O twórcach filmu
CLINT EASTWOOD (reżyser/producent) – niedawno wyreżyserował i wyprodukował dramat Oszukana z Angeliną Jolie w roli głównej – historię głośnego porwania, które w roku 1928 wstrząsnęło policją w Los Angeles. Film ten był nominowany do Złotej Palmy i otrzymał Nagrodę Specjalną podczas pokazu premierowego na Festiwalu Filmowym w Cannes w 2008 roku. Kolejną planowaną przez Eastwooda produkcją jest dramat historyczny opowiadający o RPA po upadku apartheidu, z Morganem Freemanem w roli Nelsona Mandeli i Mattem Damonem.
W 2007 roku Eastwood otrzymał dwie nominacje do Oscara w kategoriach "Najlepszy reżyser"i "Najlepszy film za dramat Listy z Iwo Jimy, ukazujący jedną z bitew II wojny światowej, widzianej z perspektywy Japończyków. Film zdobył również Złoty Glob i nagrodę Critic’s Choice dla najlepszego filmu zagranicznego. Obraz ten otrzymał także wyróżnienia dla najlepszego filmu od wielu stowarzyszeń krytyków filmowych, takich jak Los Angeles Film Critics czy National Board of Review. Listom z Iwo Jimy towarzyszy Sztandar chwały, opowiadający historię grupy Amerykanów, którzy na znak zwycięstwa wbili amerykańską flagę na wzgórzach Iwo Jimy. Wydarzenie to zostało uwiecznione na słynnej dziś fotografii.
W 2005 roku Eastwood zdobył Nagrodę Akademii dla najlepszego filmu i najlepszego reżysera – drugą z kolei w obydwu kategoriach – za obraz Za wszelką cenę. Za kreację, którą stworzył w tym filmie, zdobył również nominację w kategorii "Najlepszy aktor pierwszoplanowy". Co więcej, Hilary Swank i Morgan Freeman zostali uhonorowani Oscarami dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej i najlepszego aktora drugoplanowego. Film ten otrzymał również nominacje w kategoriach "Najlepszy scenariusz oryginalny" oraz "Najlepszy montaż".
Dobrze przyjęty przez krytykę dramat Eastwooda, Rzeka tajemnic, którego premiera odbyła się w 2003 roku podczas Festiwalu Filmowego w Cannes, przyniósł mu nominację do Złotej Palmy oraz statuetkę Złotej Karocy. Później film zdobył łącznie 6 nominacji do Nagrody Akademii, z czego dwie przypadły Eastwoodowi za najlepszy film i najlepszą reżyserię. Sean Penn i Tim Robins zdobyli Oscary dla najlepszego aktora pierwszo- i drugoplanowego. Film ten uzyskał również nominacje w kategoriach "Najlepsza aktorka drugoplanowa" i "Najlepszy scenariusz".
W roku 1993 mroczny, rewizjonistyczny western Eastwooda, Bez przebaczenia, otrzymał 9 nominacji do Oscara z czego 2 dla samego Eastwooda, który zdobył statuetkę za najlepszy film i najlepszą reżyserię oraz otrzymał nominację w kategorii "Najlepszy aktor pierwszoplanowy". Obraz ten okazał się nie tylko bezapelacyjnym zwycięzcą w kategoriach "Najlepszy aktor drugoplanowy" (Gene Hackman) oraz "Najlepszy montaż", ale otrzymał również nominacje za najlepszy scenariusz oryginalny, najlepsze zdjęcia, najlepszą scenografię, najlepszy montaż oraz najlepszy dźwięk. Eastwood został także uhonorowany Nagrodą im. Irvinga Thalberga w 1995 roku.
W 1971 roku Eastwood po raz pierwszy otrzymał Złoty Glob oraz Nagrodę Henrietty (World Film Favorite), a w roku 1988 otrzymał nagrodę im. Cecila B. De Mille’a za całokształt twórczości. Kolejny rok przyniósł mu jego pierwszą nagrodę Złotego Globu dla najlepszego reżysera za film Bird. W 1993 roku otrzymał drugą statuetkę w tej samej kategorii za obraz Bez przebaczenia.
W roku 2004, dzięki nominacji za reżyserię filmu Rzeka tajemnic, odebrał trzeci Złoty Glob w kategorii "Najlepszy reżyser". W 2005 roku Eastwood otrzymał swoją piątą statuetkę za obraz Za wszelką cenę, jak również nominację dla najlepszej ścieżki dźwiękowej – własnego autorstwa – do tego właśnie filmu.
Filmy Eastwooda zostały docenione zarówno na festiwalach filmowych, takich jak Festiwal Filmowy w Cannes, gdzie w 1994 roku został mianowany przewodniczącym jury, jak i przez międzynarodowe grono krytyków. Eastwood zdobył nominacje do Złotej Palmy za filmy Biały myśliwy, czarne serce w 1990 roku, Bird który zdobył również statuetki dla najlepszego aktora i najlepszej ścieżki dźwiękowej w 1998 roku oraz Niesamowity jeździec w 1985 roku.
Poza nagrodami im. Thalberga i De Mille’a wśród innych nagród za całokształt pracy, które otrzymał Eastwood, są także wyróżnienia przyznane przez Zrzeszenie Reżyserów Amerykańskich – Directors Guild of America, Zrzeszenie Producentów Amerykańskich – Producers Guild of America, Zrzeszenie Aktorów Kinowych – Screen Actors Guild, Amerykański Instytut Filmowy – American Film Institute, a także stowarzyszenie filmowe Film Society of Lincoln Center, Francuskie Zrzeszenie Filmowców, National Board of Review, Instytut im. Henry'ego Manciniego (nagroda Hank za wybitne osiągnięcia w muzyce amerykańskiej), Festiwal Filmowy w Hamburgu (nagroda im. Douglasa Sirka) oraz Festiwal Filmowy w Wenecji (Złoty Lew). Eastwood otrzymał również wyróżnienie Kennedy Center Honor, nagrody amerykańskiego zrzeszenia American Cinema Editors and the Publicists’ Guild i doktorat honoris causa na Wesleyan University. Jest pięciokrotnym zdobywcą nagrody People’s Choice dla ulubionego aktora filmowego. W 1991 roku Eastwood otrzymał tytuł Człowieka Roku od stowarzyszenia teatralnego Hasty Pudding Theatrical Society z Harvardu, a w 1992 roku zdobył nagrodę gubernatora stanu Kalifornia za osiągnięcia artystyczne.
ROBERT LORENZ (producent) – współpracuje z Clintem Eastwoodem, zdobywcą Oscara od roku 1994. Obecnie nadzoruje on wszystkie etapy projektów filmowych powstających w firmie Eastwooda, Malpaso Productions, do których zaliczają się: development, produkcja, post-produkcja, marketing oraz dystrybucja.
W 2007 roku Lorenz zdobył nominację do Nagrody Akademii za swój wkład w powstanie docenionego przez wszystkich dramatu wojennego Eastwooda, Listy z Iwo Jimy, przy produkcji którego współpracował ze Stevenem Spielbergiem oraz samym reżyserem filmu. Listy z Iwo Jimy – obraz, któremu towarzyszył Sztandar chwały i który prawie w całości został nakręcony w Japonii – otrzymał Nagrodę Los Angeles Film Critics oraz Nagrodę National Board of Review dla "Najlepszego filmu", jak również został uhonorowany Złotym Globem i Nagrodą Critics Choice jako "Najlepszy film nieanglojęzyczny". Lorenz był już wcześniej nominowany do Oscara jako producent Rzeki tajemnic w reżyserii Clinta Eastwooda. Co więcej, był on także producentem wykonawczym nagrodzonego Oscarem za "Najlepszy film obrazu Za wszelką cenę oraz thrillera Krwawa profesja.
W ostatnim czasie Lorenz, wspólnie z Ronem Howardem i Brianem Grawerem, wyprodukował dramat Eastwooda, Oszukana. Rolę Christine Collins, bohaterki głośnego porwania z 1928 r., która, walcząc o odnalezienie syna, stawiła czoła całej policji Los Angeles, powierzono Angelinie Jolie. Obecnie Lorenz i Eastwood pracują nad dramatem historycznym opowiadającym o RPA po upadku apartheidu, z Morganem Freemanem w roli Nelsona Mandeli i Mattem Damonem.
Lorenz dorastał na przedmieściach Chicago; w 1989 przeprowadził się do Los Angeles, gdzie zaczęła się jego przygoda z filmem. Swoją współpracę z Eastwoodem rozpoczął w roku 1994 jako asystent reżysera przy filmie Co się wydarzyło w Madison County. Ich dalsza kooperacja zaowocowała takimi produkcjami, jak: Kosmiczni kowboje, Prawdziwa zbrodnia, Północ w ogrodzie dobra i zła oraz Władza absolutna.
BILL GERBER (producent) – wyprodukował wiele filmów pod znakiem Gerber Pictures. Jest on współtwórcą takich kultowych obrazów jak: Bandyci, z Colinem Farrellem w roli głównej; komedii o losach niezdyscyplinowanego koszykarza, Juwanna Mann; Czego pragnie dziewczyna z Amandą Bynes i Colinem Firthem; Teściowie z Michaelem Douglasem i Albertem Brooksem; komedii o miłośnikach deskorolki, Grind; kinowej wersji przeboju Diukowie Hazardu, w której w główne role wcielili się Johnny Knoxville, Seann William Scott i Jessica Simpson, oraz komedii autorstwa grupy Broken Lizard, Święto piwa.
Gerber był także producentem wykonawczym takich filmów, jak: Dorwać Cartera, Królowa potępionych oraz Bardzo długie zaręczyny. Został również nominowany do Nagrody Emmy za film biograficzny James Dean w kategorii "Najlepszy film telewizyjny", którego był producentem wykonawczym. Film ten zdobył aż 11 nominacji do Nagrody Emmy, w tym jedną dla Jamesa Franco, który za rolę tytułową w tym filmie otrzymał statuetkę Złotego Globu.
Swoją karierę w przemyśle rozrywkowym Gerber rozpoczął od pracy w branży muzycznej jako organizator koncertów w Los Angeles. W roku 1979 dołączył do zespołu Elliota Robertsa – Lookout Management. To właśnie tam Gerber nadzorował karierę takich gwiazd, jak Devo, The Cars, Heaven 17 czy ABC. Początkiem jego kariery był jednak rok 1984, kiedy to rozpoczął współpracę z Warner Bros. i Paramount, natomiast w roku 1985 postanowił założyć firmę produkcyjno-menedżerską o nazwie Gerber/Rodkin, reprezentującą interesy takich gwiazd jak Judd Nelson, Robert Downey Jr., Billy Zane, Sahar Jessica Parker czy Dan Hartman.
W roku 1986 Gerber porzucił pracę w Gerber/Rodkin na rzecz Warner Bros., gdzie został mianowany wiceprezesem ds. produkcji kinowej. Przełomem w jego dwunastoletniej karierze w tej wytwórni był rok 1996, w którym został prezesem ds. światowej produkcji kinowej. W trakcie swojej pracy dla Warner Bros. Gerber sprawował nadzór nad produkcją takich filmów, jak: Tajemnice Los Angeles, Bez przebaczenia, Twister, Selena, Druga prawda, Mała księżniczka, Chłopcy z ferajny, Gorączka, W sieci, Dwaj zgryźliwi tetrycy, Jeszcze bardziej zgryźliwi tetrycy, Masz wiadomość czy Depresja gangstera. Miał on także swój wkład w powstanie kilku innych projektów, w tym Gniewu oceanu i Kosmicznych kowbojów. W 1998 roku Gerber podjął odważną decyzję i otworzył swoją własną firmę produkcyjną, Gerber Pictures, która zawarła umowę z Warner Bros. Pictures o prawie pierwokupu produkcji.
NICK SCHENK (scenarzysta) – pochodzi z Minnesoty, gdzie ukończył Minneapolis College of Art and Design. To właśnie tam Schenk rozpoczął swoją przygodę z pisaniem oraz wspólnie w przyjaciółmi organizował występy w lokalnym programie telewizyjnym.
W późniejszych latach Schenk, wraz z przyjacielem z grupy, Richardem Kronfeldem, pracował nad scenariuszami i produkcją zarówno w telewizji lokalnej, jak i kablowej, czego efektem był goszczący niezbyt długo na ekranach serial komediowy stacji PBS, Ozone Radio, oraz teleturniej Let’s Bowl, produkowany przez Comedy Central. Osobą, która namówiła go do tego, aby zajął się wyłącznie pisaniem scenariuszy, był jego agent. Gran Torino jest debiutem Schenka w roli scenarzysty.
DAVE JOHANNSON (scenariusz) – pochodzi z Minnesoty. Tam właśnie poznał Nicka Schenka, z którym stworzył scenariusz do Gran Torino – filmu będącego jego debiutem. Obecnie, Johannson, Absolwent Uniwersytetu Minnesota, mieszka wraz z żoną, Diane, w St. Paul. JENETTE KAHN (producent wykonawczy) – współwłaścicielka Double Nickel Entertainment, firmy produkcyjnej, którą założyła w 1993 roku wraz ze swoim partnerem, Adamem Richmanem. Pierwszym filmem, który powstał przy ich udziale, był thriller Drapieżnik z Richardem Gere i Claire Danes w rolach głównych. Double Nickel Entertainment może się również poszczycić dużą liczbą projektów będących w fazie przygotowań.
Kahn stworzyła Double Nickel po 27 latach sprawowania władzy w DC Comics.
W wieku 28 lat została wydawcą DC Comics, wydawnictwa należącego do koncernów Warner Bros.i Time Warner, dysponującego prawami do około 5000 postaci komiksowych, w tym Supermana, Batmana czy Wonder Woman. Pięć lat później Kahn została prezesem oraz redaktor naczelną DC, a po śmierci założyciela magazynu mianowano ją także prezesem i redaktor naczelną magazynu MAD. Wtedy Kahn była zarówno pierwszą kobietą, jak i najmłodszą osobą piastującą tak wysokie stanowisko.
Kahn, uznawana za legendę przemysłu komiksowego oraz jedną z najbardziej utalentowanych i szanowanych kobiet w przemyśle rozrywkowym, znana jest dzięki przekształceniu komiksów dla dzieci w stylowy i wyrafinowany rodzaj sztuki skierowany do dorosłych odbiorców. To właśnie pod jej kierownictwem DC zrewolucjonizowało przemysł komiksowy, wypuszczając na rynek takie komiksy i powieści graficzne jak: Ronin, Powrót mrocznego rycerza, Hellblazer, Strażnicy, Droga do zatracenia, A History of Violence, Books of Magic, V jak Vendetta, Sandman czy 100 naboi, z których większość doczekała się ekranizacji filmowych. To dzięki uporowi Jenette Kahn twórcy po raz pierwszy doczekali się większych praw.
Kahn sprawowała pieczę nad otwarciem Vertigo – popularnego wydawnictwa, świętującego obecnie 15-lecie istnienia, oraz Milestone Comics – etnicznie zróżnicowanej, sponsorowanej przez mniejszości narodowe serii komiksów, wydawanych przez DC przez wiele lat (będących pierwowzorem emitowanej przez stację The WB kreskówki Static Shock). Kahn przyczyniła się również do dość radykalnych zmian w losach głównych postaci DC, za które uznać można śmierć i odrodzenie się Supermana – bohatera najlepiej sprzedającego się komiksu w 70-letniej historii DC. Co więcej, pod kierownictwem Kahn o DC stało się głośno za sprawą tematów poruszanych w jego publikacjach, do których zaliczyć można przemoc domową, orientację seksualną, używanie broni palnej, bezdomność, rasizm czy AIDS – czyli problemów, które były powszechnie uznawane za tematy tabu.
Przed podjęciem pracy w DC Comics, Kahn stworzyła trzy nowatorskie czasopisma dla młodzieży. Magazyn KIDS – w całości napisany i zilustrowany przez dzieci – był pierwszą z tych publikacji. Mimo że KIDS publikowany był na początku lat 70., poruszał tematy, które nawet w obecnych czasach są nadal aktualne: przemoc, różnorodność etniczna, ochrona zwierząt i środowiska. Drugim z serii magazynów był Dynamite. Stworzony dla Scholastic Inc. zmienił nie tylko sytuację finansową firmy, ale stał się także najpopularniejszą publikacją w historii, dając tym samym początek dwóm podobnym periodykom, powstałym również dla Scholastic: WOW i Bananas. Kahn poszła za ciosem i stworzyła kolejne czasopismo, Smash, tym razem dla Xerox Education Publications.
Kahn została uhonorowana przez prezydentów Reagana i Clintona za swój wkład w nagłośnienie problemu, jakim jest uzależnienie od narkotyków, a Sekretarz Stanu Madeleine Albright, ONZ oraz Departament Obrony przyznali jej nagrodę za udział w kampanii na rzecz wycofania z użycia min przeciwpiechotnych. Ponadto za wkład, jaki wniosła w uchwalenie ustawy zaostrzającej przepisy dotyczące posiadania broni palnej, otrzymała wyróżnienie od FBI oraz Douglasa Wildera, gubernatora stanu Wirginia. Za swoje wybitne osiągnięcia Kahn została także odznaczona przez World Design Foundation. Co więcej, w 40. rocznicę stworzenia postaci Wonder Woman Kahn założyła na jej cześć fundację – The Wonder Woman Foundation.
W ciągu trzech lat od momentu powstania fundacja zebrała ponad 350 000 dolarów dla kobiet po czterdziestym roku życia, będących odzwierciedleniem bohaterki DC: kobiet, które nie boją się wyzwań, kobiet popierających równość i prawdę, kobiet walczących o pokój i pomagających sobie nawzajem.
Kahn zasiada w radach Exit Art oraz Harlem Stage; jest również doradcą Bill T. Jones/Arnie Zane Dance Company. Jest także założycielką oraz członkinią The Committee of 200 – krajowego forum kobiet liczących się w biznesie.
Kahn z wyróżnieniem ukończyła historię sztuki na Uniwersytecie Harvarda. Jej pierwsza książka, In your space, ukazała się nakładem Abbeville Press wiosną 2002 roku.
ADAM RICHMAN (producent wykonawczy) – wraz ze swoją partnerką, Jenette Kahn, założył w 2003 roku Double Nickel Entertainment. Pierwszym filmem wyprodukowanym przez Double Nickel był thriller Drapieżnik z Richardem Gere i Claire Danes w rolach głównych. Double Nickel Entertainment może się również poszczycić dużą liczbą projektów będących w fazie przygotowań.
We wcześniejszych latach Richman był starszym wiceprezesem ds. produkcji i rozwoju w Motion Picture Corporation of America (MPCA), gdzie osobiście nadzorował ponad 30 projektów. Odpowiadał za wszystkie transakcje przeprowadzane w firmie i był silnie związany z marketingiem i dystrybucją wszystkich filmów. Richman reprezentował MPCA na wielu festiwalach filmowych, takich jak Cannes, Sundance, Toronto czy Aspen Comedy Festival. Zaangażował się także w koprodukcje międzynarodowe oraz ich finansowanie, między innymi poprzez pozyskiwanie kapitału prywatnego i funduszy filmowych. Miał on również swój udział w tworzeniu ramówki stacji: za kadencji Richmana MPCA była producentem filmów dla różnorodnych stacji telewizyjnych, takich jak: HBO Starz/Encore, Sci-Fi Channel oraz Fox Family. Po niespełna czterech latach Richman odszedł z MPCA z dziesięcioma wyprodukowanymi filmami na koncie, takimi jak docenione przez krytyków Joe i Max czy Rasa. Richman sprawował pieczę nad marketingiem, dystrybucją i produkcją/rozwojem każdego z tych projektów.
Richman należał również do United Talent Agency, gdzie brał udział w szkoleniu oraz asystował zarówno przy rodzimej, jak i międzynarodowej dystrybucji trzech niezależnie wyprodukowanych filmów. Jednym z nich jest główna premiera Festiwalu Filmowego w Sundance, Sugar Town w reżyserii Allison Anders, do którego prawa sprzedano October Films. Kolejnym filmem jest Trick Jima Falla, który na tym samym festiwalu miał swoją światową premierę, a do którego prawa nabyło Fine Line. Richman wprowadził w agencji wiele istotnych zmian dotyczących finansowania/produkcji, które traktowano jako alternatywne źródła finansowania projektów. Ponadto rozwinął różne grupy analiz oraz nawiązał liczne kontakty z liczącymi się na światowym rynku stacjami telewizyjnymi, agencjami, spółkami zarządzającymi oraz firmami zajmującymi się produkcją.
Richman wychował się w Waszyngtonie, w stanie Nowy Jork. Studia na Tufts University w zakresie filologii angielskiej i dramatu ukończył z wyróżnieniem, a w późniejszym czasie otrzymał również tytuł MBA na Harvard Business School. W tamtym czasie stawiał swoje pierwsze kroki w produkcji – w wieku 19 lat założył spółkę Next Stage Productions Inc. Richman jest producentem 38 filmów, reżyserem 14 oraz autorem 12 nowych scenariuszy. Po ukończeniu studiów pracował jako kierownik produkcji w Visitor Information Network Group, będącej częścią stacji HBO. Richman pracował także jako konsultant w wielu firmach zajmujących się tworzeniem gier wideo oraz w wydawnictwach takich jak The Onion czy Strat-O-Matic Game Company, gdzie z powodzeniem poprowadził kampanię z okazji 40. rocznicy istnienia firmy, jak również sfinalizował zakrojone na szeroką skalę transakcje z takimi firmami jak chociażby The Sporting News. Niedawno Richman stworzył i wyprodukował Building Career Foundations – film dokumentalny zrealizowany na podstawie przebiegu kariery zawodowej dziesięciu trzydziestolatków, absolwentów Harvard Business School, których losy aktualizowane są co 5 lat. Produkty multimedialne, tworzone przez Building Career Foundations, a publikowane dzięki Harvard Business School Press, sprzedawano uniwersytetom na całym świecie, które używały ich jako pomocy naukowych. Dłuższa dokumentacja jest obecniew fazie przygotowań. Richman poślubił niedawno Yadey-Yewand Wossen, z którą zamieszkał w Harlemie.
TIM MOORE (producent wykonawczy) – nadzorował produkcję pięciu ostatnich filmów Clinta Eastwooda: dramatu opartego na faktach, Oszukana; Rzeki tajemnic – zdobywcy sześciu nominacji do Oscara w tym jednej za "Najlepszy film ; Za wszelką cenę, który zdobył 4 Nagrody Akademii, między innymi za "Najlepszy film ; oraz dwóch filmów opowiadających o czasach II wojny światowej – Sztandar chwały i Listy z Iwo Jimy, który otrzymał nominację do Oscara w kategorii "Najlepszy film . Ponadto był on współproducentem filmu Więzy życia, będącym debiutem reżyserskim Eastwooda.
W ciągu ostatnich dwudziestu lat Moore współpracował również kilkakrotnie z reżyserem Rowdym Herringtonem, przy czym ostatnio przy produkcji biografii filmowej nominowanej do Nagrody ESPY, Bobby Jones: Zamach geniusza. Ich wcześniejsza współpraca dotyczyła również takich produkcji, jak Wersety zbrodni, Wykidajło czy Powrót Kuby Rozpruwacza.
Inne filmy z producenckiego dorobku Moore’a to Gniazdo os Steve’a Buscemiego z Willemem Dafoe w roli głównej oraz Parada oszustów Arnego Glimchera. Jeżeli chodzi o mały ekran, Moore był menedżerem produkcji przy filmie Zawsze wierni oraz producentem obrazu Wyrwane z serca.
Przed rozpoczęciem kariery filmowej, Moore studiował na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles, gdzie w jednym bractw akademickich poznał Johna Shepherda. To właśnie wspólnie z nim wyprodukował cztery niezależne filmy Oko cyklonu, The Ride, The Climb oraz Bobby Jones: Zamach geniusza.
Moore i jego żona Bobbe aktywnie działają w licznych organizacjach zajmujących się ochroną zwierząt.
BRUCE BERMAN (producent wykonawczy) – jest prezesem oraz dyrektorem naczelnym Village Roadshow Pictures. Owocna współpraca spółki z wytwórnią Warner Bros. Pictures polega na współprodukcji filmów i ich światową dystrybucję przez Warner Bros., a w wybranych regionach przez Village Roadshow Pictures.
Wśród kilku pierwszych filmów powstałych w ramach zawartej umowy były: Totalna magia z Sandrą Bullock i Nicole Kidman, Depresja gangstera z Robertem De Niro i Billym Crystalem, Matrix z Keanu Reevesem i Laurencem Fishburne'em, Złoto pustyni z George’em Clooneyem, Kosmiczni kowboje w reżyserii i z udziałem Clinta Eastwooda oraz Miss Agent z Sandrą Bullock i Benjaminem Brattem.
Pod szyldem Village Roadshow Pictures Berman był również producentem wykonawczym takich filmów jak: Dzień próby, który przyniósł Denzelowi Washingtonowi Oscara Ocean’s Eleven: Ryzykowna gra oraz jego kolejnych części: Ocean’s Twelve: Dogrywka i Ocean's 13; Dwa tygodnie na miłość, z Sandrą Bullock i Hugh Grantem; Rzeka tajemnic Clinta Eastwooda, z nagrodzonymi Oscarami – Seanem Pennem i Timem Robinsem – w rolach głównych; Matrix Reaktywacja i Matrix Rewolucje; Charlie i fabryka czekolady Tima Burtona z Johnnym Deppem w roli głównej; oscarowej produkcji animowanej Tupot małych stóp; Odważna z Jodie Foster, w reżyserii Neila Jordansa; Jestem legendą, kasowego przeboju z Willem Smithem; Dorwać Smarta, przebojowej komedii ze Stevem Carrelem i Anne Hathaway oraz Noce w Rodanthe, dramatu romantycznego z Richardem Gerem i Diane Lane. Ostatnio Berman pracował jako producent wykonawczy komedii Jestem na tak z Jimem Carreyem.
Obecnie Village Roadshow jest zaangażowana w produkcję takich filmów, jak: Where the wild things are, historii opartej na uwielbianej przez wszystkich książce Maurice Sendak w reżyserii Spike'a Jonze’a oraz Sherlock Holmes Guya Ritchiego, z Robertem Downeyem Jr. w roli legendarnego detektywa.
Początkiem przygody Bermana z przemysłem filmowym była współpraca z Jackiem Valentim w MPAA w czasie studiów na Georgetown Law School w Waszyngtonie. Po uzyskaniu dyplomu w 1978 r. Berman dostał pracę w Casablanca Films. Gdy przeszedł do wytwórni Universal, piął się po szczeblach kariery, aż do roku 1982, gdy został mianowany wiceprezesem ds. produkcji.
W 1984 roku Berman dołączył do grona pracowników Warner Bros., gdzie został wiceprezesem ds. produkcji, a cztery lata później otrzymał awans na stanowisko starszego wiceprezesa ds. produkcji. We wrześniu 1989 r. został mianowany prezesem ds. produkcji kinowej, natomiast w roku 1991 został prezesem ds. światowej produkcji kinowej i piastował to stanowisko aż do maja 1996 r. Pod jego rządami wytwórnia Warner Bros. Pictures wyprodukowała i wyreżyserowała takie filmy jak: Uznany za niewinnego, Chłopcy z ferajny, Batman Forever, Liberator, Malcolm X, Bodyguard, JFK, Ścigany, Dave, W sieci, Raport Pelikana, Epidemia, Klient, Czas zabijania oraz Twister.
W maju 1996 r. Berman założył Plan B Entertainment – niezależne studio filmowe działające w ramach Warner Bros. W roku 1998 został prezesem oraz dyrektorem naczelnym Village Roadshow Pictures.
TOM STERN (dyrektor ds. zdjęć) – przez długie lata współpracował z Clintem Eastwoodem. Ostatnio podjął się stworzenia zdjęć do opartego na faktach dramatu, Oszukana, którego reżyserem był właśnie Eastwood. Był on także dyrektorem ds. zdjęć takich jego filmów, jak: Sztandar chwały i Listy z Iwo Jimy, opowiadających o II wojnie światowej; oscarowych dramatów Za wszelką cenę i Rzeka tajemnic; oraz Krwawa profesja, filmu będącego jego debiutem w roli dyrektora ds. zdjęć.
Stern pracował również przy filmach innych reżyserów, do których zaliczają się Druga szansa Susanne Bier, Paris 36 Christophe’a Barratiera, Więzy życia Alison Eastwood, Przyjaciele Tony’ego Goldwyna, Romanse i papierosy Johna Turturro, Egzorcyzmy Emily Rose Scotta Derricksona oraz Bobby Jones: Zamach geniusza Rowdy’ego Herringtona.
W ciągu 30 lat spędzonych w przemyśle filmowym Stern współpracował z Clintem Eastwoodem przez ponad dwie dekady, począwszy od etatu elektryka przy takich filmach, jak Honkytonk Man, Nagłe zderzenie, Lina, Niesamowity jeździec czy Wzgórze Złamanych Serc. Jako szef ekipy oświetleniowej w Malpaso Productions Stern miał okazję pracować przy takich produkcjach Eastwooda, jak: Żółtodziób, Bez przebaczenia, Doskonały świat, Prawdziwa zbrodnia i Kosmiczni kowboje¬. Dzięki tej posadzie współpracował także z innymi reżyserami, między innymi z Michaelem Aptedem przy Precedensowej sprawie oraz z Samem Mendesem przy American Beauty i Drodze do zatracenia.
JAMES J. MURAKAMI (scenograf) – stworzył ostatnio scenografię do dramatu Clinta Eastwooda, Oszukana, którego akcja rozgrywa się w 1928 r. Pierwszym filmem, który stworzył wspólnie z Eastwoodem, był doceniony przez krytyków dramat Listy z Iwo Jimy, ukazujący czasy II wojny światowej. Murakami współpracował wcześniej z wieloletnim scenografem filmów Eastwooda, Henrym Bumsteadem, najpierw jako projektant planu przy filmie Oszukana, a następnie jako dyrektor artystyczny na planie obrazu Północ w ogrodzie dobra i zła.
W roku 2005 Murakami zdobył statuetkę Emmy za popularny serial stacji HBO Deadwood, którego był dyrektorem artystycznym. Rok wcześniej otrzymał swoją pierwszą nominację do tej nagrody jako dyrektor artystyczny serialu Western.
Murakami był także scenografem filmu Więzy życia Alison Eastwood, będącego jej debiutem reżyserskim. Jako dyrektor artystyczny brał udział przy tworzeniu takich filmów, jak: Wróg publiczny, Karmazynowy przypływ, Prawdziwy romans oraz Gliniarz z Beverly Hills 2, wyreżyserowanych przez Tony’ego Scotta; Gra Davida Finchera; The Relic Petera Hyamsa; Zdążyć przed północą i Gliniarz z Beverly Hills Martina Bresta; The Natural Barry’ego Levinsona; oraz Gry wojenne Johna Badhama. Murakami pracował także jako dekorator planu przy Królu Skorpionie, Pamiętniku księżniczki, Wysłanniku przyszłości, Urwaniu głowy, Kocham kłopoty, Sneakers oraz serialu telewizyjnym Czarodziejki.
JOEL COX (montażysta) – laureat Nagrody Akademii w kategorii "Najlepszy montaż" za film Clinta Eastwooda, Bez przebaczenia. Za montaż filmu Za wszelką cenę, w reżyserii Eastwooda, otrzymał nominację do Oscara. Cox współpracuje z tym reżyserem od ponad 30 lat, ostatnio był montażystą filmu Oszukana oraz dramatów wojennych – Sztandar chwały oraz Listy z Iwo Jimy.
Wcześniej Cox zajmował się montażem takich produkcji Eastwooda, jak: Rzeka tajemnic, Krwawa profesja, Kosmiczni kowboje, Prawdziwa zbrodnia, Północ w ogrodzie dobra i zła, Władza absolutna, Co się wydarzyło w Madison County, Doskonały świat, Żółtodziób, Biały myśliwy, czarne serce, Bird, Wzgórze Złamanych serc, Niesamowity jeździec oraz Nagłe zderzenie.
W czasie całej swojej kariery zawodowej Cox związany był wyłącznie z Warner Bros. Pracował głównie przy filmach Clinta Eastwooda, a początki ich współpracy sięgają roku 1975, kiedy to Cox pracował jako asystent montażysty przy filmie Wyjęty spod prawa Josey Wales. Od tamtego czasu zmontował on ponad 25 filmów, których Clint Eastwood był reżyserem, producentem lub też w których grał główną rolę.
Na początku swojej kariery Cox współpracował ze swoim mentorem, montażystą Ferrisem Websterem, przy filmach Strażnik prawa, Wyzwanie, Każdy sposób jest dobry, Ucieczka z Alcatraz, Bronco Billy czy Honkytonk Man. Do jego dorobku artystycznego zalicza się również montaż Liny, Puli śmierci, Różowego cadillaca oraz Pod niebem Henrietty.
GARY D. ROACH (montażysta) – współpracuje z Clintem Eastwoodem od 1996 roku. Roach zaczynał jako praktykant na planie Władzy absolutnej, ale szybko awansował na stanowisko asystenta montażysty i pracował przy takich produkcjach jak: Północ w ogrodzie dobra i zła, Prawdziwa zbrodnia, Kosmiczni kowboje, Krwawa profesja, Rzeka tajemnic, Za wszelka cenę oraz Sztandar chwały.
Montaż Listów z Iwo Jimy – dramatu ukazującego jedną z bitew II wojny światowej – powierzono Joelowi Coxowi, współpracownikowi Eastwooda, oraz Roachowi, który zadebiutował w tej roli. Dopiero film Więzy życia początkującej reżyserki Alison Eastwood dał Roachowi możliwość samodzielnej pracy. Niedawno nawiązał on ponownie współpracę z Clintem Eastwoodem i Joelem Coxem przy filmie Oszukana.
Ponadto Roach miał także swój udział w montażu filmu Piano Blues w reżyserii Clinta Eastwooda, będącego częścią serialu dokumentalnego The Blues, wyprodukowanego przez Martina Scorsese. Idąc za ciosem, Roach został jednym z montażystów filmu dokumentalnego o Tonym Bennecie – Tony Bennett: The Music Never Ends.
DEBORAH HOPPER (kostiumograf) – współpracuje z Clintem Eastwoodem od niespełna 25 lat, przy czym jej ostatnim projektem były stroje epokowe do opartego na faktach dramatu Eastwooda, Oszukana. Podczas Hollywood Film Festival Hopper otrzymała tytuł Costume Designer of the Year 2008. Jest ona twórcą kostiumów do takich filmów Eastwooda, jak: Listy z Iwo Jimy, Sztandar chwały, Za wszelką cenę, Rzeka tajemnic, Krwawa profesja oraz Kosmiczni kowboje.
Początkiem ich współpracy był film z 1984 roku, Lina, którego Eastwood był reżyserem oraz odtwórcą roli głównej, a na którego planie Hopper sprawowała pieczę nad damskimi kostiumami. Taką samą rolę odegrała przy kręceniu Żółtodzióba, Różowego cadillaca, Puli śmierci, Bird, Wzgórza Złamanych Serc oraz Niesamowitego jeźdźca, zanim powierzono jej nadzór nad wszystkimi kostiumami w kolejnych produkcjach Eastwooda: Północ w ogrodzie dobra i zła oraz Władza absolutna.
Na wcześniejszym etapie swojej kariery zawodowej Hopper otrzymała statuetkę Emmy za kostiumy kobiece stworzone do Shakedown on the Sunset Strip – filmu telewizyjnego, którego akcję osadzono w latach 50. Innymi filmami, które ma na swoim koncie Hopper, zarówno jako kierownik ds. kostiumów i kostiumów damskich, są między innymi: Nieugięci, Najlepszy kumpel Pana Boga, Dziwne dni, Showgirls, Ucieczka do Edenu, Chaplin oraz Nagi instynkt.
KYLE EASTWOOD (kompozytor) – w czasie swojej długoletniej współpracy z Michaelem Stevensem, skomponował ścieżkę dźwiękową do dramatu opowiadającego o jednej z bitew II wojny światowej, Listy z Iwo Jimy, filmu wyreżyserowanego przez swojego ojca – Clinta Eastwooda. Jest on również kompozytorem utworów oraz muzyki do takich filmów Eastwooda jak Sztandar chwały, Za wszelką cenę oraz Rzeka tajemnic. Co więcej, Kyle wraz ze Stevensem stworzyli ścieżkę dźwiękową do filmu Więzy życia, będącego debiutem reżyserskim Alison Eastwood. Kolejną ciekawostką jest to, że Kyle jest nie tylko twórcą muzyki do filmu Gran Torino, ale także współautorem piosenki tytułowej do tej produkcji.
Kyle Eastwood, dorastający w Carmel w stanie Kalifornia, odziedziczył miłość do jazzu po swoim ojcu, który zabrał go niegdyś na Monterey Jazz Festival i przedstawił takim znakomitościom świata muzyki jazzowej, jak Duke Ellington, Count Basie czy Miles Davies. Do 18. roku życia Kyle wraz z kolegami często organizował małe jam sessions na Pebble Beach. W 1986 roku, dwa lata po rozpoczęciu studiów filmowych na Uniwersytecie Południowej Karoliny, Eastwood postanowił zrobić sobie rok przerwy, aby zająć się tylko i wyłącznie muzyką, ale na studia nigdy już nie wrócił.
Po latach występów w Nowym Jorku i Los Angeles Kyle Eastwood podpisał swój pierwszy kontrakt z wytwórnia płytową Sony, która w 1998 roku wydała jego debiutancki album – "From There to Here". Wpadająca w ucho kolekcja jazzowych standardów i oryginalnej muzyki, w połączeniu z niesamowitym głosem legendarnej Joni Mitchell, została dobrze przyjęta przez krytyków.
W 2004 roku Kyle podpisał kontrakt z Candid Records – jedną z czołowych niezależnych wytwórni jazzowych w Wielkiej Brytanii. To dzięki Candid Eastwood nawiązał kontakt z Randezvous Entertainment – firmą należąca do Dave’a Koza, który zgodził się na wydanie jego kolejnego albumu w Stanach Zjednoczonych.
W roku 2005 Eastwood wydał swój drugi album – "Paris Blue". W jego powstaniu swój udział mieli także ojciec Kyle’a oraz jego córka, która napisała i nagrała wstęp do tytułowego utworu w wieku zaledwie 9 lat. Album "Paris Blue" wspiął się na szczyt listy przebojów French Jazz. Jesienią 2006 roku Eastwood nagrał swój kolejny krążek, "NOW", który został uznany za najbardziej ambitny w całym jego dorobku artystycznym. Premiera najnowszego albumu Eastwooda, "Metropolitan", zapowiadana jest na maj 2009 roku.
MICHAEL STEVENS (kompozytor) – jakiś czas temu, skomponował wraz z Kyle’em Eastwoodem ścieżkę dźwiękową do nagrodzonego wieloma wyróżnieniami filmu Clinta Eastwooda, Listy z Iwo Jimy – dramatu obrazującego jedną z bitew II wojny światowej. Wraz z Kyle’em skomponowali także muzykę oraz utwory do takich filmów Clinta Eastwooda, jak Sztandar chwały, Za wszelką cenę oraz Rzeka tajemnic.
Michael Stevens jest również współautorem i producentem piosenki tytułowej do filmu Gran Torino oraz producentem utworu tytułowego do Grace odeszła. Zarówno jeden, jak i drugi utwór wykonał Jamie Cullum. Stevens jest także autorem ścieżki dźwiękowej do An Unlikely Weapon – filmu dokumentalnego opowiadającego historię laureata Nagrody Pulitzera, fotografa Eddiego Adamsa. Dokument ten zdobył nagrodę Avignon Film Festival we Francji w 2009 roku w kategorii "Najlepszy film dokumentalny".
Stevens, wychowany w Palatine na przedmieściach Chicago, rozpoczął naukę gry na pianinie w wieku pięciu lat. Po kilku latach postanowił porzucić pianino na rzecz perkusji, co skłoniło jego ojca do kupienia mu gitary klasycznej w nadziei na to, że chociaż na chwilę pozwoli to wyciszyć hałas perkusji bezustannie rozbrzmiewający w całym domu.
Siedemnastoletni Stevens opuścił Chicago, aby podjąć naukę gry na gitarze na Uniwersytecie Miami na Florydzie, pod okiem znanego kubańskiego gitarzysty Juana Mercadala. W trakcie studiów zaczął pisać nowe utwory, z których dwa miały się początkowo pojawić na albumie zespołu The Bee Gees, "ESP", ale tuż przed wydaniem płyty zadecydowano jednak inaczej.
W 1987 roku Stevens przeniósł się na Uniwersytet Południowej Karoliny, gdzie poznał obiecującego basistę, Kyle’a Eastwooda. Wspólnie z nim założył zespół i nagrał album pt. "Magnetic Vacation". Gdy zespół osiągnął już pewien poziom, Clint Eastwood zaproponował im napisanie nowego utworu do swojego filmu Żółtodziób, będącego dla Stevensa swego rodzaju przepustką do kręgu twórców muzyki filmowej.
W 1990 roku Stevens rozpoczął pracę z legendarnym twórcą muzyki filmowej, Hansem Zimmerem. W ciągu kolejnych sześciu lat Stevens wykonał, wyprodukował i nagrał ścieżki dźwiękowe do ponad 20 filmów, w tym do zdobywcy Oscara Króla Lwa. W roku 1998, jako piosenkarz/kompozytor, podpisał kontrakt z wytwórnią DreamWorks, a następnie z Chrysalis Music, która została wydawcą jego utworów.
W 2004 roku Stevens i Kyle Eastwood ponownie połączyli siły, czego efektem były dwa, entuzjastycznie przyjęte przez krytyków, albumy Eastwooda: "Paris Blue" oraz "NOW." Ostatnim owocem ich wspólnej pracy jest wyprodukowany przez Stevensa najnowszy album Kyle’a – "Metropolitan" – którego premiera zapowiadana jest na maj 2009 roku.