Kopenhaga. Jeden dzień z życia starzejącego się serbskiego bossa narkotykowego Milo, który uczestniczy w spotkaniach Anonimowych Narkomanów, gdyż chce skończyć ze swoim uzależnieniem od kokainy. Milo organizuje przyjęcie z okazji 25. urodzin jego córki Mileny, jednocześnie musi sobie poradzić z gangiem albańskich imigrantów, którzy wkraczają na jego teren i zagrażają jego pozycji w przestępczym półświatku. bizarre
8/10 – Najlepsza część trylogii Refna (Pusher I – 7/10, Pusher II – 6/10). Zawiera najlepsze elementy dwóch pierwszych części – atmosfera gęstniejąca z każdą minutą, niepokój wkradający się gdzieś w połowie filmu i trzymający już do końca. Natłok trudnych spraw dla bohatera i kamera z ręki będąca zawsze w centrum wydarzeń wywołują efekt uczestniczenia w akcji.
Sama fabuła też jest najciekawsza z całej trylogii. Bardzo miło zaskoczył mnie polski akcent, dodam spory i kluczowy dla filmu akcent – bardzo dobrze zagrany i poprowadzony.
Bardzo dobra "brudna sensacja", ale tylko dla ludzi o mocnych nerwach ( i żołądkach).
Pozostałe
Cała magia tego młodego aktora kryje się na czole, a dokładniej w jego zmarszczkach. Ma ich tyle co trzydziestolatek. Nieskazitelna szczenięca miłość