Od chwili, gdy Hester przywozi Katherine na odosobnioną farmę, gdzie mieszka razem ze swym zdziwaczałym ojcem, jej życie ulega wielkiej przemianie. Katherine już niebawem będzie znaczyć dla niej o wiele więcej niż obie byłyby skłonne przypuszczać. W miarę jak kobiety poznają się, surowa, niedostępna, introwertyczna Hester zaczyna się otwierać i po raz pierwszy w życiu odkrywa urok przyjaźni. Wkrótce umiera ojciec Hester, zostawiając jej zarząd nad majątkiem. Hester postanawia sprzedać farmę, a za zdobyte w ten sposób pieniądze wyjechać, razem z Katherine, w roczną podróż po Europie i Ameryce. Na razie jednak przenoszą się do małego domku na skraju dawnej posiadłości, gdzie jak się zdaje, nic już nie zdoła zmącić ich cichej idylli. Pewnej nocy wracając z miasta, Katherine potrąca idącego drogą mężczyznę. Hester pozbywa się ciała wrzucając je do starej, nieużywanej studni. Po powrocie do domu okazuje się, że cała ich gotówka, przechowywana w różnych pudełkach, słojach i innych zakamarkach, zniknęła. Hester dochodzi do wniosku, że przejechany przez Katherine mężczyzna był włamywaczem. Próbuje ją zmusić, by zeszła do studni i wydobyła pieniądze. Katherine jest przerażona perspektywą choćby spojrzenia na ofiarę wypadku. Nie może pogodzić się z myślą, że zabiła człowieka. Wmawia sobie, że on żyje. Robi dla niego kanapki, rozmawia z nim. Obłęd dziewczyny stopniowo narasta, aż wreszcie Katherine dochodzi do wniosku, że kocha mężczyznę ze studni i tylko zazdrość Hester stoi na przeszkodzie ich uczuciu.