Współczesny Śląsk, upalne lato, trzy historie o marzeniach i rzeczywistości. Osierocony chłopak kultywuje pamięć matki i zajmuje się drobnym handlem. Amatorsko śpiewająca kobieta podejmie się każdego zajęcia, byle uzbierać na swój wyjazd. Zwolniony z pracy górnik udaje przed żoną, że ciągle jest zatrudniony. Losy bohaterów co chwila się przeplatają, ale ostateczny splot wątków nastąpi dopiero w finale.

O filmie

Jeden z dwóch (obok "Placu Zbawiciela") najlepiej przyjętych filmów tegorocznego festiwalu w Gdyni. Zdobywca m. in. drugiej, po Złotych Lwach, najbardziej prestiżowej nagrody na tym festiwalu - Nagrody Specjalnej Jury, a także Nagrody za Najlepszy Dźwięk.

Spośród filmów tegorocznego festiwalu w Gdyni Co słonko widziało ma również największe szanse na międzynarodową dystrybucję: Nagroda Organizatorów Festiwali i Przeglądów Filmu Polskiego Za Granicą oraz Wyróżnienie Międzynarodowej Kapituły CANAL+. Film, jako jedyny z Polski został także zakwalifikowany do konkursu prestiżowego festiwalu w Pusan (2006)

Upalny lipiec. Duże miasto. W nim trójka nie znających się ludzi: mały Sebastian, nastoletnia Marta i Józef. Los sprawia, że każde z nich, musi szybko zdobyć niewielką, ale będącą poza zasięgiem, sumę pieniędzy,... by nie utracić godności, by zmienić swoje życie, by zachować radość i marzenia.

Przeplatające się wątki trójki bohaterów opowiadają o zmaganiu z codziennością, uśmiechach i troskach, o odwadze i pasji, z jaką próbują dojść do celu, o tym, jak wspólna droga ich łączy.

Czwartym, równie ważnym bohaterem opowieści jest pełne sprzeczności miasto. Bezładne i piękne zarazem, biedne, jednocześnie pełne bogatych ludzi, okrutne, jednak dające schronienie potrzebującym.

To, co było w Gdyni najczęściej podkreślanym atutem filmu Co słonko widziało, to zawarta w nim wiara w ludzi i pozytywna, optymistyczna wymowa zawarta w finale.

"Co słonko widziało to mądre społeczne kino." Stopklatka.pl

"Złożona wizja moralitetu Michała Rosy boleśnie kontrastuje z naiwnym tytułem Co słonko widziało. (…) To wielowątkowa kompozycja zmierzająca ku apokaliptycznemu finałowi, trochę jak z Magnolii, czy Na skróty." Tadeusz Sobolewski, Gazeta Wyborcza

Reżyser o filmie

Zawsze robiłem filmy o ludziach, których zwykle mijamy bez zachwytu, zainteresowania, czy nawet z lekkim strachem. Żyjących niby zwyczajnie, a przecież gdzieś poza granicą wzroku, poza naszym doświadczeniem. Gorący czwartek opowiadał o trójce małych złodziei, Farba o radykalnej nastolatce. Takie kino nie wchodzi na salony, nie bywa na rautach, lecz z perspektywy urzędnika, robotnika, gospodyni domowej, śledzi zmagania człowieka z życiem. Jak pisał profesor Elzenberg: "Życie jest nieustanną opresją, a mistrzem jest ten, kto pomoże przejść drugiemu człowiekowi, przejść przez nie z godnością".

Słonko… jest przypowieścią o ludziach, którzy nie mieli szczęścia spotkać w swym życiu mistrza. A przecież próbowali.

Historie Sebastiana, Marty i Józefa nie są autentyczne - ale słowo fikcja, w tym przypadku, nie jest określeniem najlepszym. Budowałem ten scenariusz z setek drobnych wyczytanych w gazetach notatek, z zasłyszanych opowieści, policyjnych relacji, podpatrzonych scen i strzępów dialogów. Budowałem z materii codziennego życia.

To się nie zdarzyło. To mogło się zdarzyć. Chciałbym, żeby się zdarzyło. Na ekranie.

Sylwetka reżysera

MICHAŁ ROSA

Urodzony w 1963 roku w Zabrzu. Ukończył Architekturę na Politechnice Śląskiej i Reżyserię na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Od połowy lat dziewięćdziesiątych pracuje jako wykładowca na macierzystym Wydziale.

FILMOGRAFIA:

GRY I ZABAWY WOJSKOWE - etiuda fabularna 1991, 15 min

- szkolna nominacja do studenckiego Oskara - Los Angeles 1991

- selekcja: Oberhausen 1991, Kraków 1991

GORĄCY CZWARTEK - film fabularny 1994, 54 min

- nagroda za debiut - Brązowe Lwy Gdańskie - Gdynia 1994

- selekcja: Karlowe Vary 1995, Łagów 1995

FARBA - film fabularny 1997, 84 min

- nagroda Federacji Klubów Filmowych - Gdynia 1997

- Brązowe Grono - Łagów 1998

- selekcja: Alpe Adria Cinema - Triest 1998, Sztrasburg 1998

CISZA - film fabularny 2001, 90 min

- nagroda indywidualna za reżyserię - Gdynia 2001

- nagroda Jury Ekumenicznego - Karlowe Vary 2002

Sześciokrotna nominacja do Polskiej Nagrody Filmowej za film Farba - 1999

Trzykrotna nominacja do Paszportu Polityki za reżyserię filmu Farba - 1998

Złota Kaczka - nagroda czytelników miesięcznika Film dla Agnieszki Krukówny za rolę w filmie Farba - 1998.

Złota Kaczka - nagroda czytelników miesięcznika Film dla Kingi Preis, za rolę w filmie Cisza - 2002

SCENARIUSZE:

MAJ - 1993, scenariusz na motywach opowiadań Idy Fink, 54 min; zakupiony przez S.F. "Dom"

GORĄCY CZWARTEK - 1993, scenariusz autorski, 54 min; zakupiony przez TVP; zrealizowany

ELF - 1995, scenariusz na motywach opowiadania Vladimira Nabokova, 100 min; zakupiony przez Agencję Scenariuszową i S.F. "Dom"

FARBA - 1996, scenariusz autorski, 90 min; zakupiony przez TVP; zrealizowany

SMUTEK - 1998, scenariusz wraz z Krzysztofem Piesiewiczem, 90 min

CZYSTOŚĆ SERCA - 1999, scenariusz wraz z Krzysztofem Piesiewiczem, 90 min

CISZA - 2000, scenariusz wraz z Krzysztofem Piesiewiczem, 90 min; zakupiony przez S.F. "Zebra"; zrealizowany

Więcej informacji

Ogólne

Czy wiesz, że?

  • Ciekawostki
  • Wpadki
  • Pressbooki
  • Powiązane
  • Ścieżka dźwiękowa

Fabuła

Multimedia

Pozostałe

Proszę czekać…