni współczesnych dzieci. Pracę zaczęłam od zwiedzania muzeum i zapoznania się ze sztuką, modą i obyczajami Londynu z przełomu XIX i XX stulecia. W przypadku kostiumów z magicznej krainy, którą stworzył autor "Piotrusia Pana", było trudniej. Musiałam odwołać się do dziecięcej fantazji. Przypominałam sobie, jak ubierałam lalki jako mała dziewczynka, rozmawiałam z innymi dziećmi o ich zabawkach. Razem czytaliśmy "Piotrusia Pana", rysowaliśmy stroje jego bohaterów. W pracy nad kostiumami do filmu starałam się też nawiązywać do ilustracji mitów i bajek, które publikowano przed stu laty."

Roberto Schaefer - zdjęcia

"Pracę nad filmem Marca Forstera rozpocząłem od przeplatania w mojej wyobraźni obrazu Anglii początku XX-ego wieku ze światem fantazji i bajkowych wyobrażeń. Reżyser dał mi swobodę przedstawienia tego, co dzieje się w ludzkiej głowie i przełożenia go na filmowy obraz.

Zdjęcia realizowane były w Wielkiej Brytanii, często w autentycznych miejscach, takich, jak londyński Kensington Garden, Saville Club czy dziewiętnastowieczny cmentarz Brompton. Sceny teatralne powstały w Richmond Theatre w Surrey. Jednak najbardziej ekscytujące przeżycie stanowiło wykreowanie miejsca, które nie istnieje - magicznej krainy, którą stworzył J.M. Barrie - Nibylandii. To czarodziejska wyspa pełna lasów i polan zamieszkałych przez elfy i czarodziejki. W nadaniu bajkowego charakteru Nibylandii czerpałem inspirację ze zmiennej pogody. Chciałem, by atmosferę snu podkreślała mglista aura Anglii na wiosnę. Światło jest rozproszone, kontury się zacierają, kolory są stonowane. Pewnego dnia, kiedy czekaliśmy na poprawę pogody zdałem sobie sprawę, że niebo spowite jest chmurami, które zmieniają swoją barwę i tchną magicznym urokiem. Marzyłem, by każdy widz uruchomił swoją wyobraźnię i sam odkrył, czym dla niego jest Nibylandia."

Treść

Słynny szkocki dramaturg James Matthew Barrie (Johnny Depp) po porażce jednej ze swoich sztuk przeżywa twórczy kryzys. Geniusz źle się czuje ograniczony sztywnymi ramami kultury Anglii początku XX stulecia. Inspirację do nowego dzieła odnajdzie podczas spaceru w londyńskim Kensington Gardens. Spotyka tam rodzinę Llewelyn Davies: czterech chłopców oraz Sylvię, ich piękną, owdowiałą matkę (Kate Winslet). Związku Jamesa i Sylvii oraz jego przyjaźni z dziećmi nie akceptuje ani matka Sylvii - Emma du Maurier (Julie Christie) ani żona Jamesa - Mary (Radha Mitchell).

Częste spotkania Jamesa z rodziną Llewelyn Davies, zabawy z chłopcami i rozkwit uczucia wobec ich matki pozwolą pisarzowi stworzyć nową, niezwykłą sztukę. Producent inscenizacji dzieł J.M. Barrie'ego - Charles Frohman (Dustin Hoffman) zrazu sceptycznie odnosi się do "Piotrusia Pana". Sukces premiery w Londynie zapoczątkuje legendę o chłopcu, który postanowił na zawsze zachować dziecięcą wrażliwość.

Więcej informacji

Proszę czekać…