Aktywność

Jaka Kimberly? Beverly!

Też mam podobne zdanie. Powinno się zablokować możliwość głosowania na dany film do momentu premiery. Co najwyżej można byłoby głosować na to, jak bardzo chce się dany film obejrzeć.

Nie ma za co.

Są różne tytuły tego filmu: "7 bram piekieł", "Hotel siedmiu bram". Film wyreżyserował Lucio Fulci. Jest z 1981 roku.

Jeśli chodzi o obciachowość, to trzeba stwierdzić, że jest kino lat 80-tych i obciachowość w ten okres była jakoś wpisana. Na tamte czasy to było idealne kino akcji i s-f. Siłą rzeczy nie mogła być to dosłowna adaptacja książki Kinga, gdyż jej pesymistyczna wymowa nie pasowała do idei zwycięstwa dobra nad złem. "Uciekinier" to raczej film dla młodzieży niż dorosłych (kto wtedy nie miał plakatów z Arnim jako "Commando" czy "Uciekiniera" właśnie?). Mi ta obciachowość się podobała. Była urokliwa.

Bardzo dobry thriller – Na pierwszy rzut oka wydaje się, że to kopia "Synalka" Josepha Rubena z Macaulay Culkinem. No bo akcja i fabuła rozwija się nieco w tym kierunku. Ot, wredny, złośliwy i psychopatyczny dzieciak zaczyna powoli niszczyć osoby wokół siebie w mniej lub bardziej dosłowny sposób. Collet-Serra świetnie usypia naszą czujność, by pod sam koniec filmu trzasnąć nas obuchem w łeb. I to jakim? Najlepszej jakości! Nie będę tutaj zdradzał konkretów, żeby nie psuć Wam zabawy. Jedno, co muszę stwierdzić, to to, że obraz twórcy "Domu woskowych ciał" trzyma mocno w napięciu, szczególnie przy scenie na placu zabaw i w końcówce filmu. Isabelle Fuhrman w roli diabolicznej gówniary jest kapitalna, aż chciałoby się takiej przycedzić kilka razy w mordę, żeby przywołać ją do porządku. Jako irytująca istota wypadła znakomicie. Dziewczyna jest utalentowana i być może czeka ją świetlana przyszłość w przemyśle filmowym. Film mogę polecić z czystym sumieniem (o ile jeszcze takie mam).

Prawda jest bardziej okrutna: http://killer.radom.net/~sermord/zbrodnia.php?dzial=mordercy&dane=likens Materiał tylko dla osób pełnoletnich.

Mały problem… – Z filmem może być pewien problem, gdyż polski tytuł jest tak naprawdę mylący (chociaż gdyby się uprzeć to coś na zasadzie quasi-egzorcyzmów tu jest, ale jest to naprawdę naciągane). Film jest tak naprawdę dramatem psychologicznym z kilkoma kroplami thrillera tudzież ghost story. Zdecydowana większość filmu to jednak dramat, który może nużyć. Dopiero końcówka próbuje widza niejako obudzić, ale trudno powiedzieć czy skutecznie. Mi końcówka nawet przypadła do gustu, ale żałuję, że dopiero pod koniec filmu zaczęło się dziać coś konkretnego. Nie wiem, czy jest sens polecać ten film. Jeśli liczycie na pełnokrwisty horror to sobie ten film darujcie. To nie ta półka.

Ja głos normalnie mam. Tak więc zero problemów.

Bardzo mocny film (uwaga, spoilery!) – Jakiś czas temu za faux pas uznano wypowiedź Ewy Sowińskiej na temat wpływu horrorów na kobiety w ciąży. "A l’interieur" jest filmem, którego z całą pewnością kobiety w ciąży oglądać nie powinny i mówię to całkiem serio. Przed momentem skończyłem seans i… boli mnie brzuch. Film jest rzeczywiście brutalny, a ostatnie sceny są naprawdę mocne, chociaż "mocne" to w tym przypadku mało powiedziane.

Technicznie film jest zrobiony bardzo poprawnie, efekty "flaczaste" bardzo realistyczne, niemalże werystyczne. Główne role zagrane świetnie. Postać Nieznajomej jest tutaj dość ciekawa, nie tyle ze względu na to co robi, ile w oczy rzucił mi się jej strój. Bo kobieta ta wyglądała jakby wyjęta z nieco innej epoki (chodzi mi tutaj o tę suknię z gorsetem). Miejscami postać ta wyłaniała się, jak z obrazów Rembrandta. Miejscami kolorystyka przypominała mi dzieła tego malarza (kolorystyka parteru).

Co do pewnego elementu fabuły to szkoda mi było tylko tego chłopaczka, który został dźgnięty nożyczkami w głowę. Naprawdę: sympatyczny chłopaczek.

Reasumując: film bardzo "mocny" i naprawdę: nie oglądajcie go w czasie, albo po posiłku, bo naprawdę możecie szybko zwrócić zawartość. Jako horror polecam.