Benek

6,8
Benek (Marcin Tyrol) ma 29 lat i postanawia zacząć życie od nowa. Bierze odprawę i odchodzi na zawsze z kopalni. Jednak kolejne próby zdobycia pracy od rzeźnika aż do męskiej prostytutki zawodzą. Kiedy wydaje się, że jest na samym dnie, niespodziewanie miłość powoduje, że znajduje w sobie siłę i upór, które odwracają koło fortuny. Ratuje nie tylko siebie, ale też kolegów górników i zdobywa upragnioną kobietę. Nasycona humorem, uniwersalna opowieść o nadziei.

Mówią o filmie...

Robert Gliński – reżyser

Nieudacznik Benek jest bezrobotny. Nie ma pieniędzy. Nie może zdobyć serca ukochanej. W fnale flmu Benek odzyskuje godność, zdobywa pieniądze i ukochaną. Przyczyną bezrobocia Benka jest węgiel, a powodem jego odrodzenia jest też… węgiel. Benek przez kopalnię traci pracę i wpada w spiralę kłopotów. I przez kopalnię, tym razem prywatną, staje na nogi, osiąga sukces. Bohater mimo niepowodzeń nie poddaje się. Walczy o siebie. Przeciwstawia się rodzinnej tradycji, chce żyć na własny rachunek. Wierzy w siebie, mimo tego, że świat wokół nie daje mu szansy. Ballada o przewrotności górniczego losu kończy się szczęśliwie. Benek wygrywa. To nagroda za wytrwałość w dążeniu do celu, za wiarę we własne siły i przede wszystkim za poczucie humoru. Bo ono pozwoliło bohaterowi przetrwać gorzkie chwile.

Jerzy Morawski – scenariusz

Benek to historia inspirowana życiem. Podczas kręcenia serialu telewizyjnego Serce z węgla, pracownica jednej z agencji znajdujących pracę byłym górnikom, dając nam listę nazwisk naszych potencjalnych rozmówców, rzuciła okiem na górę listy i kategorycznie zapowiedziała: ten to słowa nawet nie powie! Oczywiście zaciekawiła nas i w taki oto sposób poznaliśmy pierwowzór „Benka”. Nasz rozmówca w wieku osiemnastu lat trafił do kopalni, zszedł pod ziemię i tak od tamtej pory wyglądało jego życie. Praca na kilka zmian, dom, sen. Tak naprawdę nie znał w ogóle świata, tego co dzieje się „na górze”. Paradoksalnie, dopiero utrata pracy i kupno mieszkania otworzyły mu oczy na życie poza kopalnią, na ludzi dookoła i na uczucia. Najbardziej poruszające w Andrzeju było to, że pomimo swojego wewnętrznego „wycofania” był niesamowicie „prawdziwym człowiekiem”. I tę właśnie prawdziwość staraliśmy się uchwycić w scenariuszu.

Marcin Tyrol – Benek

Benek próbuje zrealizować swoje marzenie. To niby taka powszechna filmowa historyjka. Jest jednak coś szczególnego w tej opowieści. Decyzja Benka o rezygnacji z kopalni jest przyjęta jak zdrada. Jego najbliżsi nie potrafią zrozumieć tego „zamachu” na śląską tradycję. Pomimo zawziętości i desperacji Benka, jego plany legną w gruzach. W końcu można by wątpić czy to w ogóle bohater z charakterem Pojawia się dziewczyna i Benek, który głównie walczy o przeżycie zapomina o sobie. I tutaj zaczyna się tak zwany wątek miłosny... Ale nie o to chodzi. Chodzi o to, że nagle ważne stają się cudze marzenia, nie własny interes, tylko chęć pomocy drugiemu.Wydaje mi się, że śląski „hanys” i obcy „gorol” to jakiś tamtejszy stereotyp potrzeby silnych więzi między ludźmi. Dla Ślązaka zawsze był ważny drugi człowiek, jakaś troska o niego i nie muszę tego mówić jako Ślązak. Po prostu to jest tam widoczne nawet w wielu innych podobnych rodzinnych awanturach o kopalnie, o jakąś wspólną przynależność. Byliśmy z Robertem Glińskim świadkami w trakcie robienia dokumentacji sytuacji, kiedy małżonka przyszła po męża do knajpy. Zrobiła to w swoim stylu, piorąc go po łbie, ale to był gest miłości! Tam są charaktery. Benek odkrywa swój charakter i siłę poświęcając się dla Danki. W końcu nieoczekiwanie inni też czynią niebywałe odkrycia przy Benku i dzięki niemu. A w sumie nikt by się tego nie spodziewał po takim chłopaczku.

Mirosława Żak – Danka

Ten film to tragikomiczna opowieść, która niesie ze sobą nutkę optymizmu. Benek to film o wartościach, o ich upadaniu i odradzaniu się, to film o węglu, który dla Ślązaków jest czymś znacznie więcej, niż cennym surowcem mineralnym. Budujący jest fakt, że dla bohaterów filmu, coś przeciwko czemu próbowali się buntować, od czego chcieli się odciąć na zawsze, sprawia, że kreują nowy, inny, lepszy świat.

Obsada

Marcin Tyrol – Benek

Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie (2002), w zespole Teatru Dramatycznego od 2005r. Rola w Benku to jego debiut filmowy.

Wybrane role filmowe i teatralne:

2009 – Generał. Zamach na Gibraltarze

2009 – Biała wstążka

2007 – Contact High

2007 – Expecting love

2007 – Benek

2003 – „Podróż do wnętrza pokoju” (teatr)

2003 – „Mary Stewart” (teatr)

2002 – „Ćma (teatr)”

Udział w produkcjach: Ekipa, Święta wojna, Fala zbrodni, „Sensacje XX w.”

Mirosława Żak – Danka

Mirosława Żak urodziła się w 1982 roku w Radzionkowie. PWST w Krakowie ukończyła w 2006 roku i od razu trafła na plan Benka. Następnie pojawiła się w filmie Karol —człowiek, który został papieżem oraz w serialu Pensjonat pod Róża. Ostatnio wystąpiła w serialu telewizyjnym TVN Majka. W tej chwili można ją oglądać na deskach Teatru im. Szaniawskiego w Wałbrzychu.

Magdalena Popławska – Otylia

Stypendystka Instituto del Teatre w Barcelonie. Aktorka niezależna. Ostatnio zagrała jedną z głównych ról w popularnym serialu TVN Usta usta. Od 2008 roku jest członkiem zespołu Nowego Teatru w Warszawie.

Wybrane role filmowe i telewizyjne:

2010 Usta Usta (serial TV), 2009 - Zero, 2008 - _(0_1_0) 0_10, 2007 - Ekipa 2006 - Mrok, 2006 - Cold Kenya, 2006 - Ballada o Piotrowskim, 2005 - Doskonałe popołudnie.

Wybrane nagrody:

2006 - Kalisz – 46. KST – specjalna nagroda zespołowa za przedstawienie „Taśma” Stephena Belbera w Teatrze Konsekwentnym w Warszawie

2005 - Kalisz – 45. KST – nagroda w kategorii młody aktor – za rolę w przedstawieniu „Sny” Iwana Wyrypajewa w TR Warszawa

2003 - Wrocław – XXIV Przegląd Piosenki Aktorskiej – drugie miejsce w konkursie na interpretację piosenki oraz Nagroda im. Agnieszki Osieckiej

Marcin Wloka – Rysio

Ma 10 lat, mieszka na Śląsku. Rola w Benku to jego debiut.

Zbigniew Stryj – Eryk

Zawodu uczył się na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu. Od 1992 roku jest aktorem Teatru Nowego w Zabrzu. Zadebiutował w „Kreacji” Iredyńskiego we własnej reżyserii i adaptacji. W sumie ma na swoim koncie ponad czterdzieści ról teatralnych. Zagrał m.in.: w „Emigrantach” Mrożka, Garderobianego w „Garderobianym” Harwooda, Heandla w „Kolacji na cztery ręce” Bartza, Turtufe’a w spektaklu „Turtufe” Moliera, Kostryna w „Balladynie” Słowackiego. Chętnie występuje w farsach. Ma w swoim dorobku również role w gwarze śląskiej: Syn – „Wigilia po Śląsku” M. Gerlicha, Jorg Ciapała – „Zolyty” M. Makuli, „Skarbnik” i „Przewoźnik” –autorskie przedsięwzięcia realizowane w podziemiach kopalni. Wystąpił w dwóch filmach Michała Rosy Gry i zabawy wojskowe oraz Gorący czwartek. Nie zabrakło go także w dokumencie zatytułowanym „Zabrze” Orłosia oraz w Barbórce Michała Pieprzycy. Biegle posługuje się gwarą śląską współczesną i archaiczną. Jest autorem dramatów o tematyce śląskiej: „Żywi ludzie” i „Obraz” oraz tomików wierszy „Tramwaj nr 3” i „Wiersze z kobietą w tytule”. Jest współtwórcą i kierownikiem artystycznym Sceny Propozycji przy Stowarzyszeniu Pro Futuro.

Wybrane role filmowe:

2009 – Generał Nil

2008 – Drzazgi

2007 – Benek

2006 – Kryminalni

2006 – „Tryptyk śląski”

2005 – Barbórka w cyklu „Święta polskie”

2005 – Co słonko widziało

2004 – „Fałszywe pieniądze”

2004 - 2005 – „Narodziny”

2003 – „Kiler” (serial)

2003 - 2007 – Na Wspólnej

Andrzej Mastalerz – Chrystusik

W 1986 roku ukończył Studium Aktorskie Teatru Lalek przy Teatrze Dzieci Zagłębia w Będzinie, a potem zaś dostał się do Szkoły Teatralnej we Wrocławiu. W latach 1990-1998 grał w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi, od 1998 roku jest w zespole warszawskiego Teatru Studio. Wystąpił w blisko 30 sztukach oraz 25 spektaklach Teatru Telewizji. Za postać Paszy w filmie Andrzeja Barańskiego Nad rzeką, której nie ma otrzymał nominację do nagrody w kategorii roli drugoplanowej na FPFF w Gdyni w 1991 roku. Bardzo starannie wybiera role w filmach - jego najsłynniejsze kreacje pochodzą z filmów: Krótki film o zabijaniu, Zmruż oczy, Wojaczek, Pułkownik Kwiatkowski, Człowiek z ..., Europa, Europa, Marcowe migdały, Ostatni prom, „Angelus”. Brał także udział w projekcie „Pokolenie 2000”. Od 1999 roku Andrzej Mastalerz jest aktorem warszawskiego Teatru Studio, w którym można go było oglądać w takich spektaklach jak: „Bam” i „Sanatorium pod klepsydrą” Oskarasa Korsunovasa, „Kubusiu P.” i „Takiej balladzie” Piotra Cieplaka, i „Amadeusie”, „Bal Pod Orłem” Zbigniewa Brzozy.

Twórcy filmu

Robert Gliński - reżyser

Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej i wydziału Reżyserii Szkoły Filmowej w Łodzi (1979). Jeden za najlepszych polskich reżyserów. Jego film, Cześć, Tereska, był sukcesem nie tylko w Polsce, ale także zwycięzcą licznych nagród na międzynarodowych festiwalach. Od roku 2008 rektor PWSFTviT w Łodzi.

FILMY FABULARNE (wybór)

2009 – ŚWINKI

• Wyróżnienie Specjalne na 44. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Karlovych Varach dla Filipa Garbacza za pierwszoplanową rolę męską

• Nagroda za debiut aktorski XXXIV Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni dla Filipa Garbacza

• Nagroda Specjalna Jury Les Arcs Festiwal Filmu Europejskiego 2009

• Nagroda Stowarzyszenia Filmowców Polskich Międzynarodowy Festiwal Filmów Młodego Widza “Ale Kino” 2009

2005 – WRÓŻBY KUMAKA (wg powieści Guntera Grassa) Orzeł, Polska Nagroda Filmow(nominacja) w kategoriach: scenografa, najlepsza muzyka, najlepsza drugoplanowa rola męska, najlepsza rola kobieca

2001 – CZEŚĆ TERESKA

• Nagroda Specjalna Jury na 36. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Karlowych Varach,

• Nagroda FIPRESCI na 36. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Karlowych Varach,

• Nagroda Don Kichota Międzynarodowej Federacji Klubów Filmowych na 36. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Karlovych Varach;

• Nagroda Główna „Złote Lwy” na XXVI Festiwalu Polskich Filmów w Gdyni,

• Nagroda dziennikarzy na XXVI Festiwalu Polskich Filmów w Gdyni;

• nagroda im. Kieślowskiego dla najlepszego filmu europejskiego na Festiwalu Filmowym w Denver USA,

• Polska Nagroda Filmowa „ORZEŁ” dla najlepszego filmu,

• Polska Nagroda Filmowa „ORZEŁ” za reżyserię;

• Nagroda główna „Złota Lilia” na festiwalu w Wiesbaden (Niemcy);

• Nagroda „Srebrny Delfn” za reżyserię na festiwalu Festroia, (Portugalia)

1992 – WSZYSTKO CO NAJWAŻNIEJSZE

• Grand Prix Złote Lwy dla Najlepszego Filmu Polskiego na XVII Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni,

• Nagroda Dziennikarzy dla Najlepszego Filmu Polskiego na XVII Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni,

• Nagroda za zdjęcia i dźwięk na XVII Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni

1988 – ŁABĘDZI ŚPIEW

• Srebrne Lwy Gdańskie za reżyserię na XIII Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni

1983 – NIEDZIELNE IGRASZKI

• Złoty Dukat na festiwalu w Mannheim 1987,

• nagroda FIPRESCI na festiwalu w Mannheim 1987,

• nagroda katolicka na festiwalu w Mannheim 1987;

• wybrany przez Museum of Modern Art w Nowym Yorku do prezentacji w cyklu New Films/New Directors)

IRENA MORAWSKA przez wiele lat była dziennikarką działu reportażu „Gazety Wyborczej”. Współautorka kilku zbiorowych książek reportażowych „Gazety” m.in. „Kraj Raj”, „To nie mój pies, ale jego łóżko”(w tym zbiorze głośny jej reportaż pt. „Jak Emilkę od złej Pani z Kalabrii wykradłam”), „Cała Polska trzaska”. Jest autorką książki - zbioru własnych reportaży pt. „Było piekło, teraz będzie niebo”. Reportaże Ireny Morawskiej znajdują się we francuskiej, szwajcarskiej oraz niemieckiej “Antologii polskiego reportażu”.Dla szwedzkiego radia zrealizowała godzinny dokument o polskich robotnicach “Symfonia poziomkowa”. Napisała scenariusz do filmu Mgła Ireny Kamieńskiej i filmu Egzekucja odsłaniającego kulisy historii, która posłużyła do powstania filmu Dług.

JERZY MORAWSKI, dziennikarz (pracował m.in. w „Życiu”, „Życiu Warszawy”, „Spotkaniach”), autor kilku książek: „Nieważkość”, „Ślad kuli”, „Głosy z Monachium”, „Portrety w podczerwieni”, „Złota afera”, jest współautorem scenariusza (wraz z Krzysztofem Krauze) filmów fabularnych Gry uliczne (nagroda specjalna na festiwalu w Gdyni) i Dług („Złote Lwy” na festiwalu w Gdyni, nagroda za scenariusz ORŁY POLSKIE) ; realizatorem i współrealizatorem (m.in.z Krzysztofem Krauze) filmów dokumentalnych: „Spadł, umarł, utonął” i „Kontrwywiad” (o zabójstwie Stanisława Pyjasa), „Departament IV”, „Stan zapalny”, „Psy totalitaryzmu” (o ludziach Humera), Egzekucja oraz „W sercu ukrył miasto. Lwów Zbigniewa Herberta”, „Bułeczkarz z Przemyśla”, ORMO czuwa, Imperium ojca Rydzyka, dwuodcinkowego dokumentu Żelazo, wyemitowanego w TVP w 2006 roku, „Nadzieja z bibuły” (o opozycji krakowskiej lat 70-tych)).

Irena i Jerzy Morawscy zrealizowali dla Programu 1 TVP serial dokumentalny Serce z węgla (18 odcinków), za który otrzymali prestiżową nagrodę im Dariusza Fikusa, twórcy nowoczesnej „Rzeczpospolitej”. Serial opowiadał o losach górników odchodzących na tzw. odprawy, przekazywał doświadczenia transformacji ustrojowej. Morawscy również dla Programu 1 TVP zrealizowali serial dokumentalny Ballada o lekkim zabarwieniu erotycznym (22 odcinki). Serial zgromadził ponad 6-cio milionową widownię i stał się kultowy, sądząc po burzliwych dyskusjach na forach internetowych, wśród młodych ludzi. W 2007 roku Polsat wyemitował sześcioodcinkowy serial dokumentalny Kochankowie z Internetu także autorstwa Morawskich.

1988 – ŁABĘDZI ŚPIEW

• Srebrne Lwy Gdańskie za reżyserię na XIII Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni

1983 – NIEDZIELNE IGRASZKI

• Złoty Dukat na festiwalu w Mannheim 1987,

• nagroda FIPRESCI na festiwalu w Mannheim 1987,

• nagroda katolicka na festiwalu w Mannheim 1987;

• wybrany przez Museum of Modern Art w Nowym Yorku do prezentacji w cyklu New Films/New Directors)

Więcej informacji

Ogólne

Czy wiesz, że?

Fabuła

Multimedia

Pozostałe

Proszę czekać…