Historia psychopatycznej rodziny mieszkającej na odludziu w stanie Teksas.
Jest rok 1974. Grupa dwudziestoletnich studentów koledżu wyruszają na wycieczkę do Teksasu, mając zamiar po drodze odwiedzić grób dziadka. Wśród nich jest Sally Hardesty (Marilyn Burns) i jej brat Franklin. Spotykają gburowatego autostopowicza (Edwin Neal), który nożem rani siebie i Franklina, zanim innym udaje się pozbyć go z samochodu. Wkrótce potem są zmuszeni zatrzymać się, by dostać się do posępnie wyglądającego domu. Nikt z nich nie zdaje sobie sprawy z tego, że dom ten należy do makabrycznego Leatherface'a (Gunnar Hansen) i jego zdewiowanej, upośledzonej rodziny psychopatycznych kanibali. Leatherface w okrutny sposób rozpoczyna sukcesywnie mordować studentów na pożarcie. Sally zostaje wbrew swojej woli unieruchomiona w domu Leatherface'a. Ucieka w nocy, by ocalić życie. Czy uda jej się uniknąć losu jaki spotkał jej przyjaciół i brata? Film oparty na przerażającej opowieści Eda Geina. Yasha
Tobe Hooper w przeszłości był nauczycielem i operatorem filmów dokumentalnych, nakręcił Teksańską masakrę piłą mechaniczną wraz z grupą przyjaciół, dysponując minimalnym budżetem. zobacz więcej
W scenie po wyrzuceniu autostopowicza okno drzwi vana jest otwarte, ale w kolejnych ujęciach wewnątrz pojazdu jest zamknięte. zobacz więcej
7/10 – Film kultowy i jeden z moich ulubionych, ale oczywiście obiektywnie patrząc ciężko go uznać za choćby dobry. Może razić to, co w horrorach tego typu jest typowe – irracjonalne zachowanie głównych bohaterów czy brak logiki w fabule, ale nie potrafię wymienić drugiego horroru z tak świetnym klimatem. Można wręcz odczuć na własnej skórze upał oraz wszechobecną woń rozkładu. Bardzo podobało mi się groteskowe przedstawienie tej zdeprawowanej rodziny z Leatherface’m na czele.
Ta strona powstała dzięki ludziom takim jak Ty. Każdy zarejestrowany użytkownik ma możliwość uzupełniania informacji
o filmie.
Poniżej przedstawiamy listę autorów dla tego filmu:
Pozostałe
Proszę czekać…
Mocno poryty film z tak gęstym klimatem, że można go nożem kroić. Do tego dodam, iż scena w jadalni jest tak pokręcona, duszna, świetnie wyreżyserowana, że klękajcie narody. Zupełnie mnie nie dziwi czemu ten film stał się kultowy.